Terugblik – anekdotes van juni 2020!

Vandaag delen we de leukste blog van vorig jaar juni met je!

“Voor deze laatste les Frans mogen jullie eigenlijk alleen maar kromme zinnen maken…”

“Make that the cat wise! Kennen jullie dat?” Zo begon ik mijn laatste lesjes Frans vandaag. “Dit zijn Nederlandse uitdrukkingen die veel te letterlijk vertaald zijn, waardoor er niets van klopt. Vandaag gaan we dit in het Frans doen!”

Mijn oma tipte me laatst op deze leuke spreuken en ik kreeg meteen zin om deze in mijn lessen uit te proberen.

“Ik doe er een paar voor. Als ik ‘sousbien’ zeg, wat betekent dit dan?” Het blijft even stil op de chat. Daarna rolt er 5 keer “ondergoed!” uit. “Heel goed! Nu mogen jullie. Stuur jullie bevindingen in de privé chat!”

Voor het volgende stukje blog is enige voorkennis van het Frans vereist ;). Puzzel je mee met de leuke vertalingen? Ik heb me in ieder geval zeer vermaakt, haha!

“J’assis ici ne pas à attendre.”

“Malheureusement beurre d’arachide.”

“Je n’y comprends pas de ballon.”

“Fais ca le chat sage.”

“Qui A dit, doit aussi B dire.”

“Maintenant le singe sort de la manche.”

“Devant singe être debout.”

“Ca, c’est autre biscuit.”

Never dull tweets

1 – Ik had van de week ‘s werelds voordeligste stukje gatenkaas. Er zat maar een pieeepklein gaatje in!

2 – Het nadeel van een serie opnieuw kijken, is dat die ‘schurken’ ook altijd weer terugkomen! #Tippiwan #Gooischevrouwen

3 – Ik heb net wel tien keer het liedje van de ijskar gespeeld op de piano, maar de hint werd niet begrepen.

4 – Ik heb echt nog nooit gehad dat ik een vaderdagreclame op tv zag en daarbij dacht: “ha, ik heb al wat!” Het is meer altijd van: “ojee… oja!”

5 – Schiphol heeft een nieuwe landingsbaan erbij! #nieuwelampjesindetuin #lekkerfel

Eerste werkdag

Nét voor de Corona tijd ben ik* aangenomen bij mijn nieuwe baan. En pas deze week, na ruim drie maanden, ga ik voor het eerst een dag naar kantoor. Mijn collega’s heb ik digitaal al veel gesproken, maar pas vandaag kan ik ze laten zien dat ik wel degelijk een onderlichaam heb, haha.

Wanneer ik parkeer en het terrein oploop, zie ik dat ik mijn handen moet desinfecteren. Ik druk op het pompje, maar er komt helemaal niks uit. Hmm. Ik doe het nog een keer, maar concludeer dan dat hij leeg is. In de verte komt er een man aangelopen, dus ik besluit om demonstratief met mijn handen te wrijven. Zo, op mijn eerste dag maak ik tenminste geen verkeerde indruk. De man komt dichterbij en dan zie ik wat hij vast heeft: een nieuwe fles met desinfectiespul. Ah. Tot zover mijn show met het handen wrijven, haha.

*Inspiratiebron: Thomas

Nog een desinfectie-error

Naar aanleiding van de blog van gisteren (de eerste werkdag van Thomas), moest ik terugdenken aan een scène van afgelopen week.

Ik heb een afspraak bij de mondhygiënist. Deze afspraak is al lang geleden gemaakt, maar vanwege corona is de datum verplaatst. Vandaag is het zo ver. Ik ben vrij vroeg en er staat één iemand voor me in de rij. Op een briefje staat dat je dan even buiten moet wachten en dit doe ik dan ook braaf.

Wanneer ik mij meld bij de balie, krijg ik de nodige vragen. Uiteindelijk mag ik doorlopen, maar ik moet wel eerst even mijn handen desinfecteren.

Ik loop naar het dispenserapparaat, knijp in de buik van de tube, maar er komt niets uit. Mijn hersenen lopen een klein beetje vertraging op en ik besluit om even een paar keer in de ‘buik’ van de dispenser te prikken. “Mevrouw?” Klinkt het achter de balie. “Ziet u de hendel aan de bovenkant?” Niet te missen. “Ze zijn ook overal anders he!” Merkt ze nog op. Wij weten allebei dat ze dit uit beleefdheid zegt en dat het tamelijk debiel is dat ik die knoeperd van een hendel niet gezien heb.

Codetaal

Het is altijd leuk wanneer de postbode langskomt. Is het een leuk kaartje? Geboortenieuws? (Er worden veel baby’s geboren, zooo leuk). Nieuwe informatie over de flats die bij ons in de buurt gesloopt gaan worden?

Thomas loopt naar de deur en haalt de post van de mat. Hij bekijkt de brieven en schiet dan in de lach. “Haha, moet je kijken, deze snapt niet hoe het werkt met postzegels.” Hij laat me de brief zien die ik even goed bekijk. Dan is het mijn beurt om te lachen. “Haha, deze persoon snapt het juist heel goed. Jij daarentegen…” Ik leg hem uit dat je tegenwoordig heel handig een brief kan sturen zonder een postzegel. Je kunt op internet een ‘digitale postzegel’ kopen. Je krijgt dan een code die je op je enveloppe kunt schrijven.

Ik doe net alsof het heel suf is dat Thomas dit niet weet. Dat ik dit toevallig de dag ervoor ergens gelezen heb en het anders nóóit geweten had, vertel ik er natuurlijk niet bij :-).

Kraamvisite

(Lees dit met een sloom ‘lettertype’, hahaha).

Het is zondagochtend 09:50 en Daan en ik hebben afgesproken om rond 10:00 op kraamvisite te gaan, leuk! Omdat we gisteravond een feestje hadden, hebben we vannacht niet enorm lang geslapen. We besluiten om sportief met de fiets te gaan (zéker 8 minuten ;)), om zo een beetje wakker te worden.

Lichtelijk gapend gaan we op pad en ik moet er wel om lachen. Hoezo kunnen we niet meer zo goed tegen weinig slaap? Zó oud zijn we toch niet? ;-).

Wanneer we op de helft zijn, schiet me te binnen dat we het cadeautje zijn vergeten. “Nooo, het cadeau ligt nog op de kast!” We draaien weer om en fietsen naar huis.

Daan doet de voordeur open, loopt naar de kast waar we de cadeautje altijd opzetten en pakt een bierpakket. “Ik draag het bier wel, neem jij de nootjes mee?” Ik schiet in de lach. “We gaan op kraamvisite hè lieverd, zullen we dit cadeau maar even laten staan?”

Vervolgens stapten we in de auto, want ja… nu waren we een beetje laat ;).

Geen blog, maar even een ode aan mijn vorige autootje. Voorjaar 2020, never forget.