Terugblik – anekdotes van januari 2021

Intense wasscène

James:

Zo, ik heb net 5 uur geslapen en ik ga me maar eens flink wassen. Darcy zit wel een beetje in mijn aura, hoezo hebben papa en mama dat kleedje nou zo neergelegd dat we er allebei oppassen? Ik zat er altijd heerlijk alleen en nu zit Darcy er ook altijd. Met z’n dikke … nouja. Ik ga me dus maar wassen. Dat vind ik altijd fijn als ik gefrustreerd ben.

Eerst mijn linkerpootje. Jemig die is zanderig, hoezo heb ik dat 5 uur laten zitten?! Nu mijn rechterpootje. Veel beter, denk ik trots. Nu mijn staart.

Darcy:

James is zich aan het wassen. Ik zie dat hij best lang bezig is met zijn linkerpootje, haha. Die was vet zanderig, er ligt ook een beetje zand bij het etensbakje, maar ik ga natuurlijk niet klikken. Hij begint nu aan zijn sta… HUH wat dóét hij?!?! Hij denkt zeker dat IK zijn staart ben. James, kappen nou!!

James:

Volgens mij gaat er iets niet helemaal goed. Dit smaakt anders. Het beweegt. Oh wacht, dit is Darcy! Nouja, die kan ook wel een wasbeurt gebruiken.

Darcy:

James, joehoeeee, je bent mij aan het wassen. Dit is mijn rug, stop daar eens mee! Ik ga wel even opstaan om een statement te maken.

James:

BLIJF ZITTEN, IK BEN JE AAN HET WASSEN.

Darcy:

OMG LAAT ME GAAN, WAT DOE JE?

Daan, vertellend aan Laura:

De scène eindigde dat James zijn klauwen vastzette in Darcy en hem agressief begon te wassen. Darcy probeerde hulpeloos te vluchten, maar moest er toch echt aan geloven, hahaha.

Never dull tweets

– Laura en ik hebben samen een Instagram account voor neverdullmoments. En we volgen daarom dus ook dezelfde mensen. En Laura houdt niet van ‘vieze medische plaatjes.’ #muhaha #stiekemvolgen

– Ik ben met Daan aan het kletsen en na een korte stilte zeggen we allebei tegelijk iets. “Ga jij maar eerst,” zei Daan hoffelijk. Worst mistake met zijn geheugen. 😉 We weten nog altijd niet wat hij nou wilde zeggen. En dan moet je toch door hè..

– “Hoeveel is 2 gedeeld door 2?” In plaats van dat ik een antwoord krijg, hoor ik druk getik op de rekenmachine. #ohdear #onlinelessen

– Op het aanrecht staat een bosje rozen. “Ahhh Daan, heb je een bloemen voor me gekocht?!” Daan keek heel lief, maar daarna toch wat schuldbewust. “Ik heb het gratis gekregen, maar ik heb dus wel ja gezegd op de vraag of ik er eentje wilde hebben!”

– Midden in mijn online les viel mijn batterij uit. Een paar minuten later kom ik weer terug. “Zat u niet op te letten mevrouw?” En: “bent u een beetje moe?” Gevolgd door: “misschien moet u een dutje doen.” Hahaha, love it. #teacherlife

Sprookjes wannabe

Sinds een ruime maand hebben we een wasdroger in huis. Wát een topding! “Zo hebben we nooit meer stapels met was, omdat we dat veel sneller weg kunnen werken.” Dit was één van de voordelen die we (ik) in dit apparaat zagen. Uiteraard liggen er nog steeds stapels met was op zolder. Nou ja, de waslijnen zijn in ieder geval niet meer overvol.

“Ik ga even de was opruimen!” roep ik naar Thomas die ondertussen aan het koken is. Prima taakverdeling als je het mij vraagt ;-). Ik loop naar zolder om de was te halen en loop vervolgens met de enorme stapel was naar beneden. Althans, dat probeer ik. In slow-motion zie ik mezelf op een handdoek staan waardoor ik half struikel en … mijn pantoffel op de trap blijft liggen. HAHA. Ik ben blij dat het slechts bij een assepoester-wannabe scene is gebleven en ik niet keihard van de trap geflikkerd ben.

Ontroostbare stofzuigermama

Het is zondag en ik ben in huis lekker bezig met opruimen. De was draait, alle kerstspullen zijn weer goed opgeruimd en ik ben bezig met het verschonen van onze bedden. (Tuttige beschrijvingen, hè? Ik ben me ervan bewust ;)). Ondertussen is Reinier (mijn robotstofzuiger) gezellig om me heen aan het dartelen en ik ben trots op mijn/onze productiviteit.

Op het moment dat ik Daan z’n dekbed in de hoes aan het schudden ben, hoor ik een enórm kabaal. BOEM BOEM BONK BEMMM PAFFFF BOEMMM. Mijn hart schiet in mijn keel en ik bedenk vliegensvlug wat dit kan zijn. Mijn katten liggen op bed en kijken verstoord op. Gelukkig: zij zijn oké. Daan is niet thuis en dan bedenk ik geschokt dat dit maar één ding kan betekenen.

(…)

Een paar uur later krijg ik een medelevend appje van een vriendin. “Hoe is het met hem?” Ik vertel dat hij nu door het leven rolt met een buitenboordbeugel (een stukje tape) en dat hij open staat voor ziekenbezoek. Hij zag het allemaal even niet meer zitten, maar nadat hij zichzelf van de trap had geworpen, bedacht hij dat hij het toch nog een kans wilde geven. Hij heeft mij beloofd dit nooit meer te doen.

(…)

Mijn stofzuiger is dus inderdaad van de trap geflikkerd (“gevallen” is te zacht uitgedrukt, het was echt een enorme klap haha). Tot nu toe herkenden zijn sensoren altijd prima dat hij niet over het richeltje mocht gaan (uitvoerig getest natuurlijk!). Ik dénk dat de sensor deze keer misschien wat stoffig was, waardoor hij dit nu misschien niet heeft gezien. Ik heb er in elk geval van geleerd: nooit de deuren meer open zetten en erbij blijven als ik hem op de gang laat zuigen.

Enne.. het is zijn eigen schuld dat hij nu buikpijn heeft. (Hij is intern een klein beetje ingedeukt en het kost nu iets meer moeite om het stofbakje te legen). Misschien is dat maar goed ook: ik vond het vrij verslavend worden om na elke kamer als een trotse moeder te kijken hoeveel stof hij nou weer had opgezogen. Heeft-ie dat in elk geval goed voor elkaar ;). #Staypositive

Chaos in 20 seconden

Het is de week van de kaars op onze blog, hahaha.

Afgelopen week was ik bij Dor en we zaten gezellig samen aan tafel te werken. Het verliep allemaal kalm en rustig, maar toen gebeurde er plotseling het volgende…

10:59:01: Dirk sprong op tafel, vlak bij de kaars.

10:59:05: Ik blies de kaars uit (#bezorgde tante), een vonk vloog in de vacht van Dirk.

10:59:10: Dorinde en ik doken allebei op Dirk om zijn vonk ‘uit te kloppen’. Een dramatisch rooksliertje steeg op vanuit de vacht van Dirk.

10:59:10,5: Tijdens mijn duikvlucht stootte ik de fles met kaars omver.

10:59:15: We slaakten een (oer)kreet om deze gebeurtenis. Dirk schoot ervandoor (niet vanwege de kaars, maar vanwege ons lawaai).

10:59:20: Kaarsvet overal. 

Hi Dad 😉

Het is een uur of drie en mijn laatste lesuur is bijna afgelopen. Ik ben de leerlingen iets aan het leren over binaire getallen (schrijf 10011 als een decimaal getal. Weet jij het? 😉). Deze klas geef ik in het Engels les en ik merk dat ik na zo’n dagje online lesgeven best een beetje gaar ben. Ik moet me daarom iets beter concentreren op de taal, haha.

TUUUTUUUUTUUUU – TUUTUTU (ik probeer hier de Skype ringtone na te bootsen). WOW, haha! Midden in mijn les komt het hoofd van mijn vader groot in beeld die me op Skype probeert te bellen. Tijdens het lesgeven deel ik altijd mijn scherm, dus de leerlingen hebben hem ook even kunnen zien, hihi. Snel klik hem weg en ga ik door met de les (die vervolgens drie minuten later weer werd onderbroken door de postbezorger, haha). Met mijn concentratie is het deze les niet meer helemaal goed gekomen.

Vlogs uit januari 2021!