Terugblik – anekdotes & vlogs van februari 2021

Een paar letters verschil

“Mevrouw, ik snapte die evenwichtsstand en periode nog wel, maar kunt u nog één keer uitleggen hoe je de amputatie kunt berekenen?” Ik moet hard lachen en leg de jongen maar even uit dat we het niet over een amputatie hebben, maar over de amplitude. Hahaha. De ‘haaientand’ in plaats van het juiste woordje ‘zaagtand’ heb ik al regelmatig voorbij horen komen, maar deze is nieuw :-).

Scherpe actie

Het is eind januari en Daan en ik zijn een weekendje weg in de buurt van Zwolle. Traditiegetrouw besluiten we om een avondje Sushi te bestellen en we bekijken de verschillende restaurantjes en maken onze keuze.

Die avond wordt de sushi bezorgd, gelukkig kan de bezorger het door onze uitgebreide beschrijving prima vinden! (We zitten in het witte chalet, precies vanaf die hoek van de weg, naast deze auto…).

Daan pakt de tas uit en ik haal de borden uit de keuken. Nadat we alles hebben uitgestald, kom ik tot de treurige ontdekking dat er geen wasabi bij de bestelling zit. We kijken goed in de bakjes, maar het lijkt toch echt te ontbreken. Waarschijnlijk is wasabi gewoon niet zo populair in deze regio, bedenk ik maar troostend.

De sushi smaakt gelukkig prima, maar ik mis toch mijn geliefde groene smurrie. Nadat we klaar zijn met eten, ruimen we de spullen weer op. Terwijl ik in de keuken bezig ben, begint Daan opeens keihard te lachen. Hij heeft zojuist zijn slof geprobeerd aan te trekken, maar merkte dat er een plastic bakje in de weg zat. “HOE DAN?!” vraag ik wanhopig/lachend. Daan demonstreert hoe hij de tas eerder die avond openscheurde, waarbij de wasabi waarschijnlijk een scherpe (;)) duikvlucht heeft gemaakt en precies in zijn nijlpaardslof (haha) terechtkwam. De rebel.

Never dull tweets

– Mijn schoonzus deed met Kerst een demonstratie waarin ze haar knieën aan het soppen was, maar ik weet de context niet meer. Ik moet er ineens weer zo om lachen, hahahaha. Volgens mij hadden we het over douchegeldiscriminatie. #headandshoulders #kneesandtoes

– – Thomas heeft de leeslamp wel heel fel gezet. Wanneer ik vraag of hij wat minder fel kan, staat Thomas op om een zonnebril voor me te halen. HAHA! #didntseethatonecoming

– Ik vermaak me uitstekend vanavond. Er bestaat blijkbaar een pagina op bol.com met de meest opmerkelijke artikelen. Ik heb altijd al een DVD van een virtuele wasmachine willen hebben! Jij?

Leuke momentjes tijdens het online lesgeven

Zonnetje

Ik probeer tijdens mijn online lessen altijd veel positiviteit door te geven via het scherm. Zo leek het me wel gezellig om een zonnetje op het bord achter mij te tekenen, zodat de leerlingen (zelfs met deze sneeuw) altijd een gezellig plaatje zouden zien.

Het zonnetje staat nog altijd op het bord en inmiddels zijn we daar allemaal aan gewend. Tijdens de les vanmiddag sloot een leerling vanmiddag ineens af met: “Doeg mevrouw, ik wens u een hele fijne dag samen met het zonnetje achter u!” Ik vond dit zo cute en heb erg gelachen, hahaha.

Online evaluatie

De leerlingen zijn bezig met een online evaluatie en hebben daarbij hun camera aan. Als een soort Big Brother zit ik dan naar de leerlingen te kijken. Braaf kijken ze allemaal naar hun scherm. Op een gegeven moment zie ik een leerling verwilderd om zich heen kijken. Ik stuur hem een privé bericht:

Hoi, lukt het? Wat ben je aan het doen?

Ik zie dat hij mijn berichtje leest en moet lachen. Enthousiast typt hij terug:

Ik zoek mijn muis.

Daarna zie ik hem weer typen, met een grote grijns op zijn gezicht.

Niet het dier, maar een computermuis.

Ik vond dit zo droog, de timing was echt perfect hahaha.

Pyjama

Het is 16:00 en ik bel met een leerling om wat door te spreken. “Hoi, zet je je camera ook even aan?” Aarzelend hoor ik: “oké, maar ik zit wel nog in mijn pyjama….” Ik antwoordde vrolijk dat ik inmiddels ook in mijn slobbertrui zit en dat hij zich hier niet voor hoeft te schamen. Vervolgens heb ik een gesprek gevoerd met een heel groot hoofd in beeld, hahaha. Hij had het niet hoeven zeggen, ik heb geen pyjama gezien ;).

IJsjes in de winter

Dit weekend zijn we naar de ouders van Thomas gegaan. Om niet te hoeven haasten voor de avondklok, blijven we daar slapen. Het is geen mega onderneming, ongeveer vijf kwartier rijden, maar toch zorgen we altijd voor wat te drinken en te eten in de auto. Dit keer een netje mandarijnen (heerlijk, ik ben best wel mandarijnverslaafd).

Wanneer we geparkeerd zijn laden we onze spullen uit. We stoppen onze spullen altijd in een krat, echt een ideale vervanger voor de koffer. Wel altijd even opletten of de onderbroeken niet bovenop liggen, dat staat zo gek voor de buren haha. De mandarijnen laten we in de auto liggen. Slechte keuze.

“Mag ik een mandarijn?” Het is de volgende dag en we zijn weer op weg naar huis. Ik pak een mandarijn uit de tas die vannacht op de vloer van de auto heeft gelogeerd. Meteen krijg ik kippenvel; die mandrijn is ijskoud! Braaf pel ik hem voor Thomas en geef ik hem aan hem. Om solidair te zijn (plus verslaving) neem ik er zelf ook eentje. Terwijl ik me door de hapjes heen worstel, doet Thomas een goeie poging om zijn mandarijn voor de warme blower te houden.

Ondanks dat ik heel erg van mandarijnen en van ijs houd, is mandarijnenijs het toch nog niet helemaal voor mij ;-).

Vlogs in februari 2021