Terugblik – anekdotes van augustus 2021

Dagje bij de opticien

Hmm, ik begin een beetje wazig te zien door mijn huidige maandlenzen. Morgen maar even nieuwe in doen!

…

“Shit, m’n oog voelt echt heel branderig. Is hij rood?” Thomas ziet gelukkig niks, maar ik ga toch mijn nieuwe lenzen maar even spoelen met lenzenvloeistof. Het wordt een klein beetje minder, maar echt lekker voelt het nog steeds niet.

Ook de volgende dag fikt mijn oog nog lekker door. Ik besluit om maar wéér een nieuwe lens in te doen en om even langs te gaan bij de opticien. Het kan toch niet zo zijn dat straks op mijn trouwdag met een ontstoken oog rondloop?!

Bij de opticien controleren ze mijn oog en zien ze gelukkig niks geks. Uiteraard was dat branderige gevoel alweer opgehouden voordat ik bij de opticien aankwam, zul je altijd zien. Toch denken ze graag mee en bieden aan om daglenzen te proberen. “Doe ze maar even in en kom over twintig minuten terug. Ik zal je ogen daarna nog eens controleren.” Prima. Ze zitten eigenlijk direct al goed, fijn! Ik doe de ultieme oogprikkeltest: even naar de Zeeman. Al die felle kleuren in combinatie met TL licht, als dat geen goede oogmeting is?! Ook daar doen mijn nieuwe lenzen het goed. Ik loop tevreden terug naar de opticien en neem even plaats in de wachtkamer.

Een oud echtpaar is samen brillen aan het uitzoeken. Ze doen een paar gekke brillen op en hebben overduidelijk lol met z’n tweetjes. Zó leuk om te zien. Dan loopt de vrouw naar een medewerker toe. “Ehh, ik heb een probleempje. Ik ben mijn eigen bril kwijt.” Samen zoeken ze tussen alle brillen en uiteindelijk vinden ze hem gelukkig tussen de gekke brillen. Ze nemen afscheid van de medewerker en willen al naar buiten lopen. Ik kan ze nog net op tijd tegenhouden. “Ehh mevrouw, is dit uw tas?” De vrouw kijkt me verrast aan. “Dankjewel kind, het wordt echt tijd dat ik een betere bril ga kopen.”

Mijn oog wordt nogmaals gemeten en alles ziet er prima uit. Ik krijg als bruidscadeau een pakje daglenzen mee die ik de komende dagen nog even kan uitproberen, hoe lief! “Zet je wel even een bordje bij de bruiloft met ‘mede mogelijk gemaakt door Specsavers’?” Grapt een medewerker. Haha, dat zal ik niet doen, maar bij deze toch een positieve review op de blog 😊.

Truus en Annie

Terwijl Thomas even geld haalt bij de pinautomaat, blijf ik in de auto zitten. Mijn raampje staat open, waardoor ik alles op straat heel goed kan volgen. Op de stoep zie ik een oude vrouw voorbij crossen op haar scootmobiel. “Zo Truus, jij rijdt goed!” Truus mindert direct vaart en kijkt wie er naar haar riep. “Annie! Dankjewel he. Als je goed auto ken rijden, ken je ook op dit ding tuffen.” Truus rijdt een stukje naar achteren – piep! Piep! – en botst daarmee bíjna tegen een andere vrouw op. “Oh pardon, hoor mijn nou over mijn rijvaardigheden!” Truus proest het uit. Annie is ondertussen bezig met het bijwerken van haar lippenstift. “Zoek je verkering?” Vraagt Truus. Annie en Truus gieren het uit en ik hoor wat dingen over “mijn leeftijd” en “je weet nooit wat je tegenkomt.” Nadat de dames voor komende woensdag hebben afgesproken voor een bakkie, gaat Truus er weer vandoor. Ze moet wederom achteruitrijden, maar vraagt nu aan Annie of er soms iemand achter haar staat. Vervolgens rijdt ze weg, mans kauwend op haar kauwgompie.

Never dull tweets

– Je moet er niet te lang bij stilstaan wanneer je een slok cappuccino neemt en dan moet kauwen. #ehhh

– Ben ik de enige die eigenlijk nooit een enquête of een review schrijft na het kopen van een product online? Als ik nou alleen op een smiley hoef te drukken, helemaal prima! Maar soms weet je gewoon niet veel te vertellen over een nog ingepakt gastenboek of een slinger.

– Zó veel lekkere plekjes in huis. Een paar bedden, een bank, mandjes, kussens, dekens. Waar gaat meneer liggen? bovenop de afstandsbediening. #kannietcomfortabelzijn

– Soms ben ik zo ongeduldig met afdrogen, dat ik ‘s avonds met natte armen in bed stap. #Brrrr.

– Vorige week heeft een paard mij in mijn arm gebeten (hij wilde grazen en ik wilde doorlopen) en nu heb ik een gigantisch blauwe plek op mijn arm. Top timing met een bruiloft, hahaha. #Langemouwendanmaar

Bruiloftsblogs!

In verschillende delen kun je teruglezen hoe de dag er van begin tot eind uit zag! Klik op deze links: deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4

Wow, dat gaat niet goed hoor!

Het is lunchtijd en ik stop twee broodjes in de magnetron om te ontdooien. Ik loop naar de tafel om het beleg neer te zetten en ik word afgeleid door een gigantische rookwolk aan de voorkant van ons huis. Nu we nog geen jaloezieën hebben, kan ik erg goed via de erker naar buiten kijken en mijn hart gaat sneller kloppen. Ojee, wat is daar nou aan de hand?!

Ik loop naar de voorkant en kijk verschrikt naar buiten. Een grote vrachtwagen rijdt langzaam door de straat, waarbij er gigantisch veel rook vrijkomt. Onrustig zoek ik de blik van de chauffeur, die half uit het raam hangt om naar de rook te kijken. Het is een soort vuilniswagen en ik neem aan dat hij zojuist de restafvalbak heeft geleegd. Misschien heeft hij een klapband? Is hij te snel over de stoep gereden? Wel veel rook zeg… Op dat moment begint het me te dagen dat mijn conclusie misschien niet goed is. Ik lees de tekst op de ‘buik’ van de vrachtwagen. Onkruidbestrijding. Hahaha, oké. Gelukkig.

Op dat moment herinner ik me waar ik mee bezig was: de magnetron!! Ik sprint terug naar de keuken en haal mijn broodjes (inmiddels ook bijna verkoold) eruit. Goh, hadden we toch bijna twee keer rookoverlast.

(Tijdens het schrijven van het terugblik denk ik: sjonge, je stelt toch een tijd in op de magnetron? Bij onze vorige magnetron hadden we een draaiknop voor de timer, hier was ik altijd zeer nonchalant in: vaak gaf ik hem gewoon een zwieper, hihi).

Jaaaaa, een nieuwe voordeur!

Vanaf vandaag hebben we een nieuwe voordeur en gaan we ons begeven in de wereld van de “jaaa” brievenbus. Tot nu toe hebben we altijd een nee-nee sticker gehad (geërfd van de vorige bewoners) en ik ben benieuwd of ik blij word van de foldertjes.

Ik zie het dan al helemaal voor me voor me dat de krantenbezorger van het dorspkrantje vertwijfeld voor onze grondverf-deur staat en de folders voorzichtig door de brievenbus gooit.

Woensdag wordt de deur geschilderd. Op dit moment zit ik nog even in een ja-nee fase bij het uitzoeken van de geschikte kleur ;).