Terugblik – anekdotes van augustus 2020!

Never dull camping!

Groetjes vanuit een volkswagenbustent in Frankrijk! Ja, het is een tent in de vorm van een volkswagenbusje, haha! #(not)sponsoredbyAction

We (Dor en ik) zijn op de camping van de ouders van een vriendin, heerlijk! De tent stond er al en we liggen op een matras (en een lattenbodem!). Een soort glamping wel hoor;). In 10 uur zijn we vandaag naar deze heerlijke plek gereden en we gaan het hier de komende dagen vast naar onze zin hebben!

Kamperen is wel even geleden hoor, een jaar of 15?! ;). Toch gaat het prima! We hebben de beestjes uit de tent kunnen houden (snelle tactiek met de rits hebben we nog altijd goed onder de knie) en we hebben geen overtollige lading aan spullen mee. Ik bleef net wel met mijn blarenpleister aan het grondzeil plakken, haha. Ook mikte ik mijn shirt zo enthousiast in de wasmand (ik heb een piepkleintje mee, schattig!!), dat de wasmand spontaan de tent uit vloog. Verder gaat het helemaal prima en wens ik jullie vanaf mijn eigen hoofdkussen een hele goede nacht! 😉

Never dull tweets

– Wanneer je went aan de hoogte van de wc in het vakantiehuisje en je op je eigen wc zowat een vrije val maakt. #welcomehome

– Als ik oordoppen zou maken, zou ik ze geel maken ipv roze met veel dons. #praktisch #oorkleur

– “Mijn oorkleur-tweet verzendt niet goed…,” aldus mijn zus. Dit is toch wel in de categorie ‘nog nooit eerder gehoorde zinnen.’ #wifitroubleindetent #campinglife 

– “Uw bestelling komt over ca 89 minuten.” Wow. Wij dus nog maar even lekker snacken. Gaat de bel na een half uur. #sushi

– Ik ben alweer bij Dor, haar buren zullen wel denken dat ik een slecht huwelijk heb, hahaha. Ze heeft gewoon lekkere koffie. 

– Altijd grappig om na de zomervakantie de transformaties van de leerlingen te zien. #heftigewenkbrauwenineens #trendindeklas

Herrie bij het meer

Het is donderdag en we gaan vandaag gezellig een dagje op pad in Frankrijk! We besluiten om naar een meertje te gaan dat in de buurt van de camping ligt. Het is er heerlijk rustig en we wandelen er eerst een rondje omheen. Vervolgens kiezen we een mooi plekje en installeren we onszelf met badhanddoeken, boeken en een fruitsalade, chill!

In het begin zijn we nog alleen, maar algauw komen er steeds meer mensen naar deze mooie plek. Sommigen wagen zich meteen in het water, anderen kijken eerst rustig rond om een plekje te zoeken.

Verderop zie ik twee vriendinnen (ik schat dat ze ongeveer onze leeftijd hebben) naar iets in het water kijken. Ze wijzen ernaar en ik vang het woord ‘Instagram’ op. Ze klinken enthousiast. Vervolgens wordt er iets uit de tas gepakt. Eén van de meiden loopt in haar jurkje naar de waterkant en stapt voorzichtig van de kant af. Na een seconde horen we een oerkreet en een enorme plons. Verschrikt kijken we hun kant op. Het blijft even stil en vervolgens klinkt er een bulderend gelach. Gelukkig, het gaat blijkbaar goed ;). Even later zien we dat het meisje geprobeerd heeft om (voor een Instagram foto) op een losdrijvend stukje boomstronk te gaan staan, denkend dat dit een vaste boom was, sneu! Enne… dit had mij ook kunnen gebeuren… 😉

Nadat we gezwommen en geluncht hebben, word ik aan het eind van de middag helaas geprikt door een wesp. Het lukt gelukkig om het gif eruit te zuigen en de pijn zakt snel af! Wel staat de ‘oerkreet-stand’ nu op 1-1 ;).

Kamperen in de tuin – een kort verslag

23:00: Jeej, we liggen! Super gezellig!

23:05: Daan: “ik ga even de tuinlampjes uitzetten.”

23:30: Ik: “ik ga oordoppen indoen.” (Nog best wat geluiden vanuit de huizen om ons heen).

00:00 – 02:00: Zzzzzz. Warm zeg. (Daan ligt het dichtst bij de uitgang en daar komen de briesjes wind af en toe doorheen. Ik voel ze helaas niet echt).

02:00: Hee James! Kom je even kijken? (De tent staat een beetje open en de katten zijn ook buiten, hihihi).

02:00 – 04:00: Draaien, puffen, kussen weer opschudden. Wel onder lakentje, niet onder lakentje. M’n tentgenoot slaapt ook maar half. Maar wat hebben we het knus, hè.

04:00: Er loopt een kat langs de tent. Hee Darcy! Welkom hoor, beregezellig hier.

05:30 – 07:00: KRAA, KWIEE, KWOOOEEE, KWAAA, PIEE, WOEEE (hoe moet je dit in godsnaam fonetisch typen? Ik doe een poging om krijsende meeuwen weer te geven. Het leek wel alsof we onderweg waren naar Texel!)

07:00 – 08:30: heerlijk in mijn eigen bed verder geslapen, hahahaha.

Thanks, eye!

Aan het begin van het schooljaar is het altijd belangrijk om je nieuwe leerlingen goed te leren kennen. Vandaag heb ik voor het eerst een kennismaking met mijn mentorleerlingen: net als vorig jaar een 2 vwo klas.

Dit jaar ken ik nog niemand van de leerlingen. Als ze me wel al zouden kennen, zouden ze het vast een beetje vreemd vinden dat ik inééns de eerste schooldag voor hen een bril draag. Alsof ik even het strenge juffie wil uithangen, haha. Nou, nee hoor! Sinds gisteren heeft m’n oog besloten om even vakantie te nemen. Lekker even zonder de lenzen, maar wél lekker branderig en rood. 

Volgende week maak ik wel kennis met de leerlingen zonder bril, hoewel ze m’n gezicht wellicht toch niet goed kunnen zien door het gezichtsmasker dat we gaan  dragen. Ik ben zeeer benieuwd, haha.

Flashback naar onze pre-huwelijksnacht!

“Hahaha!” Dat is het eerste woord dat in mij opkomt als ik aan deze nacht terugdenk. De nacht van 6 op 7 februari 2020, de nacht voordat wij in het grote huwelijksbootje zouden stappen ;).

Nu – ruim een half jaar later – denk ik: hahaha, ja, het was wel echt een terechte zorg hoor. Kijk mij nu eens waggelen.

Die nacht sliep ik, net als veel bruidjes denk ik, niet heel goed. Niet omdat ik bang was dat de fotograaf niet zou komen (daar had ik al een paar maanden eerder over gedroomd en Tom had beloofd dat hij écht zou komen). Niet omdat ik bang was dat Daan nee zou zeggen. Niet omdat ik vreesde dat iemand het zou verknallen. Nee, ik was bang om door mijn rug te gaan, hahahaha. Ik heb Daan die nacht echt een paar keer wakker gemaakt met mijn zorgen. “Dat kan echt niet hoooor! Wat doen we dan? Dat zou echt een ramp zijn.”

Een paar uur later draaide ik me om en dacht ik ‘iets’ te voelen. “Daan, het gebeurt echt hoor..!”

Waar ik vanmorgen lichtelijk kreupel opstond en godzijdank al een afspraak had bij de mensendieck, ging het op 7 februari gelukkig goed! Ik weet nog dat ik toen dacht: straks ben ik getrouwd en zal het nooit meer zo slecht uitkomen.

Nee, misschien niet, maar zo’n eerste periode op school is ook niet top. Moet ik maar niet zo’n eigenwijze docent zijn die haar eigen huiswerk (rugoefeningen) niet doet. Met deze eerste week op school en het sporten (waaronder paardrijden) weer fanatiek oppakken, moeten daar ook wat ontspanningsoefeningen tegenover staan. Wijze les! Ondertussen kijk ik dan gelukkig wel grinnikend naar mijn trouwring ;).