Terugblik – anekdotes van augustus 2019

Om toch weer een beetje in te lopen op de terugblikken van vorig jaar, komt vandaag die van augustus ook meteen online!

Never dull tweets

– Opruimen deel 18. Ik loop al een uur met een rood haarbandje in mijn haar. #oja #weerwatgevonden

– Nadat ik na 10 min scrollen en zoeken uiteindelijk mijn bestelling heb doorgegeven, krijg ik de ijskoude mededeling: “dit restaurant bezorgt niet op uw postcode.” Grrr, ik had mijn adres net goed ingevuld, maar heb blijkbaar op ‘vorige’ geklikt. #etenbestellen #anticlimax

– Haha, ik ben al twee dagen op pad met tomatenpuree in m’n handtas. #vergeten #weekendboodschappen

– Laura wijst me de volgende ochtend op wat spelfouten in de blog. (Normaal controleren we elkaar altijd, maar ze sliep al). Ik reageer: “ong.” (…) “ehhh, omg.” #autocorrectir

– Niet raar opkijken als je straks een hamburger door de lucht ziet vliegen. #barbecuen #metwindkrachtzeven

– “Dit broodje is bedorven hoor, dat ga ik maar niet eten.” Daan kijkt vertwijfeld naar zijn eigen broodjes. Even later komen we erachter dat mijn broodzakje een banaan als buurman had in de tas. Er gaat niets boven een ongewenste bananensmaak aan je plakjes kaas ;).

Serieus? HAHA!

Meer dan een half jaar geleden heeft Thomas nieuwe schoenen gekocht: witte all-stars. Ook ik ben fan, ik heb al meerdere paren versleten! Het jammere is alleen dat ook onze katten fan zijn van deze schoenen. Dat wil zeggen: het is een erg leuk doelwit om de haarbal op te werpen. Het resultaat: een mega grote vlek op Thomas zijn nog niet zo oude witte schoenen.

Natuurlijk, ideaal is anders, maar op zich is het wel makkelijk schoon te maken met een doekje. Althans, als je dat vrijwel direct na de werp zou doen. Nu, meer dan een half jaar later, lukt het inderdaad niet zo goed om de vlek weg te boenen. Dan maar de wasmachine!

Thomas gaat het wel even regelen. Hij pakt een kussensloop, haalt de veters uit de schoenen, propt de wasmachine vol met handdoeken en vult vervolgens de kussensloop met beide schoenen. Allebei. Terwijl er maar op één een vlek zit. HAHA!

Het ritje wasmachine heeft de schoen prima overleefd, de vlek helaas ook nog wel een klein beetje. Nog maar een keer dan binnenkort ;-).

Prikkelige hobby

*Het gaat weer over borduren-alert*

Sinds ik ben gaan borduren, zijn er een aantal dingen gebeurd: mijn naald is een keer na een fanatieke steek afgebroken, ik ben mijn naald een keer kwijtgeraakt in de auto (noooooo) en heb tot twee keer toe een ontzettend scheve vlinder gemaakt, waar ik pas op het eind achter kwam en hem helemaal moest uithalen. Hoe heb ik dit niet gezien? Twee uur werk voor niks, hahaha.

Vanavond was toch wel het toppunt: de naald zat drie uur lang verstopt in mijn broekspijp. Huh?

Rije rije rije in een wagentje

“En dit is de logeerkamer.” Deze zin heb ik al best vaak genoemd tijdens een rondleiding door ons huis, maar daar was eigenlijk maar weinig van waar. Tot vandaag!

Ik ben in mijn eentje op weg naar de Ikea om een logeerbed te scoren. Ik heb de bus van mijn ouders opgehaald zodat het hele pakket in één keer mee naar huis kan. Ik besluit om twee keer af te rekenen en dus ook twee keer naar de auto te lopen met spullen. Lading één bevat de matrassen, kussens en matrashoesen. Lading twee is het bed zelf. De tweede lading was uiteraard een heel stuk zwaarder dan de eerste, maar met wat hulp van drie verschillende mensen (in de winkel, bij de draaideur en bij de parkeerplaats) is het me toch gelukt om alles in de auto te krijgen. Trots!

Wanneer ik de auto start, begint het best hard te regenen. Hij gaat al een tijdje mee, dus ik hoop altijd maar dat hij het gewoon blijft doen, haha. Zou toch sneu zijn als ik met mijn hele lading aan de kant van de weg in de regen zou moeten staan.

Het stoplicht is rood en ik druk op de rem. Wanneer het stoplicht op groen springt, begint mijn hart sneller te bonzen. Wat maakt de bus nou ineens voor herrie? Was  dat zware geluid net ook al zo? Op het moment dat ik toch een beetje ‘paniekeriger’ begin te worden, zie ik naast me een énorme uitslover staan met een hele zware motor. Aaaaaah ;-).

Een greep uit het leven van mijn joggingbroek

Het is zondagavond (bedtijd) en joggingbroek en spijkerbroek hangen samen aan de sierladder. “Psssssssssst, yo, Spijk!” Spijkerbroek hangt aan de onderste trede en trekt verstoort zijn pijp omhoog: “wat moet je? Ik was net lekker ingedut. Heb net drie uur lang gewerkt bij een etentje hè!” Joggingbroek reageert ongeduldig: “ja dat weet ik, maar ik ben zo excited. Morgen hoeft Laura niet weg en mag ik waarschijnlijk weer wat van de wereld zien! Die ladder verveelt behoorlijk snel.” Spijker grinnikt: “ik ben bang dat je pech hebt hoor, Laura moet morgen werken en dan gaat ze – met alle respect – niet in een joggin.. eh.. jou.. naar haar werk.”

Daar moest joggingbroek even over nadenken. Oja, bah, die maandag. Dat was hij even vergeten.

De volgende dag giert spijkerbroek het uit van het lachen. “Ben je nou blij? Lekker wat van de wereld zien hè!” Joggingbroek reageert mopperend: “ja, dit was nou ook niet helemaal de bedoeling. En jij maar droog meeliften hè! Wel leuk om echt eens buiten te zijn, normaal kom ik alleen in noodgevallen buiten, als ze even snel naar de kliko moet ofzo. Nu zijn we al tien minuten onderweg!!” Spijkerbroek grijnst: “ja, maar ondertussen ben ik droog en ben jij nat. Je bent zeker wel boos dat ze regenbroek niet heeft gepakt?” Joggingbroek: “boos? Nee joh! Ik vind het eerder sneu voor regenbroek. Die was vanmorgen toch aan het blèren van zolder, hoorde je dat?” Spijker klinkt medelevend: “ja! Ik ben hieeehieeeeeer en dat dan wel tien keer. Ik vond ook wel dat Laura best even naar zolder kon hoor. Ze keek nu alleen maar in de kast.” Joggingbroek: “ze wilde gewoon mij, ik snap dat wel hoor.”

‘s Middags loopt Laura af en toe langs haar tas en fluistert Spijkerbroek: “gaat ie nog daarbinnen, joh? Jij baalde zeker flink dat je snel droog was en die tas in moest… Heb je nog lucht?” Vervolgens citeert hij flauw: “ze wilde gewoon mij.” Joggingbroek mompelt: “ik hoop dat je een flinke vlek krijgt. Ik zie dat ze een perzik in de tas heeft… Je weet hoe het met je neef is afgelopen? Die ligt al minstens drie dagen in de wasmand. Just saying…”