Stofzuiger horror

Disclaimer: ben je van plan om een robotstofzuiger aan te schaffen of heb je er net één gekocht (hahaha, Yuul): geen zorgen. Dat geeft niet. Dit overkomt jou niet.

“Goedemiddag, ik bel u om te vertellen dat uw bank klaar is!” We zijn op Ameland en Daan krijgt een telefoontje van de Seats and Sofas. Yeah, dat maakt thuiskomen alweer een stuk minder vervelend!

Op dinsdag komen we thuis van Ameland, geven we de katten eten, zetten we de robotstofzuiger aan en vertrekken we daarna naar Seats and Sofas om de bank op te halen. Thomas heeft heel lief aangeboden om bij thuiskomst te helpen met sjouwen.

Wanneer we een uur later weer thuiskomen, loop ik vooruit naar binnen terwijl Thomas en Daan de bank uit de bus sjouwen. Bij binnenkomst ruik ik wat vreemds: het stinkt wel heel erg naar kattenbrokjes. Mijn oog gaat direct naar de voerbakjes: die zijn leeg. Vreemd. Daarna zoeft de robotstofzuiger voorbij en ik ruik een enorme walm achter hem aan. “GAT-VER!!!!” roep ik uit.

Daan en Thomas komen ondertussen binnen met de bank en ik vraag ze om de bank even tactisch neer te zetten. De woonkamer is gelukkig bespaard gebleven, maar bij de keuken heeft de stofzuiger een berg met kots heerlijk uitgesmeerd over de houten vloer. Overal liggen warme, plakkerige, slijmerige brokjes.

Toen ik de stofzuiger omdraaide en de wielen zag (zie foto), kun je je voorstellen dat ik bijna moest kokhalzen. Ik heb vervolgens met de achterkant van een theelepeltje alle bruine stinkstukjes uit de rubberen bandjes gehaald. Vervolgens heb ik de stofzuiger grondig geboend en hem flink los laten gaan op de vloer met zijn dweilfunctie.

De katten heb ik een paar uur niet aangekeken (hahahaha oké nee dat ik kan ik niet). Wel keek ik streng naar de bank: “als je maar wel lekker zit hoor, het komt natuurlijk ook een beetje door jou.” Nou, hij zit fantastisch! 🙂

Je begrijpt dat de stofzuiger en de katten vanaf nu nooit meer in dezelfde ruimte mogen zijn. Mááár eerlijk is eerlijk: de vloer blonk als nooit tevoren.