Met ons lieve nichtje hebben we vandaag een gezellige dag in de stad. Het werd de hoogste tijd om haar verjaardagscadeautje van augustus maar eens te verwezenlijken. Een tactisch en makkelijk cadeau: ons nichtje kiest het cadeau en wij betalen, simple as that. En leuk ook natuurlijk, want op die manier kunnen we de plank niet misslaan. Doen we wel even, dacht ik.
Maar nee: ook ik moest vanmiddag hard aan het werk. Flink aan de bijscholing. Want wat weet ik eigenlijk weinig van de huidige speelgoedmarkt! Ja, de standaardspellen zijn er altijd nog wel, maar wie nou precies de trollen zijn? En wat de verschillende namen zijn van de Friends-collectie van lego? Hondenrobots? 3D-strijkkralen? Speciaal zand? Ik had géén idee. Na de zoveelste “ken je dat niet?!”-blik van haar kant, concludeer ik dat ik wel echt ouder word en niet meer helemaal met deze (kinder)tijd mee ga. Waar ik vroeger de catalogi van de Intertoys uit mijn hoofd kende, kijk ik nu ietwat verwilderd om mij heen naar alle nieuwe spellen en thema’s. Wow, een wereld gaat voor me open. Ik loop gauw achter mijn nichtje aan om geen uitleg te missen.
Na een middag nieuwe kennis opgedaan te hebben van de speelgoedmarkt, pakken we er die avond toch gezellig een golden oldie bij. Blijft altijd fijn en ook voor de kinderen van nu is dit nog altijd een leuk spel. “Ja, dokken! 10 euro bij Barteljorisstraat!” Heerlijk.
