Schoenencrisis

Het is de dag voor de bruiloft van Laura en Daan. Ik heb de eer om ceremoniemeester te mogen zijn en ik weet daarom dat ik op de dag zelf maar weinig tijd heb voordat ik van huis moet vertrekken. Ik besluit daarom om alles zo goed mogelijk voor te bereiden.

Ik pas nogmaals mijn jurk, bekijk welke panty ik het beste aan kan trekken en ik kies mijn schoenen uit. Ook gooi ik alvast een paar reservepanty’s in mijn tas en zorg ik voor pleisters, zakdoekjes, naald en draad en dat soort werk. De hele dag ben ik druk in de weer, maar dat is eigenlijk alleen maar heel leuk. Op naar de grote dag!

Mijn wekker gaat vroeg, zodat ik nog even tijd heb om te douchen. Ik besluit om me pas op de locatie om te kleden, zodat ik niet kan blijven haken of iets dergelijks. Wanneer ik bijna de deur uit wil stappen, bedenk ik me dat ik mijn schoenen nog niet heb ingepakt. Poe, net op tijd! Ik loop naar de schoenenkast. Geen schoenen. Ik loop naar de bank. Geen schoenen. Ik loop naar alle mogelijke ruimtes waar mijn schoenen zouden kunnen staan. Geen schoenen. “Thomas!!!” roep ik in paniek naar boven. Thomas ligt nog in bed, maar hij weet vást waar mijn schoenen liggen. Tuurlijk.

Als een idioot blijf ik door het huis rennen en dan bots ik bijna tegen Dirk op. Dirk… AHA! Ik loop snel naar mijn kledingkast en ik doe hem open. Thank god. Mijn schoenen staan verstopt onder m’n hangkleding. “Dan kunnen de katten niet per ongeluk op mijn schoenen kotsen” was mijn geniale idee. Dat doen ze namelijk dagelijks?! Ik spreek met mezelf af dat ik dit nooit meer zal doen.

Volg:
Share:

1 Reactie

  1. Omarij
    19 februari 2020 / 8:35 am

    Begrijpelijke paniek. Begrijpelijk tijdelijk geheugenverlies op schoenenverstopterrein: je zult maar de eer hebben ceremoniemeester te zijn‼️ En twee ondeugende katten te hebben😺😼‼️

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge