Ongevraagde job


Op zondag heb ik met Thomas een wandeling gemaakt op de pier. Ondanks dat het vlakbij ons dorpje is, komen we daar eigenlijk nooit. Het valt me op dat er onwijs veel vissers op de pier staan. We zien dat een aantal scholletjes naar boven worden gehaald en dat de meeuwen dat erg interessant vinden.

Nadat we lekker zijn uitgewaaid, besluiten we om nog heel even naar de stad te gaan. We scoren wat dingetjes en lopen dan naar een kledingwinkel waar het uitgestorven is. Perfect.

Wanneer we binnen komen heb ik het idee dat ik in de kroeg sta: de muziek staat keihard en er blijkt een DJ te draaien. Voor eventjes is dat top, maar ik heb respect voor de winkelmedewerkers haha. Thomas pakt een paar truien om te passen en verdwijnt het pashokje in.

Terwijl ik sta te wachten zie ik dat er twee meiden naar binnenstappen. “Joehoe, hier zijn we!” Ze lopen naar een jongen die in de winkel werkt en doen ondertussen hun jas uit. Het lijken vrienden van elkaar, geen collega’s.

“Nee, de truien zijn het toch niet helemaal.” Thomas loopt het pashokje weer uit. “Kan ik ze aan jou geven?” Hij loopt naar één van de zojuist binnengekomen meiden. Ze pakt het aan en begint te lachen. “Oooh ja geef maar aan mij.” Thomas is ondertussen alweer doorgelopen, maar ik zie dat het meisje de stapel kleding lachend doorgeeft aan iemand die wél in de winkel werkt. Haha. Had ze maar haar jas aan moeten houden ;-).

Volg:
Share:

1 Reactie

  1. Gerdiemar
    16 december 2020 / 8:41 am

    Zó kweek je nou vrijwilligerswerk. Thomas van de werkvoorziening, onbetaald.😂
    Toch nog geslaagd met een trui?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge