Het is 5 december en vandaag speel ik met mijn mentorklas het Sinterklaas dobbelspel. Alles is geregeld: de leerlingen kopen twee cadeautjes van in totaal €5. De spelregels zijn gemaakt, mijn cadeautjes zijn ingepakt. Top.
In de auto op weg naar school begin ik toch te vloeken: dobbelsteen vergeten!! Beginnersfoutje. En ik ben al aan de late kant, oeps!
“Schuiven jullie de tafels even aan de kant en zetten jullie de stoelen in een kring?” Vraag ik aan de leerlingen. Ik ga op jacht naar een dobbelsteen. Van een wiskundecollega heb ik een kleintje kunnen lenen. Thank god. Wanneer ik weer bij het lokaal ben aangekomen, heeft mijn klas het lokaal goed neergezet met alle cadeautjes in het midden. Snel leg ik mijn cadeautjes erbij en dan kunnen we beginnen. Dezelfde collega komt na een paar minuten binnen met een grote dobbelsteen. Held!
Na drie kwartier bekijk ik mijn buit: een geplette chocolade Sinterklaas en een parachutepakket (?!). Ik heb geleerd dat mijn leerlingen heel erg van motordrop houden. (Of dat dit in de aanbieding was, haha). En dat jongens niet blij worden van een setje met deodorant en waxstrips. “HIER, NEEM DEZE!!” Bij de ruil- en afpakbeurten.
Wat ik met de parachute kan doen heb ik nooit ontdekt, ik heb hem de volgende les als prijsje weggegeven bij een pepernoten rekenbingo, haha.
Vijf euro en (on)originele cadeautjes. Drop, hmmm. Parachuutje: kun je misschien een drop je mee laten opstijgen?
Ach, ast maar geselli was. Vast!