Omdat het ouderavond is op school ben ik vanavond laat thuis. Wanneer de laatste ouders weg zijn, maak ik nog wat laatste aantekeningen op mijn laptop. Uiteindelijk moet alles geadministreerd worden, dus daar kan ik maar beter zo snel mogelijk mee beginnen.
Mijn telefoon gaat af en ik zie dat het Thomas is. “Hoi Dor! Ehm, ben je al onderweg naar huis?” Ik hoor een lach in zijn stem. “Ik ga over een kwartiertje.” Zeg ik op mijn beurt. “Oh. Kun je misschien nu naar huis komen?”
Thomas legt uit waarom ik beter meteen kan komen. Kennelijk was hij in de achtertuin op zoek naar Rover. Toen hij de achterdeur even dicht deed terwijl hij in de tuin stond, sprong Dirk in de woonkamer tegen de deur aan. De knip kwam toen zó terecht dat de deur niet meer vanuit de tuin te openen was.
“Haha! Dus Dirk heeft je serieus buitengesloten?!”
Twintig minuten later ben ik thuis en dan vind ik Thomas inderdaad in de achtertuin. Gelukkig wel met een winterjas aan, haha.
De katten blijven me verbazen ;-).
Haha, inderdaad weer een bijzondere ervaring op zich om door je kat buitengesloten te worden. Gelukkig duurde het maar 20 minuutjes. Ze zeggen niet voor niets dat je niet de baas bent over je kat, maar dat je kat de baas is over jou 😉
Er zit niks anders op: jullie zullen sleutelkattenouders moeten worden. Zoals—weet je wel—sleutelkinderen. Áltijd sleutel om je nek🤓🙀😻🙁
(Knap can Dirk!)
Can=van, maar dat snapte je vast wel😡😜🙀