In de bovenbouw geven we de leerlingen regelmatig een schrijfopdracht. Zo had een klas nu de opdracht om een wijk in Parijs te presenteren. In hun groepje verdeelden ze onderling een aspect van ‘hun wijk’, waar ze dan vervolgens een leuk stukje over zouden schrijven.
Een meisje besloot om de Moulin Rouge te beschrijven. Ze vroeg aan mij of ze de opdracht een klein beetje mocht aanpassen, het leek haar leuk om vanuit het perspectief van een werknemer te schrijven. “Tuurlijk, maak het lekker creatief!” Nou, dat heeft ze gedaan. Onderstaand stuk heb ik voor jullie vertaald ;).
Lief dagboek,
Vandaag was een interessante dag op het werk. Ik voel me steeds meer op mijn gemak bij de Moulin Rouge. In het begin dacht ik nog dat het bizar was, maar dat vind ik nu niet meer.
Er is laatst wel iets gek gebeurd, waardoor ik nu erg last heb van mijn knieën. De baas vond het wel een goed idee om taarten aan het decor toe te voegen. Wij mochten vervolgens uit de taarten springen. Het probleem was alleen dat mijn taart dus even groot was als ik. Het glazuur van de taart gleed eraf, waardoor het erg glad werd op de vloer. Alle meiden zijn massaal gevallen, de één na de ander: het was een catastrofe! Ik heb me nog nooit zo gegeneerd. Die avond lachte het publiek extra hard en uiteindelijk is de Moulin Rouge maar iets eerder dichtgegaan. De baas heeft beloofd dat het de volgende keer een wat sjiekere show zou worden. Ik vind de nieuwe gordijnen wel erg mooi!
Ik ga nu slapen, welterusten dagboek!
Dit stukje las ik na een paar teksten vol museumbeschrijvingen. Ook erg interessant natuurlijk, maar je begrijpt dat ik hier wel even extra moest glimlachen! 🙂
Wat een leuke opdracht aan jouw leerlingen en wat een inleving van de Moulin Rouge-baan! De cancandanseres met de lange benen die uit een taart moet stappen… glibberglibber