Het is donderdagavond 24 februari, 17:52. Daan en ik hebben onze laatste avond op vakantie in Limburg en we zijn onderweg naar een sushi restaurant in Venlo. We zijn hier twee jaar geleden ook al eens geweest en we wisten nog dat het hier lekker eten is. Ik heb een klein beetje buikpijn, ik kan het niet zo goed verklaren.
We zijn er bijna, wanneer op dat moment de telefoon gaat. Het is Dorinde. Zoals de afgelopen dagen ben ik stiekem altijd een beetje voorbereid dat de bevalling nu toch wel zou kunnen beginnen. Ik neem op: “hoi?” Dor reageert: “hoi, wil je een geheimpje horen?” Mijn hartslag gaat keihard omhoog. “Mijn vliezen zijn net gebroken!” Ze vertelt dat ze op de bank lag en dat ze een soort plopje hoorde. Zo bijzonder!
Na heel even gepraat te hebben, hangt ze weer op. We zijn zooo benieuwd wat er nu gaat gebeuren! De ‘regel’ is dat je binnen 24 uur actieve weeën zou moeten krijgen. Als dat niet gebeurt, word je medisch en moet je sowieso naar het ziekenhuis. Afwachten dus!
We parkeren voor het restaurant en mijn buikpijn zakt iets af. Hoewel het vast helemaal niets zegt, vind ik het toch wel grappig dat ik ‘iets’ voelde. Dorinde heeft op dit moment alleen nog geen (buik)pijn, hahaha. Wanneer de buikpijn gezakt is, lopen we naar binnen. We krijgen een tafeltje naast een grote binnenvijver en ik excuseer me vast bij Daan dat ik me waarschijnlijk niet zo goed kan concentreren, hahaha.
Normaalgesproken houd ik er niet zo van om met mijn telefoon in een restaurant te zitten. De obers hebben nu vast een paar keer gedacht: “goh, gezellig…” Maar dat geeft niet! Ik wil geen update missen, haha. Ook Daan is zeer betrokken en we staren een beetje in de verte, kletsen wat: “spannend hè!!” en eten van de sushi. Bij Dorinde gaat het goed, ook zij eten sushi, hihi. De verloskundige is langsgeweest en dat zag er allemaal ‘keurig’ uit. Ze schatte in dat het kindje ongeveer 3400 gram is. Om half 9 merkt ze dat het begint te rommelen vanbinnen en een uur later appt ze dat ze qua pijn op ‘standje hevige darmklachten’ zit. “Nog niet dat je het heet krijgt ofzo!”
Ik vind het spannend, ik ben enthousiast en vooral ook zooo benieuwd hoe het nu gaat lopen. Dat het bij mij over 3 maanden ook zo ver is, is op dit moment ver weg. Als alles met Dor en het kindje maar goed mag gaan!
Morgen het vervolg!
Bijna van minuut tot minuut (is dat overdreven?) als eeneiïge tweelingzus de bevalling meebeleven… Zelfs een beginbuikpijnsignaaltje ontvangen: it geat oan! Hoe bijzonder!
Toch goed dat jullie in Nl op vakantie waren en niet ergens ‘vast’ zaten op een van de Canarische eilanden…