Het is nu een week geleden dat er werd aangekondigd dat o.a. de scholen en de horeca zouden sluiten. Sindsdien werk ik thuis en geef ik mijn wiskundelessen online. Ik merk dat het een stuk rustiger is dan wanneer je al die leerlingen live voor je neus ziet zitten. Leuk voor even, hoewel het me na een paar weken behoorlijk saai lijkt.
Wat me tot nu toe is opgevallen is dat ik een stuk minder moe ben. Ook word ik ‘s nachts een paar keer wakker, terwijl ik normaal als een blok doorslaap. En wat me ook opvalt, is dat ik de raarste dromen heb. Ik deel er twee met je!
Droom 1
Ik ben met mijn auto onderweg naar de stad en besluit om te parkeren in een parkeergarage. Na een paar uurtjes gewinkeld te hebben, stap ik weer in mijn auto. Ik rijd naar de slagboom en kom er dan achter dat ik mijn kaartje nog niet heb betaald. In plaats van dat ik mijn auto netjes terugzet, blokkeer ik de hele uitgang door mijn auto schuin voor de twee ‘uitgang-slagbomen’ te zetten. Vervolgens loop ik naar de uitgang van de parkeergarage en ga ik nog maar een paar winkels bezoeken. Wanneer ik terugkom, zie ik dat er een parkeerwachter op me staat te wachten. Boos geeft hij aan dat ik mijn auto niet zo schuin had mogen zetten. Hij schrijft een boete uit en vraagt me mijn kenteken. Ik raak in paniek, want ik weet hem niet meer. De parkeerwachter legt uit dat de boete daardoor een stuk hoger zal zijn. Na dit moment werd ik wakker.
Droom 2
Het is vakantie en daarom ben ik op safari samen met Thomas, Laura en Daan. Ondertussen doen we een soort survival spelletje waarbij we om en om een paar minuten de jeep uit moeten. Extra spanning, weet je wel. Bij mij gaat het als eerste mis. Een nijlpaard heeft een enorme hap uit mijn rechter schouder gebeten. Toch besluiten we om verder te gaan: we zijn er nu toch. Aan het eind van de safari is Daan ook een paar vingers kwijtgeraak en ligt Laura’s hand eraf. Nuchter zegt ze: “je krijgt er toch niet voor niks twee.” Thomas lacht er hard om, maar hij heeft dan ook nergens last van. Hierna werd ik wakker omdat Rover aan mijn been zat te krabben. Ik nam het maar even voor lief ;-).
Nou nou, maak jij me ‘s nachts vervreemdende uitstapjes! Dat heb je ervan wanneer je overdag niet meer mag stappen. Overdag minder moe is fijn, ‘s nachts een hap uit je schouder wat minder aangenaam. Hoewel op safari gaan en een nijlpaard zien best bijzonder is. Altijd nog stukken beter dan een aanvaring met Covid-19. Kijk uit hoor!