Even snuffelen

Ik besluit om in de bibliotheek te gaan studeren, even een andere omgeving dan thuis. Ik loop naar beneden, pak mijn fiets uit het hofje en doe de deur open om de straat op te gaan. Ik word direct begroet door een hondje. Het hondje zit aan een lijn vast, maar de eigenaar is door de hoek van de straat nog niet zichtbaar. Direct maak ik er een spelletje van:  wat voor eigenaar hoort hier bij? De hond blijft verder naar me toe lopen, terwijl de lijn alleen maar langer en langer wordt. Ik besluit te wachten tot de eigenaar komt, omdat ik anders misschien tegen hem of haar op bots. Uiteindelijk komt ze dan tevoorschijn. Kennelijk was het helemaal niet haar plan om deze straat in te gaan, want ze begeleid haar hondje met de riem de andere kant op. Lachend zegt ze tegen me: “haha, de hond verwachtte zeker iets leuks te zien toen hij deze straat in liep.” En weg waren ze. Ik geloof niet dat ze helemaal door had hoe lullig haar opmerking klonk. Volgende keer knip ik de riem door en neem ik hem lekker mee naar huis. Dan zal die hond wel eens zien wat voor leuks er hier te beleven is, ha!