Het is na twaalven, het kampvuur is net voorbij en we hebben de leerlingen richting de tenten gestuurd. Hier en daar horen we de leerlingen smoezen: “vannacht, 02:00 hè!” Ze denken dat we niets van hun plan doorhebben, maar stiekem staan wij natuurlijk paraat om de leerlingen straks te betrappen.
Na een half uurtje is het stil. Het lijkt erop dat de leerlingen eerst gaan slapen, maar straks op de afgesproken tijd zullen gaan spoken. Wij zitten nog rondom het nasmeulende vuur met lekkere hapjes. Voor ons is het ook de ‘bonte’, laatste avond en we kletsen na over de afgelopen dagen.
Af en toe lopen we tussen de tenten door om er zeker van te zijn dat de leerlingen zich koest houden. Wanneer ik langs het achterste tentje loop, hoor ik tot mijn genoegen dat een leerling chips ligt te eten. Lachend spreek ik hem erop aan.
Om 01:45 gaat de eerste wekker. Mijn collega’s en ik kijken elkaar enthousiast aan: gaat het nu eindelijk beginnen?! De wekker wordt uitgezet en vol afwachting staren we naar de tent. Geen beweging. Een andere tent ritst open. Slaperig stapt een meisje de tent uit, met haar zaklamp in de hand. Wij erop af. Verbaasd kijkt ze ons aan: “ik ga alleen maar naar de wc hoor.”
Na nog een paar rondjes gelopen te hebben, blijft het uiteindelijk toch stil. Om 02:30 besluiten we dat we maar richting bed moeten gaan, om morgenochtend nog een beetje fris te zijn. Ik loop naar het toilethok en poets mijn tanden. Na een minuut schieten er opeens twee giechelende meiden achter mij langs. Het gaat zo snel dat ik ze niet herken, maar ik ben er bijna zeker van dat het twee leerlingen van ons zijn. De meiden zijn allebei een toilethokje in gelopen en houden zich verdacht stil. Nadat ik 5 minuten (!) mijn tanden heb gepoetst, wachtend op geluid, geef ik het op. Ik loop terug naar de caravan en val bijna meteen in slaap.
De volgende ochtend komen er direct twee meiden op mij afgestapt. “MEVROUW! U had ons mooi niet gezien hè vannacht?! Wij zaten in de toilethokjes, haha. We zagen u de hele tijd rondjes lopen bij te tenten, maar u zag ons niet hè?! Daarna hebben we nog een uur bij het kampvuur gezeten!” Ik spreek de meiden toe: “wat goed van jullie! Waren er nog meer leerlingen gekomen?” Een beetje sip kijken ze me aan: “nou nee, we hebben op alle tenten geklopt, maar ze vonden het allemaal te koud! Zaten we daar bij het kampvuur.” Lachend complimenteer ik ze om hun doorzettingsvermogen.
Wordt vervolgd!
Haha, doorzettingsvermogen hebben ze zeker! Het doet me een beetje denken aan mijn logeerpartijtjes van toen ik een jaar of tien was. Elke avond was het plan om écht niet te gaan slapen en de hele nacht door te halen, waar dan uiteindelijk dan steeds weer niets van terechtkwam 😛
Romy schrijft over.. 5 zelfgemaakte kaarten van de laatste tijd
Wie beloerde wie, that’s the question en wie o wie had de kortste nachtrust?
Jij of die twee toilethokverstopsters….en alle anderen maar lekker dutten, de kou niet trorserend. Hi hi, wie was en wie waren (on)wijs???
Kamperen…..hihaho!!!
Haha wat een leuk verhaal. Dit soort dingen maken die reisjes leuk 🙂
Nicole schrijft over.. Gegrilde paprika courgette soep
Auteur
Zeker haha, ik vond het zo leuk dat ze dat deden 😀
Auteur
Haha ja, het riep bij mij ook direct nostalgische gevoelens op!
Wat een leuke deugnieterij!
Hahaha wat leuk! Wel knap dat zij het dan toch nog een uur in de kou hebben uitgehouden (als ze ‘t niet stiekem wat overdreven hebben natuurlijk) 😉
Mylou schrijft over.. Deze toffe boeken wil ik hebben
Auteur
Haha echt hè 😉 maar volgens mij waren ze heel eerlijk, hun wallen spraken boekdelen :’D
Hahaha oh wat heerlijk dit soort verhaaltjes. Doet me heel erg denken aan vroeger, altijd denkend dat niemand je ziet op zo’n moment
Auteur
Haha ja leuk hè, ik ging ook echt even terug in de tijd 😉