Ga weeeeeg(bree)

Na het eten vinden wij het altijd heel lekker om nog een avondwandeling te maken. Ik moet nog naar Zumba, dus we besluiten om een klein rondje van 4 km te doen. Heerlijk om zo dicht bij de bossen te wonen!

Dit rondje lopen we niet zo vaak en we ontdekken weer leuke, nieuwe stukjes. Op een gegeven moment horen we in de verte geritsel. Ha, het zijn de Schotse Hooglanders weer. Bij ons in de duinen lopen deze harige koeien vrij rond om lekker te grazen. Ze zijn ongevaarlijk, maar wel indrukwekkend met hun lange hoorns.

Nadat we dichterbij komen en de bocht om gaan, zien we dat er twee exemplaren midden op het pad staan. Het is een wandelpad voor maximaal twee personen, dus ze staan flink in de weg. Nu ben ik niet bang aangelegd en ben ik een groot dierenliefhebber, maar ik krab toch wel even op mijn hoofd. Ehhhhh, hoe gaan we dit doen zonder geprikt te worden door de brandnetels of een hoorn?

Daan neemt het voortouw en loopt dicht langs de eerste. De Hooglander kijkt niet op of om, dus ik stap er vol vertrouwen langs. De volgende is echter een ander geval: hij wordt belaagd door flink wat vliegen en zwiept lekker met zijn hoofd heen en weer. Daan: “als we er rustig langslopen, kan ons niets gebeuren.” Hij loopt op het dier af, dat op dat moment weer flink met zijn hoofd zwiept. Hij mist Daan, maar het scheelt niet veel.

Ik voel dat mijn hart in mijn keel begint te bonzen en dat mijn stem wat hoger wordt. “Ik vind het eng, ik weet niet of ik er langs durf.” Er schieten allemaal enge scenario’s door mijn hoofd en ik twijfel om voor te stellen of we weer terug moeten gaan. Daan moet dan alleen weer langs twee Hooglanders en ik sta er precies tussen twee in. Niet zo handig.

Ik schat mijn kansen in en loop op de koe af. Dan besluit ik lastminute om me toch maar in de brandnetels te werpen, dat prikt vast minder erg dan een hoorn ;).

Volgende scène: druk op zoek naar weegbree om het sap op mijn jeukende enkels te smeren. Nadat ik twee keer een verkeerd plantje heb gepakt, grijp ik de derde keer raak (of het is een placebo, hahaha) en verlicht de weegbree mijn jeuk.

Wat een avontuur!