Van die zoektermen op Google

Ik ben met de fiets op bezoek bij mijn vader en het is heel gezellig. Na ruim een uur klap ik mijn telefoonhoesje open en kom ik erachter dat mijn pinpas niet meer op zijn plek zit. Waar normaal mensen in paniek raken (Dorinde), hartkloppingen krijgen en heeeeel erg balen, blijf ik op de één of andere manier rustig.

Ik loop een stukje terug waar ik net ben geweest en speur de grond af. Geen oranje pasje te bekennen. Ik besluit om maar weer naar huis te fietsen. Onderweg kijk ik goed op de grond, maar verwacht ik hem niet te vinden: ik heb immers niet met mijn telefoon open gefietst.

Thuis ga ik na waar ik allemaal geweest ben. Grom, ook echt op zo’n dag dat ik het huishouden heb gedaan: ik ben overal wel geweest! Ik kijk in mijn bed, tussen de bank, in de keukenkastjes, in de badkamer, op de wc… niet te vinden. Inmiddels zijn de hartkloppingen langzaam aan het beginnen. Ik open Facebook om te kijken of iemand mij toevallig getagd heeft in een foto van mijn pinpas, maar dat is niet het geval.

Plotseling weet ik wat ik moet doen. Ik doe mijn slippers aan, open de achterdeur en pak de vuilniszak uit de kliko. Ik krijg een mega flashback naar het verloren emballagebonnetje van vorige week en kieper de vuilniszak om. Papiertjes, bonnetjes, verpakkingen en lege shampooflessen verspreiden zich over de tegels. Op dat moment komt er een windvlaag en rollen de wattenstaafjes dramatisch alle kanten op. En dan zie ik hem. Mans ligt het oranje pasje te relaxen naast een lege wc-rol. Poeh, het is maar goed dat ik aan deze vuilniszak heb gedacht!

Eenmaal binnen wil ik mijn pasje direct weer in mijn telefoon stoppen. Op het laatste moment bedenk ik me en ruik ik aan mijn pasje. (Doe dit gewoon maar niet na als hij een paar uur in een vuilniszak heeft gelegen). Ik open Internet en zoek op Google:

“Kan een pinpas tegen water?”

Het resultaat is dat hij nu heeeerlijk naar afwasmiddel ruikt. Mocht ik morgen toch niet kunnen pinnen, houd ik je op de hoogte, goed? 😉