Het is half zes en ik loop de schoenenwinkel uit waar ik zojuist mijn bestelling op heb gehaald. Buiten begint het donker te worden en mensen lopen nog door het dorp voor hun lastminute boodschappen.
Ik loop terug richting mijn auto en ik zie in de verte een jongetje van een jaar of vier op een fietsje fietsen. Hij rijdt vrij hard en komt op me af. Hij lijkt me totaal niet verlegen en kijkt me vrolijk aan. “Zo, jij gaat hard!!” Zeg ik tegen hem. “Ja hè!” zegt hij. “Dat komt omdat ik honger heb!!”
Zijn moeder komt op dat moment inderdaad de hoek om lopen met een tas vol boodschappen. Ze rolt even met haar ogen en zet dan een luide stem op: “Stijn, kom eens terug schat! De auto staat hier!” Stijn wist niet hoe snel hij zich moest omdraaien.
Haha, dat zijn nog eens goede redenen om hard te trappen 😉 Zo schattig!
Wat heb je weer een lief intiem momentje waargenomen en dat warm ‘geschilderd’ —-zie het tafereeltje voor me.