“Hallo! Heb je een minuutje?” Een buurvrouw van een paar huizen verderop staat buiten en ze wenkt me. Ik loop naar haar toe en ben benieuwd wat er aan de hand is. “Ik was een paar dagen geleden in mijn tuin aan het werk. Het was heerlijk weer en ik was wat bladeren en takken aan het opruimen. Ik vond het daarom ook wel makkelijk om de deksel van mijn kliko open te laten.” Grappig, ik ben benieuwd waar ze naartoe wil met dit verhaal. “Toen ik even naar binnen ging, hoorde ik daarna een hard geluid in mijn tuin.” Ze begint te lachen. “Een van jouw katten zat eerder op de schutting en wilde op de kliko springen.” Ik begin ook te lachen. Het zal toch niet hè.. “Blijkbaar had je kat niet goed gezien dat de kliko open stond, want hij was er zo in beland. Vervolgens klapte de deksel ook nog dicht.” Ze moet weer erg hard lachen. “Hij keek me heel verschrikt aan toen ik hem redde uit zijn situatie.” Na een kort interview weet ik zeker dat het Dirk was. Wat is het toch ook een ui af en toe, haha!
Mochten we hem ooit nog een keertje kwijt zijn (afkloppen!), dan moeten we ook de kliko’s maar niet overslaan in onze zoektocht.
Als ik jou was zou ik naar de oogarts gaan met Dirk. Hij lijkt hard toe aan een brilletje!
Je moet er toch niet aan denken dat hij met kliko-inhoud en al in een vuilnisauto wordt gekieperd. Grrrr.