“Laura, neem jij de telefoon even over? Ik ben een uurtje weg.” Ik ben op mijn werk (mijn baan op maandag – niet op school) en ik krijg de telefoon van de receptie. Vorige week hebben ze mij ‘ingewerkt’, waardoor ik nu ook telefoontjes kan doorverbinden en de voordeur open kan doen.
“Ja, leuk!” Ik pak mijn aantekeningen erbij (knopje hier, knopje daar) en scan de telefoonlijst, zodat ik weet wie ik op welk nummer kan bereiken.
De eerste 20 minuten wordt er niet gebeld, waardoor ik mijn ‘dienst’ ook weer een beetje vergeet. Dan gaat de telefoon. Het gaat goed, ik versta de naam en ik zet de persoon in de wacht om hem te kunnen doorverbinden. Na het doorverbinden hang ik weer op en ben ik klaar voor mijn volgende telefoontje. Geinig.
Er verstrijkt weer flink wat tijd.
Bij de volgende versta ik de naam niet goed (ach, nou.. nog een keer vragen) en daarna gaat het ook weer prima. Dan gaat opnieuw de telefoon.
De man die ik aan de lijn heb, zegt vriendelijk zijn naam en geeft aan wie hij wil spreken. Ik zet hem in de wacht, verbind hem door en zie dat de persoon in kwestie in gesprek is. “Bezet extern” staat er groot in mijn beeld. Oei, eh, welk knopje moet ik nu indrukken? Heb ik hier les in gehad? Ik twijfel of ik op ‘rood’ zal drukken, hang ik dan niet op? Ik houd de telefoon aan mijn oor: “hallo, bent u daar,?” maar ik hoor niets.
Op dat moment begint de telefoon flink te loeien: “voordeur”. Ojee, er staat iemand aan de voordeur. Ehhhh hoe zat dat ook alweer. Ik scan mijn aantekeningen, maar een collega staat al op om de deur handmatig open te doen. Top! Goed, nu weer terug zien te komen naar de man. Ik hoor nog steeds niets in de hoorn, dus ik druk op rood. Op hoop van zegen. Mijn telefoon springt weer in de beginstand. Oei. Geen gehoor aan de andere kant. Heb ik nou opgehangen?
Dan gaat de telefoon over en het is een ander geluid dan ik gewend ben. Ik neem op en krijg de wachtende man aan de lijn. “U bent nog steeds aan het wachten hรจ? – Eh, ja, haha” . Ik ben blij dat ik hem weer spreek, leg uit dat ik even de knopjes moet leren kennen, maar dat ik hem nu helaas niet kan doorverbinden omdat zijn contactpersoon in gesprek is.
“Ik bel later wel terug!” Primaaaa. Vervolgens komt de receptioniste weer terug en die heeft hem die middag prima te woord gestaan ;). Ze heeft me trouwens ook ook het “pijltje terug”-concept uitgelegd, hihi. Er gaat een wereld voor me open. Nu die voordeur nog.
Haha, heel herkenbaar van toen ik op mijn oude werk voor het eerst mensen moest doorverbinden. Ik geloof dat ik wel een paar keer de verbinding heb verbroken toen, dus de man die jij aan de lijn had kwam er nog redelijk goed van af ๐
Men mag jou wel een fikse salarisopslag geven voor al dat knopjestelefoongedoe! Een hele wetenschap is het als ik dat zo lees, knopje hier knopje daar knopjes overal. Toch leuk puzzelen!