Het leven van een trouwschoen

Zegt linkertrouwschoen tegen de rechtertrouwschoen: “zou Laura ons niet wat vaker moeten inlopen? Toen ze ons kocht dat ik echt dat we flink wat kilometers zouden maken.” Rechtertrouwschoen zucht: “ja, dat hoopte ik ook. Ik moet echt even wennen aan die tenen onder m’n kin.”

Er klinkt een mompelend geluid: “bwjullie mmogen twenminste nog uit dwie *kuche kuche* doos!” Linkertrouwschoen spitst zijn hak, die vlak bij het randje ligt. “Linkeroorbel, ben jij dat? Of rechter? Ik versta het niet zo goed.” *Kuche, “bwjaa ik bwen de linker! Bweetje zuurstof tekort hier, maar bwnog maar dwie weken.”

Rechtertrouwschoen sist naar z’n linker mattie: “die oorbel wil ook altijd even shinen hè, met z’n geklets. Ik vind die rechter veel leuker. ‘T is maar goed dat wij straks onder de jurk zitten en die verrekte oorbel hoog hangt. Waar waren we? O ja, dat we nog steeds in de doos zitten.” Linkertrouwschoen denkt even na. “Daan is ook wel veel thuis hoor, dat is niet zo makkelijk voor Laura.”

Niet veel later klinkt er gebonk op de trap en gaat de deur open. Zou het??!! “Ja.. ja… We bewegen! Het deksel gaat open… Let there be light!” Linkertrouwschoen roept: “Yo pantykousjes, jullie ook hier?!” De pantykousjes jubelen: “Hoeraa, jullie worden ingelopen!” Rechtertrouwschoen fantaseert hardop: “op naar de buitenlucht of misschien wel een ritje in de auto. Een wandeling door de straat misschien, of boodschappen doen? Dat lijkt me nou zo magisch. O… O jongens laat maar. Moet je kijken waar Laura naartoe loopt. We gaan stofzuigen. “Vweel pwezier! Laat het maar bwlinken, dwaar bewnnik gek op!”