“Dat is vast de zwangerschapsdementie van Laura,” zei Daan verontschuldigend

cloudy sky at daytime

Van die zwangerschapsclichés weet je wel: misselijkheid. Vermoeidheid. Zwangerschapsbrein. Hoe erg kan het zijn? Dacht ik toen nog. Allemaal aangedikt en blablabla.

Haha.

Ik moet toegeven: aan de vermoeidheid heb ik tot nu toe nog best kunnen ontsnappen! Misselijk ben ik flink geweest en wat betreft het zwangerschapsbrein… ik merk dat ik nu soms wat wollige acties heb. Helaas ontgaat dit anderen nu ook niet meer altijd. 😉

Zo moet de kliko bij ons op maandag aan de weg. Deze week was de plastic bak aan de beurt. Op maandagmiddag heb ik de kliko weer keurig in de tuin gezet, lekker bezig!

Op dinsdag maakt Daan een wandelingetje en het valt hem op dat er nog één kliko aan de weg staat. Hij kijkt op de sticker en ziet ons huisnummer erop staan. Neuriënd (zo zie ik dat dan voor me, weetjewel) pakt hij de kliko en rijdt hem naar onze thuis. Wanneer hij de poort open doet, ziet hij echter dat er al een kliko staat. Hij staart er glazig naar en vraagt zich af wat er is misgegaan. Daarna begint hij te grinniken.

Hij loopt naar de verstekeling in onze tuin en ziet daar het nummer van onze buren op staan. Vervolgens loopt hij naar de buurvrouw en verontschuldigt zich voor deze zwangerschapserror van zijn vrouw. De buurvrouw lacht erom: “ik vroeg me al af of hij weer zou opduiken, bedankt voor het thuisbrengen!”

Volg:
Share:

1 Reactie

  1. omarij
    13 januari 2022 / 8:28 am

    Zou baby-in-buik soms het klaarhelder denken van mama stiekempjes overnemen? Zou zij pret hebben nu de buurkliko werd meegenomen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge