“Leuk, ik mag van mijn werk een T-shirt of trui bestellen! Welke kleur zal ik doen?” Daan draait zijn scherm naar me toe en samen bekijken we de opties. Het lijkt ons wel geinig om een keer een witte trui te dragen. (Haha, ik spreek expres heel klef in de ‘ons’-vorm, want meestal pik ik de truien van Daan in). “Enne… goed voor de witte was-aanvoer!”
De trui is heeeerlijk zacht en mijn groeiende zwangerschapsbuik verdwijnt er lekker in. Ik draag de trui graag! Zo ook die ene ochtend.
Ik heb de trui net aangetrokken en ik ben bezig met mijn ontbijt klaarmaken. Ik voel iets kriebelen in mijn neus en ik haal mijn neus nietsvermoedend op. Op een gegeven moment kriebelt er opnieuw iets in mijn neus. Voor ik er erg in heb, vliegt er een kwakje bloed uit mijn neus. Omg, een bloedneus. Die heb ik wel vaker (zwangerschapskwaaltje?), maar dat het zo erg uit mijn neus vliegt, heb ik nog niet eerder gehad. Ik moet er een beetje om grinniken.
Op dat moment besef ik welke trui ik aan heb. OMG, ik draag echt nóóit witte truien. En zo vaak draag ik überhaupt ook geen nieuwe truien (want: Vinted/tweedehands verslaafd). “Daaaaaaaaaaaan?” roep ik naar boven. Ik probeer het artistiek te verpakken dat er nu wat mooie vlekken op zitten, maar helaas herkende hij het kleurtje. Gelukkig kon ik de trui weer schoon krijgen onder de kraan, haha.
(Moet nog ontbijten) , wilde eerst blog lezen: hoe apart! Lastige kwaal, bloedneus, heftig.
Trui weer schoon, trui met herinnering… geen bloedneuzen meer hoor!