Nu we op school nog ‘hybride’ lesgeven (waarbij op dag 1 de ene helft van de klas op school is en op dag 2 de andere helft), is het zaak om alle leerlingen goed van informatie te voorzien en ervoor te zorgen dat ik iedereen goed kan helpen. Dat geeft wel eens grappige situaties ;).
Afgelopen week in mijn derde klas:
“Jullie kunnen thuis en op school aan het werk met deze opdrachten in je werkboek. Mochten jullie vragen hebben, dan ben ik er! Voor de mensen thuis: ik zal mijn geluid even uitzetten, zodat jullie geen last hebben van geluiden uit de klas.”
Tegen de leerlingen in de klas: “ik loop even langs bij mijn collega in het lokaal hiernaast. Ik ben zo terug!”
Bij terugkomst kijken de leerlingen me verwachtingsvol en met een lachende uitdrukking aan. Direct valt het kwartje. Snel log ik weer in en richt ik mij tot de leerlingen thuis. “Ehhh, had iemand een vraag? Ik was even weg!” Een leerling reageert direct via de microfoon. “Ja, ik had een vraag! Ik vond het al gek dat u niets zei!”
Van de leerlingen in de klas hoorde ik daarna dat de leerling mijn naam tot drie keer toe had geroepen (en waarvan zijn stem dus door het lokaal schalde), maar geen gehoor kreeg.
Foei, foei, foei Laura!
Ik ben er geloof ik erg aan toe om iedereen weer fysiek in de klas te hebben… 😉
De lesgeefwereld is absurd apart geworden. Had je voor al die coronamaatregelentoch niet kunnen verzinnen dat een thuisleerling een roepende in de woestijn (o nee in de schoolklas) zou worden…