We hebben sinds vanmiddag super schattige solarlantaarntjes in onze tuin! Ze hebben vandaag lekker kunnen opladen in de zon en ze doen het erg goed! Dat wil zeggen: 3 van de 4.
We hebben een loensende tuin. Ik voel me net zo’n eend die nog niet alle eieren heeft uitgebroed. Het is net als Assenpoester, dat ze net niet mee kan komen met haar zussen.
Even terug naar de realiteit: De andere drie lampjes gingen ook niet tegelijk aan, waarschijnlijk moeten ze gewoon even wennen aan hun nieuwe plekje. De aan/uit knop hebben we uiteraard al getest en het lantaarntje zit ook goed in elkaar. Even afwachten maar!
Zoals je ziet houdt Darcy de wacht. ‘Chef lantaarn’, zou mijn moeder waarschijnlijk zeggen.
Ergens ook wel weer mooi, hij geeft me iets om te doen in deze tijd. Deze rebelse lantaarn spekt mijn stappenteller. Elke 5 minuten sta ik nu op van mijn stoel om naar de tuin te lopen om te checken of hij het al doet. Daan kijkt me dan grinnikend aan. Tot nu toe kampt het lantaarntje helaas nog met opstartproblemen.
Één ding weet ik wel… Straks schijnt hij vast het mooist van allemaal. Als hij maar niet ineens blauw is ofzo, hahaha.
Prijs de lichtloze lamp maar de hemel in en geef hem (haar?) het welkom van de verloren zoon (dochter) mocht hij (zij) alsnog gaan schijnen. Je kunt natuurlijk ook te maken hebben met doodgewoon een opstandige puber, een dwarsligger… Is in coronatijden best begrijpelijk!