Neverdullmoments

Error de error

Dat gevoel van schaamte wanneer ik ergens te laat achter kom. Een peperkorrel die al uren tussen m’n tanden rondzwerft, zoals ik eerder al blogde. Een bakje cherrytomaatjes die openvliegt in m’n winkelwagentje, waardoor ik een Hans en Grietje spoor door de Aldi achterlaat. Op mijn profiel van Blablacar hebben staan dat ik toch echt geen zombie ben: “I am a Dutch living girl in France.” Oei oei oei.

Kwart voor vier

Ik lig in bed. Het regent hard en het is koud buiten. Sinds vandaag staat mijn horloge stil. Zomaar opgehouden met tikken.

Ik wil iets voor je schrijven, maar ik vind het moeilijk. Ik ken je niet en ik zal je ook nooit leren kennen. Toch denk ik veel aan je. De liefde voor jou is zo ontzettend voelbaar.

(…)

Vandaag is het mooi weer. De vogeltjes fluiten. Mijn Narcissen staan er prachtig bij. Het leven staat in bloei, maar mijn horloge staat nog altijd stil.

In de gang

Zelfs in het ziekenhuis moet je de leuke momentjes eruit kunnen pikken. Zo crosste er een net een man op een rollator vol in z’n achteruit langs de deuropening.

Onderweg naar Nederland

[2015] “Ja, jullie kunnen met mij meerijden naar Amsterdam hoor! Als jullie gewoon een kleine rugzak meenemen, dan gaat het prima passen!” Ik voer dit gesprek met de drie Mexicaanse taalassistenten die tijdens de kerstvakantie een weekendje naar Amsterdam gaan. Op de eerste dag van de kerstvakantie zitten we met z’n vijven in de auto. Naast mij zit een Franse vriendin en het is dus lekker vol achterin. De assistenten hebben inderdaad allemaal keurig een rugzak mee, die ze noodgedwongen op hun schoot houden. Mijn kofferbak zit namelijk vol met vuile was. In principe was ik in Duinkerke natuurlijk mijn eigen kleding, maar met een studentenwasmachine waar je na elk kwartier een nieuwe handeling moet doen, is het toch niet ideaal. Naarmate de tijd verstreek, verzamelde ik dus meer en meer vieze kleding om mee naar huis te nemen. Mijn moeder bood zelf aan om te wassen. Nou eh, prima! Afijn, voorin zitten we dus wat relaxter dan achterin. Toch is de sfeer heel gezellig. We luisteren naar kerstliedjes en kletsen over koetjes en kalfjes. Op het moment dat we Nederland binnenrijden, reageren de Mexicanen super enthousiast over de molens, de polders en de koeien. Het is toch leuk om je eigen land vanuit de ogen van toeristen te zien. Na een rit van vijf uur zet ik ze af bij hun hotel en ze bedanken me vriendelijk voor de gezellige reis. Ze hebben zin in hun weekendje Amsterdam!

Bekijk bericht

In Londen

[2008] Na een lange dag vol uitstapjes hebben we ’s avonds de tijd om zelf ergens te eten. We zijn in Londen en hebben inmiddels veel trek gekregen. Uiteraard koersen we direct af op de McDonalds. Er staat geen rij dus de vrouw achter de desk kijkt me vragend aan. Gelukkig weet ik al wat ik wil: “I would like to have a hamburger, and…” Shit. Hoe zeg je ook alweer ‘grote patat’ in het Engels? “So, for me the hamburger and…” Mega blackout. Ik beleef daar m’n eigen Bridget Jones scène. “A big patat!” Op het moment dat ik het uitspreek, besef ik mijn error. Ik schiet in de lach en de vrouw kijkt me geërgerd aan. Volgens mij nemen ze bij de fastfoodrestautrants alleen mensen aan als je kunt kijken alsof iemand een vieze sok in je gezicht smeert. Ik slik mijn lach vlug in en ik geef met mijn handen aan dat ik een grote portie patat wil. Oja, large fries. Ik bestel nog een mayonaise en ik reken gauw af. Na het eten waggel ik giechelend als een ware Bridget Jones de McDonalds uit.