Neverdullmoments

“Mevrouw? Uw zoon ligt in het ziekenhuis” – Ardennen dag 3

“Eh, ik denk dat ik naar het ziekenhuis moet…”

Een leerling komt met zijn pijnlijke arm naar ons toegelopen. “Vanmiddag ben ik gevallen met paintballen en ik heb zo’n last van mijn pols. Ik ben bang dat het gebroken is.” Een collega staat op: “het is te laat om nog naar de dokter te gaan, we moeten maar direct door naar het ziekenhuis. Laura, jij spreekt goed Frans: ga jij mee?”

Na zo’n 30 minuten rijden door het Ardense landschap komen we aan bij een plaatselijk ziekenhuis. “Waar kunnen we ons melden?” Op monotone toon ratelt de receptioniste haar verhaal op: “daar de deur door, na de lange gang naar links, vervolgens weer door de deur en dan naar rechts.” Goh, wat een praktische indeling. We dwalen door de gangen en komen uiteindelijk bij het inschrijfloket aan.

Bekijk bericht

Dromen zijn bedrog

Net als Laura ben ik als begeleider meegegaan op een schoolkamp. De drie dagen zitten erop en we zijn zojuist begonnen aan de terugweg. “Mevrouw, hier wil ik later echt wonen! En u komt dan ook vaak langs, goed?” We fietsen langs een prachtig, reusachtig gebouw dat er inderdaad indrukwekkend uitziet. Wat deze leerling dan weer niet weet, is dat haar ‘droomhuis’ een inrichting is voor mensen met een psychiatrische stoornis. Na deze ontdekking moest ze zó hard lachen, dat haar vriendinnetje vrolijk opmerkte dat ze er op deze manier inderdaad prima bijpast.

Bekijk bericht

Dat noemen ze kamperen… Mee naar de Ardennen, deel 2!

Het is 02:00 en het is stil op het terrein. Hoezo is het stil op het terrein? Het is kamp en de leerlingen zijn allemaal rond de 15 jaar.  Tevreden besluit ik dan ook maar om richting mijn bed te gaan. Zachtjes sluip ik langs de tenten, waar ik de leerlingen zwaar hoor ademen. Wat een chill begin zeg!

Even later gooi ik een muntje van 50 cent in het kastje van mijn douche. Zorgvuldig heb ik al mijn kleren in het uiterste hoekje op het bankje geduwd, maar direct zie ik dat dit geen enkel verschil maakt. Een méga straal komt uit de douche, zo eentje waarbij je het door de miezerige spetters direct ijskoud hebt. Ik hups op mijn tenen, wachtend tot het water warm wordt. Op mijn slippers staat inmiddels een laagje water. Ah well, kamperen heet dat.

Na mijn mini-shampoo boven mijn hoofd te hebben leeggeknepen, ontspan ik door het warme water. Ik heb zin in deze week! Rond 02:20 stap ik de caravan binnen en binnen vijf minuten slaap ik. Truste!

(…)

Bekijk bericht

“Ze zal hier nog wel niet zo lang werken”

Ik woon al zeker vier jaar niet meer bij mijn ouders en doe dan ook zelf mijn boodschappen. Ik weet hoe het werkt in de supermarkt en eigenlijk gaat het ook altijd goed. Tot vandaag.

Ik loop naar binnen bij de plaatselijke supermarkt en pak een winkelmandje. Ik controleer op mijn digitale lijstje wat ik moet hebben en begin aan de speurtocht, op zoek naar de producten. Spaghetti – check. Thee – check. Nadat ik al mijn boodschappen verzameld heb, loop ik naar de kassa. Ik leg mijn spullen op de band en wacht netjes mijn beurt af. De caissière kijkt me onderzoekend aan. Direct nemen mijn gedachten het over. Misschien is ze mijn leeftijd aan het schatten. Haha, zou ze misschien denken dat er alcohol in de limonadefles zit? Ze zal hier wel nog niet zo lang werken. Schattig. Ik lijk toch niet zo jong? Of zou ze verw.. “Eh, mevrouw, legt u dat winkelmandje wel even terug?” O. Ik stond blijkbaar al drie minuten met het winkelmandje onder mijn arm geklemd in de rij. “Haha ja, ik had nog een nieuwe handtas nodig.” Soms helpt een grapje om de awkward situatie op te lossen. Ik moest er zelf erg om lachen. De caissière helaas niet.

Bekijk bericht

Mee op kamp naar de Ardennen (blunders, ongemakken & uitspraken) – deel 1

“Hee Laura, we komen nog iemand te kort en het lijkt ons prettig wanneer er nog een vrouw meegaat op kamp. Heb jij toevallig tijd volgende week?” Lastminute word ik door een collega op school benaderd of ik mee wil naar de Ardennen. Hij overvalt me een beetje, maar direct voel ik: ja, hier heb ik wel zin in. Na even in mijn agenda te hebben gekeken, besluit ik dat ik mee wil gaan. Top!

Op dinsdagochtend is het dan zo ver. We verzamelen we met zijn allen op school: een groep van 52 leerlingen en 7 docenten. Vooraf heeft iedereen een boekje gekregen waarin precies staat wat ze mee moeten nemen: een tent, matje, slaapzak, brander, eten, bestek, bord, beker, warme kleding, oude kleding etc. Die ochtend staan er dan ook méga veel spullen bij elkaar.

Aangezien ik geen enkele bijeenkomst heb bijgewoond en hetzelfde leerlingenboekje in mijn handen geduwd kreeg (“hier staat op wat je mee moet nemen!”), ging ik er van uit dat de inpaklijst ook voor mij zou gelden. Thuis zocht ik dan ook al mijn kookgerei bij elkaar en via mijn moeder regelde ik de slaapspullen. Gelukkig weet ik dat ik in een caravan zal slapen, maar de bijnaam tokkietrailer belooft weinig goeds. Voor de zekerheid neem ik mijn matje maar mee.

Bekijk bericht