Neverdullmoments

*Smelt*

Bestand:Vuilcontainer.jpg

Na een goeie dag klussen, rijd ik met mijn auto vol vuilniszakken richting de container. Ik parkeer mijn auto op de stoep en begin met uitladen. Kritisch word ik gadegeslagen door een meisje en een jongetje van rond de 5 jaar. “Wow kijk, die mevrouw heeft wel heel veel vuilniszakken! Zullen we haar even helpen?” Ik hoor ze zachtjes fluisteren en ik zie dat ze mijn kant op wijzen. Vervolgens komen ze mijn kant opgelopen. “Hoi mevrouw, heeft u hulp nodig?” Het meisje pakt al een vuilniszak en loopt ermee naar de container. “U heeft zeker een heel vies huis?” vraagt het jongetje. “Wij helpen u wel even.”

Bekijk bericht

Voetbalkenner

Samen met Laura en haar vriend eten we gezellig bij mijn ouders. Normaal gesproken eten we áltijd aan tafel, maar vanavond is een uitzondering. En dat terwijl maar een fractie van het gezelschap ook maar iets om voetbal geeft. Maar hé, het kan voorlopig wel weer één van de laatste keren zijn dat we het Nederlands elftal mogen aanschouwen! Vooruit dan maar, voor die tv.

Tijdens de pauze rommelt mijn moeder wat in de keuken en schuift niet veel later ook voor de televisie. Op een gegeven moment verschijnt de scheidsrechter vol in beeld. “Hee, die man ken ik!” Zegt mijn moeder. Ik ben onder de indruk – ik heb namelijk absoluut geen flauw idee naar wie ik zit te kijken – totdat de volgende opmerking volgt. “Wie eh.. is dat nou ook alweer?” Er wordt een droge opmerking richting mijn moeder gemaakt: “weet je zeker dat je hem niet gewoon van de eerste helft herkent?”

Bekijk bericht

Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #18

Op Twitter kun je in 140 woorden een mini-anekdote kwijt. Vaak zijn deze berichtjes net te klein voor een volwaardige blogpost, maar samen vormen ze wel een leuk geheel! De afgelopen week Twitterden wij het volgende:

1. “De zon scheen vel.” #tuurlijk #spelling (Dorinde)

2. Mijn kat is al de hele avond achter een speelgoedpaddestoel aan het rennen. (Laura)

3. “Hee, er zit een rijstkorrel aan mijn broek geplakt!” #random #risottovangisteren (Laura)

4. Dat je ING het rekeningnummer van het incassobureau van snelheidsboetes gewoon herkent. #oeps #2ekeer #snelheidsduivel #opzichmaar3kmtehard (Laura)

5. “Kijk, daar heb je Balkenende ook zitten.” Vriendlief kijkt naar de kwalificatiewedstrijd. “OMG, zei ik écht Balkenende?!” #Rutte #fail (Laura)

6. Iemand op straat is echt loeihard op een blokfluit aan het toeteren. (Laura)

7. Als je sushi lopend wordt bezorgd, ben je echt lui. #restaurantomdehoek (Dorinde)

8. Mooi om te zien (lees: horen) hoe mensen intens kunnen genieten van een stroopwafel. #indetrein #smakgeluiden #buuf #noshame (Dorinde)

9. Uitgerekend voor ónze auto moet de vrachtwagen z’n lading lozen. #kunnenernietuit #vanmorgenwashetterreinnogleeg #verkeerdgekozen #lol (Laura)

10. Naar de wc gaan. Handdoek pakken. Thee inschenken. Theezakje weggooien. Mozes wat heb ik het druk. #todolijstvullen #gewoondoengaatsneller (Dorinde)

Bekijk bericht

Terugblik: Neverdullmoments anekdotes van vorig jaar september!

Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: september 2016!

3 september 2016

Schatkist

“Hoi” zegt het nieuwe shirtje tegen de nieuwe panty. “Hallo!” Samen kijken ze naar de ritssluiting die nog altijd gesloten is. “Kun je misschien een beetje opschuiven?” vraagt de bikini aan het vest. “Je bent zo warm!” Het jurkje en het rokje knikken beamend.

Dagen gaan voorbij, weken gaan voorbij. De kleren worden met de dag chagrijniger en ze hebben het flink benauwd. Totdat ze ineens beginnen te trillen en flink door elkaar worden geschud. PLOF! Er wordt gemorreld aan de ritssluiting en er valt een streep licht naar binnen. Ondanks wat duizeligheid van de luide klap, klinkt het ritsgeluid als een verlossing en daar gaat dan eindelijk de bovenkant van de koffer open. Frisse lucht!

Dan horen ze tot hun schrik ineens een keihard geblèr: “O dááááááár zijn mijn kleren!!!”

5 september 2016

Rol-lol

Altijd als ik snoepworteltjes zie (mijn schoonzus had deze mee in de auto op weg naar Soestdijk) moet ik aan het verhaal denken dat een oud studiegenootje mij eens vertelde.

Zo zat ze in de trein met een zakje ronde, kleine worteltjes. Vrolijk knabbelt ze aan deze gezonde snack, ondertussen naar buiten kijkend. Algauw wil ze de volgende wortel pakken, maar op dat moment scheurt de zak plotseling verder door. Een paar wortels vallen op de grond en rollen als reuzeconfetti alle kanten op. De meeste worteltjes weet ze met haar voet nog wel bij zich te houden, maar een paar oranje knakkers rollen naar de banken achter haar, waar ook een gezelschap zit. De man met het Surinaamse accent die aan het woord is, valt verbaasd even stil en zegt dan heel catchy met een ‘dikke w’:

“Éé, wa’s da voor wortel?!”

Bekijk bericht

Transport trouble

 

“Haal jij dat pakketje even op?” Kijk, ik had natuurlijk kunnen weten dat een koffiezetapparaat niet in een handtasje past, maar daar had ik even niet aan gedacht. “Tuurlijk wil ik dat pakketje ophalen, toevallig ligt er ook nog eentje van mij.”

…

“Zo, hier is vast het eerste pakket.” Dat zijn nou niet echt de woorden die je wilt horen als je al met volle handen staat te wachten in de winkel. Het beeld erbij maakt het helaas niet veel beter. De verkoopster komt met een enorme blauwe doos aanzetten waar met gemak een kind in vervoerd kan worden. Daarna komt ze met mijn eigen pakket aanzetten, uiteraard van uiterst bescheiden omvang. Dat ik mijn vriend twee maanden geleden nog met een enorme doos over straat heb laten zeulen, vertellen we er voor het gemak even niet bij.

Enigzins stuntelend loop ik naar buiten. “Ja, dit had ik ook niet verwacht toen ik hier naar binnen liep!” Roep ik grappend naar een meneer die me ontzettend aan staat te staren. De beste man heeft er duidelijk geen zin in en kijkt me chagrijnig aan. Zo snel als ik kan, loop -waggel – ik dan maar naar mijn fiets en begin ik aan de terugweg.

Wanneer ik later die middag door de stad fiets, zie ik een mevrouw ontzettend stuntelen met een groot pakket. Ha! Altijd leuk om dit ook bij anderen te zien. Ik geef haar een grote glimlach en wens haar veel succes met de vracht. Zo, daar kan die man met de emoties van een uitgelekt koffiefilter nog wat van leren.

Bekijk bericht