1 – Het is 00:00 en ik kijk Assepoester. Van de week aten we pompoen. Dat je t weet ;). (Laura)

2 – Het is dat er zo’n scherm tussen zat, anders had ik gewoon voorover kunnen buigen ;). #grijzeharenshowen #magikuwIDkaartzien #supermarkt (Laura)

3 – Lieve spin, je hebt zó veel ruimte. Kun je misschien niet precies boven mijn hoofd gaan huishouden? Dank. (Dorinde)

4 – Ik geloof dat ik in elk vrij stopcontact een oplader stop voor mijn telefoon. #zosnelleeg (Dorinde)

5 – Volgende keer ga ik eerst m’n tanden poetsen voordat we MasterChef gaan kijken. #instanthonger #nomnomnom (Dorinde)

6 – Mijn schoonzus en zwager vroegen in de app of we nog iets nodig hadden van de Ikea. “Ja, graag zo’n opbergbak!” Met foto van een plastic bak met onze wcrollen erin. Horen we na afloop dat ze een paar extra rondjes hebben moeten lopen om deze KEUKENbakken te vinden, haha! (Laura)

7 – Sowieso dat die tafel te kort is aan één kant. #tafeltennissen #steedsnettever (Dorinde)

8 – Lieverd, ik ben echt niet zo lekker. Er zitten vast nog meer mensen buiten om in te happen! #gesprekmetmug #zzoemmm (Laura)

9 – Schiphol heeft een nieuwe landingsbaan erbij! #nieuwelampjesindetuin #lekkerfel (Dorinde)

10 – We hadden vandaag een afscheidsfeestje van een collega op het strand. We gaan haar erg missen! Er zit niets anders op… Ik ga denk ik maar elke week heel subtiel foto’s van dit leuke afscheid naar haar sturen, zodat ze vanzelf weer terugkomt… 😉 (Laura)

De laatste weken op school. Voor mij betekent dit dat ik af en toe fysiek moet surveilleren met maximaal 9 leerlingen in het lokaal, best gek hoor!

Bij deze toetsen (het zijn eigenlijk nulmetingen ter voorbereiding op volgend jaar) hoef ik niet heel streng op te letten. Ik kijk uiteraard wel rond, maar ik kan ook lekker verder werken op mijn laptop. Soms heb ik een liedje in mijn hoofd, een andere keer staar ik even naar buiten. Vredig tafereeltje hoor.

Wanneer ik even middenin ‘een staar’ zit, heb ik niet in de gaten dat een leerling zijn hand op steekt. Wanneer ik na een paar seconden weer ‘bij zinnen’ kom, sta ik op om hem te helpen. Hij moest eens weten dat ik op dit moment een heftige solo van Moeder Overste van The Sound of Music in mijn hoofd heb, hahahaha.

Sinds we dit huis bijna twee jaar geleden kochten, hebben we bijna alles veranderd en verbouwd (met véél hulp!). Eén opvallend detail van de vorige bewoners lieten we wel zoals het was: de glas in lood deur.

Nu, bijna twee jaar later, wordt de deur gerepareerd. Hij kon niet zo heel goed tegen een paar tochtsessies, maar moest los daarvan sowieso verstevigd worden. Het is best overzichtelijk om zo door te kunnen lopen vanuit de gang naar de woonkamer. Er is alleen één nadeel: de katten kunnen dat ook.

Overdag is dat natuurlijk geen enkel probleem: ze mogen overal komen. Rover ligt graag op zolder, Dirk ligt graag in de puzzeldoos in de werkkamer. Helemaal goed. Het zijn vooral de nachten die een beetje vervelend beginnen te worden. Zo hebben de jongens ontdekt dat je via het balkon prima naar buiten kunt. En het balkon grenst aan onze slaapkamer. Door de warmte houden we onze slaapkamerdeur open, waardoor de katten de hele tijd in en uit lopen en wanhopig bij de balkondeur miauwen. De eerste nacht trapte ik erin en liet ik inderdaad een kat naar buiten. Het gevolg: na een uur hoorde je aan de ándere kant van de balkondeur wanhopige geluiden. GRMPFF.

Na drie nachten zijn we het zat: tijd voor maatregelen. De slaapkamerdeur dichthouden helpt niet, ze kunnen ook voor die deur héél goed aandacht vragen. We hebben ontdekt dat de trapkastdeur perfect voor de opening van het tijdelijke ‘gat’ valt. Met een stoel er tegenaan kunnen we voorkomen dat de katten deze deur weer wegduwen. Ha.

En inderdaad, die nacht slapen we héérlijk! Geweldige oplossing als je het mij vraagt. Triomfantelijk loop ik naar beneden, blij dat we de katten te slim af zijn geweest. Ik duw tegen de deur en daarmee tegen de stoel en zie… Rover, languit liggend op de stoel, alsof we het speciaal voor hem zo geregeld hebben. Baas boven baas.

(Lees dit met een sloom ‘lettertype’, hahaha).

Het is zondagochtend 09:50 en Daan en ik hebben afgesproken om rond 10:00 op kraamvisite te gaan, leuk! Omdat we gisteravond een feestje hadden, hebben we vannacht niet enorm lang geslapen. We besluiten om sportief met de fiets te gaan (zéker 8 minuten ;)), om zo een beetje wakker te worden.

Lichtelijk gapend gaan we op pad en ik moet er wel om lachen. Hoezo kunnen we niet meer zo goed tegen weinig slaap? Zó oud zijn we toch niet? ;-).

Wanneer we op de helft zijn, schiet me te binnen dat we het cadeautje zijn vergeten. “Nooo, het cadeau ligt nog op de kast!” We draaien weer om en fietsen naar huis.

Daan doet de voordeur open, loopt naar de kast waar we de cadeautje altijd opzetten en pakt een bierpakket. “Ik draag het bier wel, neem jij de nootjes mee?” Ik schiet in de lach. “We gaan op kraamvisite hè lieverd, zullen we dit cadeau maar even laten staan?”

Vervolgens stapten we in de auto, want ja… nu waren we een beetje laat ;).

Het is altijd leuk wanneer de postbode langskomt. Is het een leuk kaartje? Geboortenieuws? (Er worden veel baby’s geboren, zooo leuk). Nieuwe informatie over de flats die bij ons in de buurt gesloopt gaan worden?

Thomas loopt naar de deur en haalt de post van de mat. Hij bekijkt de brieven en schiet dan in de lach. “Haha, moet je kijken, deze snapt niet hoe het werkt met postzegels.” Hij laat me de brief zien die ik even goed bekijk. Dan is het mijn beurt om te lachen. “Haha, deze persoon snapt het juist heel goed. Jij daarentegen…” Ik leg hem uit dat je tegenwoordig heel handig een brief kan sturen zonder een postzegel. Je kunt op internet een ‘digitale postzegel’ kopen. Je krijgt dan een code die je op je enveloppe kunt schrijven.

Ik doe net alsof het heel suf is dat Thomas dit niet weet. Dat ik dit toevallig de dag ervoor ergens gelezen heb en het anders nóóit geweten had, vertel ik er natuurlijk niet bij :-).