We zijn bezig met een lastig onderwerp met 3 vwo en daarom besluit ik om naast mijn uitleg ook nog een filmpje te laten zien. Net op het moment dat ik het filmpje aanzet, loopt er een collega de klas binnen om iets uit de kast te pakken.

In plaats van dat de collega meteen weer het lokaal verlaat nadat hij iets uit de kast heeft gepakt, gaat hij prominent bij het bord staan. De stem in het filmpje heeft het over het berekenen van de twee snijpunten met een lijn, waarop mijn collega woest begint te gebaren als een doventolk. HAHA. De show gaat nog een minuutje door en dan besluit ik het filmpje op pauze te zetten, waarna ik met mijn eigen gebarentaal hem de klas uit probeer te werken. Uiteraard hadden de leerlingen totaal niets meegekregen van het filmpje. Even opnieuw dan maar ;-).

Het is half zes en ik loop de schoenenwinkel uit waar ik zojuist mijn bestelling op heb gehaald. Buiten begint het donker te worden en mensen lopen nog door het dorp voor hun lastminute boodschappen.

Ik loop terug richting mijn auto en ik zie in de verte een jongetje van een jaar of vier op een fietsje fietsen. Hij rijdt vrij hard en komt op me af. Hij lijkt me totaal niet verlegen en kijkt me vrolijk aan. “Zo, jij gaat hard!!” Zeg ik tegen hem. “Ja hè!” zegt hij. “Dat komt omdat ik honger heb!!”

Zijn moeder komt op dat moment inderdaad de hoek om lopen met een tas vol boodschappen. Ze rolt even met haar ogen en zet dan een luide stem op: “Stijn, kom eens terug schat! De auto staat hier!” Stijn wist niet hoe snel hij zich moest omdraaien.

“Wat wil je later worden?” Deze vraag moest je vroeger best vaak beantwoorden, bijvoorbeeld in een vriendenboekje of een vragenlijst. ‘Koningin’ schreef ik dan op. Of postbode. Dat eerste is vooralsnog niet gelukt en ik denk ook niet dat dit nog gaat gebeuren. Hoeft ook niet hoor, ik ben heel blij met mijn niet koninklijke vriend haha. Postbode ben ik wel geweest! Vol trots heb ik bijna een heel jaar (jaja) de krant op woensdag bezorgd. Daarna was het wel weer over met de liefde voor het vak.

Toch begin ik me de laatste tijd weer steeds meer een postbode te voelen. Sinds we verhuisd zijn naar ons nieuwe adres, krijgen we nog regelmatig post van de vorige bewoners. Ze wonen in hetzelfde dorp, dus voor sommige belangrijk-ogende-brieven vind ik het niet zo’n punt om de post even langs te brengen. Ook heb ik al een aantal keer ‘retour afzender’ op de brief gekalkt en deze weer in de oranje brievenbus gegooid.

Laatst kregen we weer post en vanaf dat punt nam ik mezelf voor dat ik op alle brieven ‘retour afzender’ zou gaan zetten. Dan lost het ‘probleem’ zich waarschijnlijk sneller op dan wanneer ik steeds braaf de brieven kom brengen. Goed plan.

Precies een dag na dit voornemen kregen we een rouwkaart in de bus. Bij zo’n brief met een randje schrik je toch een beetje en ik was dan ook stiekem opgelucht dat hij niet voor ons bleek te zijn. Deze kaart heb ik toch maar netjes even langsgebracht.

Of: “doe eens normaal”, of: “waarom zou je dat doen?”

Even een greep uit de reacties die ik hier soms op krijg. En begrijpelijk ook, ik reageerde ooit misschien ook wel zo!

Ik heb het nu over mijn nieuwe ochtenroutine. Maandag tot en met donderdag gaat de wekker om 05:50. Niet omdat ik er zo vroeg uit moet, maar om gewoon heerlijk rustig de dag te starten!

Ik had voorheen wel eens het gevoel dat ik nooit rustig de tijd voor mezelf had. Altijd druk met werk, lessen voorbereiden en sociale afspraken. ‘s Avonds sporten, wandelen of een serie kijken. Ik krijg energie van dingen doen, maar toch ontbrak er iets in mijn bezigheden.

In de zomervakantie ben ik hiermee begonnen. Niet terwijl we óp vakantie waren hoor, maar daarna. Ik had een aantal dingen voor te bereiden voor school en ik wilde hier geen activiteiten of afspraken voor laten lopen. Ik besloot de wekker om 6 uur te zetten en zo kreeg ik in de ochtenden al heel veel gedaan! Ik besloot het ook te gaan doen tijdens mijn werkweken.

Inmiddels ziet mijn routine er doordeweeks zo uit:

05:50: wekker

06:00: eerste snooze (sorry Daan, haha)

06:10: goedemorgen appen naar Dorinde en m’n schoonzus, zij staan ook zo vroeg op! Heel gezellig en motiverend om elkaar soms uit bed te pushen, hahaha

Tussen 06:10 en 06:15 moet ik er wel echt uit van mezelf. Ik heb dan soms al het gevoel dat ik achterloop, hahaha.

06:15: joggingbroek en chilltrui aan en lenzen in. Daarna ga ik naar de logeerkamer om op het logeerbed oefeningen te doen voor mijn rug. Sinds ik door mijn rug gegaan ben, moet ik van mezelf oefeningen doen. Dit ter preventie, het werkt goed!

06:20: naar beneden en de katten eten geven. Daarna zet ik de waterkoker aan en begin ik met de vaatwasser uitruimen. (Zo fijn, in mijn ‘oude planning’ maakte ik hier echt geen tijd voor, waardoor we dit altijd ‘s avonds tijdens het koken moesten doen). Dit is zoveel fijner!

06:24: James wil naar buiten, Darcy twijfelt maar eet toch nog verder. Ondertussen maak ik er een sport van om eerder klaar te zijn met de vaatwasser dan dat de waterkoker afslaat, haha. Het lukt soms!

06:25: ik smeer een plakje ontbijtkoek en zet thee. Darcy wil nu ook naar buiten. Ik maak mijn lunch klaar (wraps met humous, tomaatjes en komkommer) en ga naar boven.

06:30: ik installeer me in mijn werkkamer en pak mijn to do lijst erbij die ik de vorige avond heb geschreven. Soms ben ik dit vergeten en schrijf ik hem nu. Ik begin meestal met de lessen die ik die dag ga geven, gevolgd door mijn mail.

Om 06:45 wordt Daan wakker en geeft hij me altijd een knuffel.

07:20: ik stop met werken. Vaak voel ik me super productief en zen, dit gevoel blijft de hele dag eigenlijk wel hangen! Geen haast, gewoon op het gemak, zo chill!

07:22: ik pak mijn tas in, zoek mijn kleren uit, doe mijn haar en make-up en ga dan naar beneden.

07:35: ik eet een bakje yoghurt met blauwe bessen, druiven en muesli. Daarna poets ik mijn tanden.

07:50: op naar mijn werk! Ik hoef pas om 9 uur te beginnen, dus dat is wel heel erg luxe! Meestal rijd ik er ‘s ochtends 35-40 minuten over, maar ik moet toch rekening houden met de file.

Op school zet ik thee, leeg ik mijn postvakje, kopieer ik nog wat en klets ik bij met collega’s. Daarna ga ik naar mijn lokaal om alles klaar te zetten. Ik voel me heerlijk ontspannen!

Herken je het gevoel dat je nooit echt eigen tijd hebt? Dat je een beetje geleefd wordt door je agenda? Probeer voor de gein eens je wekker vroeg te zetten, wie weet wat het jou brengt!

Met de brugklas heb ik de eerste toets gepland. De toets is niet meteen voor een cijfer, eerst moeten ze maar eens oefenen hoe ze antwoord moeten geven en hoe je een toets blaadje invult. Echt, je krijgt anders de meest bijzondere creaties terug.

Ik geef de klas les in het Engels en dat is voor mij ook voor het eerst. Soms ben ik dan ook flink aan het zoeken naar de juiste woorden. Het ging ongeveer zo. “Okay, listen up! When you are finished with exercise 1, you have to skip eh.. one rule. Yeah. After that line, you will start with exercise 2. Om het wat inzichtelijker te maken, teken ik op het bord hoe ik het wil hebben. Ik schrijf een 1 en dan een a, b, c en d onder elkaar. Vervolgens sla ik een regel over en dat geef ik voor de duidelijkheid met een lijntje aan. Zo van: dit is de witregel.

Drie keer raden hoe ik de toetsen terugkreeg. Tussen alle opgaven staan schots en scheve lijntjes getekend. Ik heb immers gezegd dat ze geen geodriehoek moesten gebruiken. Goed, volgende keer nog maar iets duidelijker omschrijven wat ik bedoel met een witregel. En vooral geen lijntjes op het bord meer tekenen ;-).