Een tip die je leven gaat veranderen

Al een keer of vierhonderd heb ik mezelf keihard uitgelachen. Het is niet dat ik het niet goed kan zien ofzo, maar op de één of andere manier gaan mijn hersenen dan in de “ahhhh gossie”-modus, waardoor het beeld voor enkele seconden vertroebelt en vertraagt.

Waar dit over gaat? Mijn liefkozende “hoi lieverd!”-momentjes die ik regelmatig met onze stofzuiger heb beleefd. Met zijn stoere, zwart-witte design lijkt hij in de verte soms sprekend op onze katten. Zoek dus altijd een stofzuiger uit die compleet vloekt met de vacht van je katten.

VIP behandeling

Mijn vriend en ik zitten in de bioscoop. “Lekkere stoelen hè?” roep ik enthousiast. “Ja! En op die rij daar hebben ze zelfs nog betere.” Ik zie mijn vriend een stukje naar beneden wijzen. “Maar daar betaal je dan ook wel weer extra voor.” Nou, ik zit hier prima, no VIP needed :-).

Tijdens de pauze van de film lopen we de trappen af richting de uitgang van de zaal. Ik zie een medewerker van de bios staan met een dienblad. Op het dienblad staan twee biertjes. Verwonderd kijk ik om me heen, zoekend naar mensen die de biertjes aannemen. “Ik dacht dat je met zo’n VIP ticket alleen maar een betere stoel kreeg, maar blijkbaar krijg je ook nog een biertje van het huis!” Mijn vriend kijk me aan en begint te lachen. “Ehh, dat dienblad is bedoelt voor lege flesjes. Kijk maar, die meneer zet er ook eentje op.” Je begrijpt dat ik me op dat moment niet ontzettend intelligent voelde, hihi.

In theorie zou álles er schoner van moeten worden

Mijn vriend en ik hebben een heerlijk burgerlijk huishouden waarin we de taken verdeeld hebben. Voor de nieuwsgierigen: mijn vriend doet de kattenbak, de wc en de badkamer en ik stofzuig (blijft een raar werkwoord om te vervoegen!), doe de was en het afval. Samen doen we dan nog de keuken en de rest van de klusjes.

De mensen die ons persoonlijk kennen, weten dat mijn vriend nu een tijdje in het buitenland zit. Inmiddels is hij alweer bijna terug, maar het was deze keer dus wel echt aan mij om de badkamer schoon te maken. Gewapend met een teiltje sop en een doekje ga ik naar boven. Ik poets de wasbak, het bad en begin daarna aan de wc.

Voordat ik begin met schoonmaken heb ik er nooit zin in, maar als ik eenmaal bezig ben, vind ik het echt een sport om alles zo schoon mogelijk te krijgen. De heerlijke geur helpt dan ook vaak een handje mee. Net als Dorinde zet ik altijd een lekker muziekje aan en op die manier heb ik er echt lol in. Neuriënd ben ik bezig: wat wordt het weer lekker schoon. Mijn vriend zal trots op me zijn!

(…)

$&*(@#!$F

Wáárom moet er altijd een ongelukje gebeuren? Moet het altijd zo dramatisch? Is dit een ongeschreven, of juist een geschreven regel? Hoort het erbij? Krijgen professionele schoonmakers hier standaard een vergoeding voor?

Sip staar ik naar mijn natte broek en mijn doorweekte sloffen. De lege teil ligt op zijn kop op de grond, de uitslover. Het doekje hangt er slap bij. De wc blinkt daarentegen als een berg zilvergeld, wat dus betekent dat ik al het vieze wc-water over mijn benen en sloffen heb gegooid. Uhhhl. Godzijdank moet ik nog douchen.

Ben je al bijna thuis, schat?

Swingend de was doen

De was doen, niet per se een klusje waar ik dol op ben. Op zich is het kleding-in-de-wasmachine-gooien-gedeelte nog niet zo’n probleem. Maar het ophangen ervan. Getsie. Wij hangen onze was op aan een wasrekje in het trapgat. En dan is er altijd wel één onderbroek die het avontuur naar beneden aandurft. En soms zelfs wel twee, net wanneer je net die andere hebt opgehaald. En steeds neem ik me dan weer voor om de volgende keer pas op het eind de bezemwagen in te zetten.

Toch heb ik laatst ontdekt dat het ophangen van de was iets minder vervelend wordt wanneer je een muziekje aan het luisteren bent. Zo ook nu. Gewapend met mijn draadloze koptelefoon (aanrader!) loop ik naar de wasmachine toe om de was eruit te halen. Na een paar broeken opgehangen te hebben, komt er een nieuw liedje voorbij. Swingen! Mijn vriend zit in de woonkamer en kan me niet zien, maar moet ongetwijfeld door hebben dat ik vrolijk word van dit liedje. Ik brul mee met de tekst en pak een T-shirt vast. Op de maat van de muziek begin ik met een mouw te zwaaien. Ook de andere mouw komt aan de beurt. En dan vliegt er iets tegen mijn hoofd. HAHA. Dat er een sok verstoppertje aan het spelen was in die mouw kon ik natuurlijk ook niet weten ;-).

De volgende keer heb ik in ieder geval een leuke anekdote om aan terug te denken terwijl ik de was weer aan het ophangen ben.

Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #45

Op Twitter kun je met weinig woorden (tegenwoordig weer wat meer!) een mini-anekdote kwijt. Vaak zijn deze berichtjes net te klein voor een volwaardige blogpost, maar samen vormen ze wel een leuk geheel! De afgelopen week Twitterden wij het volgende:

1. Vanmiddag om 14.30 moest ik gapen. Kennelijk deed ik het niet zo subtiel, aangezien een voorbijganger me groette met “goedemorgen” (Dorinde)

2. Wanneer je zus aan het bloggen is en keihard in de lach schiet om haar eigen blog. #anekdoteszijnleuk (Laura)

3. Samen met mijn zus slaap ik op een klein kamertje met houten balken. Zo’n kamer waar al twee dagen een spin in de hoek zit weetjewel. Zus ineens echt super droog: “de spin is weg.” Ik rechtop in bed, net zat bij er nog. “Geintje.” #hartverzakking (Laura)

4. Ik sta bij de parkeerautomaat te prutsen. Door de zon is het scherm slecht leesbaar en ik tuur naar de cijfers. Een man loopt langs: “kap koe henne!” (ofzoiets). Ik versta hem niet en zeg: “pardon?” Hij wijst: “kap koe henne! Er moet een kapje boven hangen!” Ooooo. #Fries (Laura) Bekijk bericht