“Goeiemorgen!!” Klinkt het vanuit de andere kamer in dit appartement. Ik open mijn ogen en ik ben direct klaarwakker. Ik staar naar onze ‘gordijnen’ die hier ongetwijfeld mee te maken hebben. Ze zijn gemaakt van een soort bamboe en zijn nogal poreus, waardoor het licht als een malle naar binnen schijnt. Prima, niks jetlag!
Terwijl we ons klaarmaken voor de dag, haalt mijn vriend brood voor het ontbijt. Enthousiast probeer ik een boterham met Peanut butter en jelly (#Amerikaans). Niet slecht!
Rond kwart voor negen gaan we op pad en ik voel aan alles dat dit een bijzondere dag gaat worden. We lopen naar de metro en gaan bij de automaten staan om onze kaarten te kopen. Van veel mensen hebben we gehoord dat het handiger is om een weekkaart te kopen dan steeds losse kaartjes. Mijn vriend koopt de kaartjes en heeft er na twee kaarten lekker routine in. Bij de derde gaat het helaas mis: het kaartje blijft in de automaat steken terwijl we er wel voor betaald hebben. Hoe hard we ook poeren, het kaartje komt er niet uit. De man achter het loket ziet ons gelukkig prutsen en schiet te hulp.
Even later gaan we op weg naar onze eerste activiteit: Ground Zero en de 9/11 Memorial. Een pittig begin van ons weekend, maar het voelt goed om hiermee te starten. Rond 9 uur arriveren we op onze bestemming en het is nog rustig op straat. Het is vandaag een beetje bewolkt, wat goed past bij de sfeer van deze eerste activiteit. In de verte horen we het geklater van de fonteinen al en we lopen er naartoe. Ondanks dat ik van televisie en verhalen al wist wat me te wachten zou staan, kreeg ik kippenvel over mijn hele lijf toen we naar het eerste enorme monument liepen. Op de plek waar de Twin Towers hebben gestaan, staan nu twee immens grote fonteinen. Het water stroomt in het midden weg in een gat waarvan je de bodem niet kunt zien. Op de rand van de fontein staan alle namen van de slachtoffers van 11 september 2001. Een witte roos bij de namen van de mensen die die week jarig zouden zijn. Om stil van te worden.
Het museum is ontzettend indrukwekkend, omdat het een griezelig realistisch beeld geeft van deze verschrikkelijke dag. Posters en affiches van mensen die wanhopig naar hun geliefden zoeken en nabestaanden die vertellen over hun partners. Voorwerpen die zijn teruggevonden, videoreportages en beschrijvingen van minuut tot minuut.
Na er tweeënhalf uur rondgelopen te hebben, ben ik vol van al deze indrukken. We besluiten iets luchtigers te gaan doen en we stappen het nog altijd bewolkte New York weer in. Direct kijken we naar de voet van de Freedom Tower. We twijfelen of we nu al naar boven zullen gaan, of dat we dat zullen bewaren voor later dit weekend. Door de laaghangende wolken, besluiten we uiteindelijk om morgen terug te komen. Beetje jammer wanneer je 30 dollar betaalt voor een mistig uitzicht.
In plaats daarvan gaan we een hip koffietentje in en bestellen we onze eerste coffee to go van dit weekend. Vervolgens lopen we richting het zuidelijkste puntje van Manhattan, vanwaar we het Vrijheidsbeeld zullen zien liggen. Tijdens onze wandeling komen we langs een hotdog-karretje. We kijken elkaar aan en we denken allemaal hetzelfde. Twee minuten later smullen we van een heerlijke hotdog. Die gaat er wel in! Inmiddels zijn we bijna bij het water aangekomen. “WOW.” Het ziet zwart van de mensen.
“Ik zie het vrijheidsbeeld!” roept Dorinde ineens. En jahoor, in de verte zien we het monument in het water liggen. Toch weer een kippenvelmoment, zo gaaf om deze plekjes eindelijk in het echt te zien. Na even aan het water gestaan te hebben, besluiten we om ergens op de boot te gaan om dichter bij het beeld te komen. Naast ons staan er dus honderden mensen te wachten om met de boot naar Liberty Island te gaan en het monument ook echt zelf te bezoeken. Wij hebben echter inside information dat er een GRATIS ferry naar Staten Island gaat. Je kunt het Vrijheidsbeeld dan misschien niet aanraken, maar je krijgt er alsnog een prachtig beeld van. Scheelt een hoop geld en vooral tijd!
Op de ferry kijken we onze ogen uit: wat is het gaaf om het vrijheidsbeeld in het echt te zien en wat is Manhattan toch mooi vanaf het water. De wolkenkrabbers staan indrukwekkend naast elkaar en het is echt zo’n ansichtkaartplaatje. Het tochtje duurt zo’n 30 minuten en halverwege vaar je dus langs het beeld. In Staten Island nemen we direct de ferry terug richting Manhattan. Weer iets om van ons lijstje af te strepen. Op naar de volgende attractie!
Wordt vervolgd…
