Neverdullmoments

Mijn meest frequente zinnen op Whatsapp

“Help, ik weet geen blog!” 

Dit stuur ik regelmatig ‘s avonds naar mijn zus (en andersom hoor!), waarop we soms samen even brainstormen. Toch lukt het altijd weer om er iets van te maken!

“Wat zullen we eten?”

Waar mijn vriend en ik vroeger romantische en lieve berichtjes naar elkaar stuurden, zijn we nu vooral praktisch aan het appen. “Hoe laat ben je thuis?” Is ook zo’n mooi voorbeeld 😉

“Mag ik meerijden?”

Op de maandag een vraag van mijn collega. Altijd gezellig! Mijn fiets kijkt me daardoor soms wel een beetje gefrustreerd aan… 😉

“Was gezellig!!”

Na een fijne dag met familie of een gezellig avondje met vrienden, stuur ik graag nog dit berichtje. Ook is het super leuk om dit soms van anderen te lezen!

“Zullen we sushi bestellen?”

Ehm, ja. No comment 😉

“I love you”

Vooral als we apart van elkaar op vakantie of op een weekendje weg zijn, vind ik het altijd heel gezellig om nog even te appen met mijn vriend. Dit zinnetje staat er altijd tussen. En na bijna 10 jaar is dat nog altijd heel oprecht!

It’s the most boring time of the year

Door die titel krijg ik direct weer zin in kerst, maar daar moeten we nog heel even op wachten! De titel verschilt slechts één woord van het liedje van Andy Williams, maar geeft toch wel een hele andere betekenis. Het is weer tentamentijd.

Ik denk serieus dat ik vandaag één van de meest saaie dagen van mijn leven heb gehad. Morgen (voor jullie vandaag) staat er een tentamen over de geschiedenis van de wiskunde op me te wachten. Geschiedenis is niet écht mijn ding, dus ik ben ontzettend dankbaar dat het een open boek tentamen is :-). Ondanks dat ik dus niet alle getallen uit mijn hoofd hoef te leren, duizelen de jaartallen me alsnog.

Om toch even te ontspannen van al het geleer en gelees, besluit ik om boodschappen te gaan doen. Ik ga expres lopend, zodat mijn tochtje net iets langer duurt. Ik neem de omgeving heel goed in me op, zodat ik echt even niet bezig ben met de tentamenstof. Heerlijk, die vogelgeluidjes. Onderweg kom ik een ijssalon tegen waar een aantal mensen heel tevreden een ijsje aan het eten zijn. Ik glimlach, totdat ik het uithangbord van de ijssalon lees. Ambachtelijk schepijs sinds 1948. Tot zo ver mijn ontspanning. Direct spoken er weer allerlei jaartallen door mijn hoofd. Dat was vijf jaar na de dood van Hilbert! 40 jaar na de geboorte van Kurt Gödel! 43 jaar later konden de Chudnovsky broers met hun computer 1011196691 decimalen van pi benaderen! (Ok, die laatste misschien niet helemaal precies. Maar toch!).

Het is mijn laatste tentamen van de opleiding. Ik moet nog een paar dossiers inleveren en een eindgesprek voeren, maar daarna ben ik een bevoegde wiskunde docent! 🙂

Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #59

Op Twitter kun je met weinig woorden (tegenwoordig weer wat meer!) een mini-anekdote kwijt. Vaak zijn deze berichtjes net te klein voor een volwaardige blogpost, maar samen vormen ze wel een leuk geheel! De afgelopen week Twitterden wij het volgende:

1. Buurtkindjes horen mijn kat met een andere kat vechten en rennen op het geluid af. Ook ik besluit om even te kijken. Op dat moment hoor ik ze “kssst” roepen, de vijand rent weg. Het jongetje wijst naar mijn kat: “heeft hij 3 ogen?” Eh nee dat is een vlekje boven zijn oog. (Laura)

2. Ik zit in de auto en luister naar de radio. Net wanneer Phill Collins aan zijn volgende noten begint, tettert er keihard een reclame doorheen. CARGLASS REPAREERT. Haha! Ik reed precies op de grens tussen twee frequenties. #diezagiknietaankomen #carglass #reclame (Dorinde)

3. Net wanneer je een zeer net geklede zakenman in een mooie bak de stempel ‘aandoenlijk’ hebt gegeven omdat hij zo entousiast meezingt met de muziek, kom je erachter dat hij gewoon aan het bellen is. Niks niet meezingen. #saai #handsfree #glurenvanuitdebus (Dorinde)

4. Het duurt een eeuw voordat alle leerlingen op hun plek zitten, maar als de les eenmaal is afgelopen, stormen ze als diarree het lokaal uit. #besteuitspraakever #thankscollega #hahaha #docent (Dorinde)

5. Is het heel gênant dat ik er laatst pas achter kwam dat het woordje ‘horeca’ een afkorting is voor hotel, restaurant en café? #levenondereensteen #ikdurfhettenminstetoetegeven (Dorinde)

6. Je weet gewoon dat je geen filmpje moet aanklikken waarin je iemand ziet stunten op een enorm hoog gebouw #metzweethandjesachterdelaptop #looptgelukkiggoedaf (Dorinde)

7. Tweet lezen van je zus en vervolgens dus juist dit soort filmpjes opzoeken. #zweethandjes #jaduhh #tweeling (Laura)

8. Zus zit voorovergebogen in haar studieboek. Na een tijdje klinkt het verontwaardigd: “Wat bomt mij het nou wat Bombelli in 1560 vond van de wortel?!” #studie #wiskunde #hahahaha (Laura)

9. Eindelijk een concreet verschil tussen ons twee om te vertellen: ik heb een tweede gaatje laten schieten! Nu moet ik weer heel nostalgisch twee keer per dag het gaatje ontsmetten en de knopjes af en toe draaien. #herbeleving #tweedegaatje #tweeling #verschil (Laura)

10. “Probeer je gaatjes droog te houden tijdens het douchen. Draag desnoods boterhamzakjes over je oren.” #hahaha #tweedegaatje #heerlijketip #maarnee #rebel (Laura)

Verontrustende black-out ;)

Het is woensdagochtend en ik heb het eerste uur vrij. Heerlijk, zo’n ‘uitslaapdagje’ in het midden van de week. Omdat ik geen kopieën hoef te maken, mag ik van mezelf even voor half negen vertrekken. Zonder file ben ik dan ruim op tijd.

Twintig minuten later rijd ik helaas een file in. Ik heb wat speling met mijn tijd, dus als het niet al te lang duurt gaat dit helemaal goedkomen.

(…)

Over 800 meter kan ik mijn afslag nemen. Vóór mijn afslag zit nog een andere afslag, waar ik inmiddels met een slakkengang langsrijd. Het busje voor me stopt en even staan we stil. Ik houd de tijd in de gaten: mijn les begint over 18 minuten. Het wordt inmiddels krap, maar er is nog geen paniek.

De volgende twintig seconden rijd ik nog steeds super langzaam langs de afslag. En dan gebeurt er iets onverklaarbaars. Ik kijk in mijn rechterbuitenspiegel en ineens vind ik mezelf enorm dom. Hoezo ben ik niet rechts voorgesorteerd voor mijn afslag?? Waarom rijd ik achter dit busje? Ik moet NU naar rechts! Ik wacht een rode auto af die rechts langs mij heen zoeft en ik draai mijn stuur naar rechts. HA! Nu kan ik er lekker langs. 

Na zo’n twee seconden besef ik dat er iets goed fout gaat. Ik heb de verkeerde afslag genomen. Direct krijg ik een flashback naar mijn sollicitatiegesprek: toen pakte ik ook deze afslag. (“Dat gaat me nooit meer gebeuren”, dacht ik toen nog).

Terwijl ik mezelf echt oliedom vind, begin ik nu wel nerveus te worden voor mijn eerste les. Waarschijnlijk zal ik het nét niet gaan halen. Nerveus hik ik er een lachje uit. HOEZO neem ik de verkeerde afslag naar mijn werk? Ik heb hier al honderd keer gereden!

Gelukkig lukt het me algauw om bij een rotonde te keren en race ik richting mijn werk. Uiteindelijk parkeer ik mijn auto twee minuten voordat de les begint op het parkeerterrein. Hier ga ik dus mooi niemand iets over vertellen. Yeah right. 

 

Knipperen maar!

Ik geloof dat ik bijna een serie kan gaan schrijven. De avonturen in de parkeergarage ;-).

Soms vind ik het zo aandoenlijk om te zien hoe bepaalde mensen autorijden. Zo rijd ik in een slakkengangetje achter een auto in de parkeergarage, op weg naar de uitgang. Het tempo zit er absoluut niet in, maar vooruit. Hij zal wel nooit in de parkeergarage staan. Wanneer we bijna bij de uitgang zijn, doet de man zijn knipperlicht aan om mij duidelijk te maken dat hij rechtsaf wil slaan – op zich de enige mogelijke route, hihi. Zie je wel, hij komt vast nooit bij een parkeergarage. Ontzettend langzaam rijdt hij op de slagboom af. Hij zoekt vast zijn kaartje. Hij stopt voor de slagboom, die vervolgens automatisch opengaat. Huh. Deze meneer heeft een vergunning voor de garage! Volgende keer zal ik mijn vooroordelen voor me houden. Wel ga ik de volgende keer dat ik hem in de garage tegenkom uitleggen dat hij zijn knipperlicht buiten juist wél moet gebruiken – dat was hij schijnbaar even vergeten. Safety first 🙂