Neverdullmoments

Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #68

Op Twitter kun je met weinig woorden (tegenwoordig weer wat meer!) een mini-anekdote kwijt. Vaak zijn deze berichtjes net te klein voor een volwaardige blogpost, maar samen vormen ze wel een leuk geheel! De afgelopen week Twitterden wij het volgende:

1. In een land met duizenden “7-elevens” is het op zich niet super handig om zo’n supermarkt als referentiepunt te nemen om de weg te onthouden, haha. #scootertocht #kleinbeetjeverdwaald #langlevegooglemaps #Thailand (Dorinde)

2. “Kijk, je moet een nummertje trekken voor een taxi, super efficiënt!” Ons enthousiasme verdween een klein beetje toen we ons nummer bekeken. #nu101 #wijhebben237 (Dorinde)

3. De lift stond proppievol. Een vrouwtje deed iets te lang over uitstappen, waardoor de lift alweer dicht ging en naar beneden vertrok. Haar gezichtsuitdrukking was te mooi, daar wilde ik graag nog een liftje voor wachten haha. #vliegveld #kofferseverywhere (Dorinde)

4. “Goh, hoe bent u aan die blauwe plek gekomen?” … “Jaa… ik ben aangereden door een koffer.” #ookgeenstoerverhaal #vrouwachtermeheeftgeenkofferrijbewijs #beuktervrolijkoplos (Dorinde)

5. Wij voelens ons zeer bescheiden met ieder slechts één backpack. #veelchinezeninderij #heelveelkartonnendozen #watslepenzeingodsnaamallemaalmee #fascinerend (Dorinde)

6. Wanneer er eigenlijk al anderhalf wasrek op je staat te wachten om opgeruimd te worden, maar je er echt nog even geen zin hebt. Vervolgens de nieuwe was erbij hangen om er nog even onderuit te komen. #guilty #nephuisvrouw #ikweetnuechtnietmeerwateraldroogwashoor 😉 (Laura)

7. Ik ben boven aan het ‘opruimen’ met muziek aan en luister naar ‘Stay, van Zedd en Alessia Cara. Precies op het moment dat ze zingt “drinking rum and cola”, hoor ik mijn vriend beneden een blikje cola openmaken. Timing! Hopelijk geen rum, want het is pas 10:00 😉 (Laura)

8. Samen met mijn schoonfamilie ben ik gezellig aan het 31en. Tijdens een rondje gaat het niet zo lekker en mijn schoonmoeder merkt op: “nou zeg, wie heeft er geschud?” Stilte. “O, ikzelf!” #keihardgelach (Laura)

9. Via een vriendin geappt worden dat mijn zus haar gesmst heeft of ik mijn mail wil lezen, met daarin de vraag of mijn vriend een iPhone heeft, zodat ze met mij via zijn telefoon via Imessenger kan communiceren. #wow #omslachtig #geenwhatsappopShanghai (Laura)

10. “Tweet maar dat je altijd op zaterdagavond laat aan mij om tweetadvies vraagt… ;)” Aldus mijn vriend. #isitthatobvious? #oepsie (Laura)

IJsland deel 6 – van Langavatn naar Egilsstadir naar Hornafjördur

Vandaag combineer ik twee reisdagen, omdat er op deze dagen net even wat minder gebeurde dan de vorige dagen! Enne… zo zijn we in december ook klaar met de reisblogs, haha 😉 

Van Langavatn naar Egilsstadir

We ontbijten voor de tweede en laatste keer in het leuke gasthuis (guesthouse vind ik toch net wat lekkerder klinken) in Langavatn en gaan vervolgens op pad richting Egilsstadir. In de reisbeschrijving lezen we dat we vandaag een flink stuk in the middle of nowwhere in een soort woestijnlandschap zullen gaan rijden, dus dat we met een volle tank en een voorraad drinken en eten op pad moeten. Okee dan! Bij een tankstation vullen we de benzine aan en slaan we wat lekkers in.

Voordat we in de woestijn gaan rijden, gaan we eerst nog langs Dettifoss, een beroemde waterval in IJsland. Omdat we van gisteren nog wisten dat een bepaald stuk weg niet goed begaanbaar is, besluiten we om een klein stukje om te rijden, waardoor we echt in het uiterste Noorden (bij Husavik omhoog) van IJsland komen te rijden. Het gevolg hiervan is wel dat we even later over een nóg veel groter stuk onverharde weg moeten rijden, oeps… Met onze Renault Clio gaat het allemaal net, maar 40 km door een poreuze weg vol met kuilen (en soms ook echt dikke joekels) is wel een uitdaging. Terwijl ik in strijd ben met de weg, leest mijn vriend rustig verder in zijn e-book, hahaha. Eenmaal bij de waterval aangekomen is onze auto echt niet meer te herkennen: hij was spierwit, nu poepbruin 😉

De waterval is enorm wild en we kunnen heel dichtbij komen, zo gaaf! Er zijn een paar mensen die hier dankbaar gebruik van maken en een selfie blijkbaar belangrijker vinden dan hun leven. Ik zag de krantenkoppen al voor me: ‘stel valt in waterval in IJsland door selfie.’ “Wij gaan hier wel staan!” zeg ik tegen mijn vriend. Ook een prima selfie geworden 😉

Het woestijnlandschap is even later heel mooi, leuk om weer een ander stuk van het land te zien. Vandaag stoppen we onderweg eigenlijk niet zo veel (behalve voor de eeuwige soep van de dag bij een tankstation) en in de namiddag komen we aan in Egilsstadir. We krijgen een losse chalet en slapen hier één nachtje. De ‘tuin’ van onze chalet bestaat uit tuinkabouters in de vorm van de zeven dwergen, haha. In IJsland hebben ze echt iets met sprookjesfiguren, zo grappig! We besluiten om in de lounge van het hotel een Happy Hour biertje te drinken en ‘s avonds eten we in het restaurant van het hotel. Ik ga helemaal los op de saladebar #Nederlander #lekkeropscheppen 😉

 

Van Egilsstadir naar Hornafjördur

De volgende ochtend komen we zowaar wat Nederlanders tegen bij het ontbijt (niet te missen, twee super lange mannen) en gaan we weer vroeg op pad richting de volgende overnachting. We rijden eerst nog langs Seydisfjördur, een super idyllisch stadje dat aan het einde van een fjord ligt. Om hier te komen rijden we op een eenrichtingsweg door de wolken. Het stadje ligt in een dal, omringd door allemaal kleine watervalletjes. In het centrum van het stadje ligt een klein meer waar de huisjes heel mooi omheen gebouwd staan, we zijn onder de indruk!

Rond 10:00 rijden we weer terug langs Egilsstadir, waar we bij een echte Amerikaanse diner even stoppen voor een koffie. Jukebox, Elvis Presley poster, rode banken op een zwart-witte tegelvloer: it’s all there! Grappig om die Amerikaanse invloeden terug te zien in IJsland!

In het Oosten rijden we nu flink door de bergen, wat soms best wat spannende tegenligger-taferelen oplevert. In IJsland zijn er heel veel kleine bruggetjes waarbij je maar met 1 auto tegelijk overheen kan. Soms zie je pas last-minute of er een tegenligger aankomt, dat is al een keer bijna misgegaan!

Onderweg moeten we echt super nodig naar de wc, maar er is hier geen tankstation of restaurant te bekennen. Godzijdank staan er af en toe dixies langs de weg en we juichen hardop als we na een tijdje weer een dixie-plek op een verkeersbord zien. Grappig feitje: het was hier heel druk, haha.

We lunchen in Djúpivogur, een schattig havenplaatsje. Wanneer we weer verder rijden richting Höfn, krijgen we voor het eerst een klein stukje van de grootste gletsjer Vatnajökull in zicht, zo gaaf om ineens een witte gletsjertong te zien liggen!

We stoppen nog even in Höfn, waar we prachtig uitzicht hebben op de bergen. ‘s Avonds slapen we in Hornafjördur, opnieuw in een houten chaletje. Geen tuinkabouters deze keer, maar wel een prachtig uitzicht op de gletsjers. Top! ‘s Avonds verlies ik helaas wel keihard een Yahtzeetoernooi… 😉

Thailand deel 7 – Koh Samui

Vandaag wordt een intensieve reisdag: we gaan van de noordelijkste provincie Chiang Rai naar het zuiden. In Nederland kun je prima van het noordelijkste puntje naar het zuidelijkste puntje met de auto rijden. In Thailand is dat echt onmogelijk om in een dag te doen. Veel toeristen kiezen voor een route met een nachtbus of nachttrein, maar daar kiezen we dit jaar niet voor.

Om 07:30 worden we in Chiang Rai met de taxi opgehaald. Onze buren moeten ook naar het vliegveld, dus we delen de taxi. Op Schiphol moet je minimaal 3 uur van te voren aanwezig zijn, in Thailand is dat echt niet nodig. Even voor achten stappen we het vliegveld binnen. Nadat we onze backpacks hebben laten controleren, gebeurt er iets bijzonders. Het drukke vliegveld verandert in een oase van rust. Er klinkt muziek en iedereen stopt met lopen. De hele scene duurt net een minuutje en na afloop van de muziek zie ik een paar mannen een mini buiging maken. Vervolgens gaat iedereen weer door met waar hij mee bezig was. Het is vandaag ‘Mothersday’, de verjaardag van de koningin. Bijzonder om dit korte momentje ter ere van de koningin mee te maken!

Niet veel later zijn we ingecheckt en hebben we nog ruim een uur voordat we gaan boarden. We bestellen een koffie (1+1 gratis vanwege de feestdag, nog goedkoper dus!) en wachten tot we het vliegtuig in kunnen. 

De vlucht van Chiang Rai naar Bangkok duurt iets langer dan een uur. Naast me zit een ijdele Thaise. In het begin probeerde ik nog even opzij te leunen zodat mijn arm niet in haar selfie zou verschijnen, maar na een minuut stop ik daarmee. Tijdens de hele vlucht is mijn linkerarm wel honderd keer op de selfie gezet, wat een eer! Ik vind het mooi dat sommige meiden zich totaal niks aantrekken van de omgeving. Zelf zou ik me ietwat ongemakkelijk voelen als ik een uur naar mezelf zou gaan kijken. 

In Bangkok halen we onze bagage van de band en lopen vervolgens naar de volgende incheck balie: op naar de volgende vlucht naar Surathani. Ook deze vlucht duurt iets meer dan een uur. Tijdens deze vlucht krijgt mijn arm wat minder aandacht: de stoel naast me is leeg.

Wanneer we aankomen in Surathani krijgen we een sticker op ons shirt. We hebben van tevoren een deal geboekt zodat we vanaf het vliegveld met de bus naar de ferry worden gebracht. De hele dag reizen is toch best vermoeiend, dus ik besluit mijn ogen even dicht te doen. De lekkende airco in de bus maakt het wel wat lastig, bij elke hobbel krijg ik wat water over me heen. Regenseizoen everywhere!

De ferry brengt ons naar Koh Samui, een overtocht van bijna twee uur. Aan de overkant worden we opgehaald door een taxi die ons naar ons huisje brengt. Het huisje staat in the middle of nowhere en daar hebben we ook wel even behoefte aan! Het is vijf minuten lopen naar het strand waar – op een paar honden na – niemand te zien is. Top! 

De eigenaar geeft ons de sleutel van een van zijn scooters, zodat we de volgende dag lekker kunnen gaan toeren. En dat doen we dan ook. Het strand vlakbij ons huisje is mooi om te zien, maar er liggen wel veel stenen. We rijden naar een strand waar zwemmen makkelijker gaat. Wanneer ik het water in plons, voel ik me ontzettend gelukkig. Aan dit eiland kan ik wel wennen!

IJsland deel 5 – Puffen bij Myvatn

De volgende ochtend gaat de wekker om 8 uur en ik doe de gordijnen open om naar het weer te kijken. Grijs en regenachtig, hmm. Mijn vriend belt de walvisorganisatie en helaas is het voor vandaag ook niet mogelijk. Kleine kans op walvissen, grote kans op zeeziekte. Nou ja, dan maar liever niet! Mooi excuus om nog eens ergens anders walvissen te gaan kijken.

Na het ontbijt besluiten we om naar Dimmuborgir te rijden, een mooi lavalandschap bij Myvatn (letterlijk: Muggenmeer). Er lopen hier verschillende wandelroutes en we besluiten sportief om de langste van 8km te doen. Bij de parkeerplaats drinken we eerst nog een koffie voordat we gaan beginnen. Stiekem was dit super ongemakkelijk, omdat ik niet verstaan had dat ik de koffie zelf uit de thermoskan kon tappen. Na zo’n vijf minuten ben ik toen maar eens gaan vragen of het lukte met de koffie en toen wees hij heel droog naar de overduidelijke koffiebar. Oeps! In de rest van IJsland heb ik dit vervolgens ook gezien, moet je even één keer weten, toch?;)

De wandeltocht is super mooi: we lopen over een smal kronkelend paadje door mooie begroeide rotsen en schattige plantjes. Af en toe een schaap, heel idyllisch allemaal! Onze route loopt naar de Hvjerfjall, een prachtige zwarte ‘kegelvulkaan’ met een enorme krater. Op dat moment realiseer ik me nog niet helemaal dat deze grote jongen ook echt deel uitmaakt van de ‘wandeling’.

Een klein half uurtje later staan we voor de vulkaan en kijk ik twijfelend naar het bordje: easy path left, difficult path right. Mijn vriend loopt vrolijk de rechterkant op en draait zich om: “kom je?” Ik kijk naar boven en zie mensen ploeteren op het steile pad. Het linkerpad kan ik niet zien. “Zie je die mensen met die witte jassen daar halverwege? Die halen we zo in, voor je het weet zijn we boven!”

Tien minuten later ben ik helemaal bezweet en schieten bepaalde woorden verdacht vaak door mijn hoofd. Op zich ben ik best fit, maar hoe vaak loop je nou echt steil omhoog over een zandpad? Ik voel mijn knieën branden. De witte jassen zijn nergens te bekennen, haha.

Na een kwartier kom ik puffend boven en zie ik dat het de beloning wel waard is: voor ons ligt een enorme zwarte krater, het lijkt wel alsof we op een andere planeet zijn beland! Stiekem voel ik me ook best mans dat wij het moeilijke pad hebben genomen, terwijl een horde mensen ons tegemoet loopt vanaf het makkelijke pad. Even later lopen wij over dit pad weer naar beneden. Ineens had ik het woord “eitje” in mijn hoofd, gek toch? 😉

De rest van de wandeling is weer door een mooi natuurgebied en we komen uit bij Grotogja, een beroemde grot waar ook beelden van Game of Thrones zijn opgenomen (voor de kenners: de grot waarin Ygritte en Jon Snow een nachtje slapen).

Op dat moment is het 13:00 en staan we voor een dilemma. We hebben geen eten meegenomen en kunnen kiezen: of 2 km doorlopen naar Reykjalid, of weer 5 km terug naar de parkeerplaats. We besluiten dat onze honger nog niet zo erg is en wandelen (om Hvjerfjall heen!) terug naar de auto. Om 14:00 komen we hier aan en zien dat er net een busladingen toeristen in de rij is gaan staan voor het restaurant. Shit. Snel rijden we door naar een restaurantje. Een bord soep heeft nog nooit zo lekker gemaakt!

De rest van de middag relaxen we in de lounge van het guesthouse en drinken we een biertje. Zo’n biertje is duur (7 euro), maar je geniet er dan wel echt van! ‘s Avonds eten we bij het guesthouse en gaan we op tijd naar bed voor een volgende reisdag. Doordat we zoveel reizen en zien lijkt het alsof we hier al weken zitten, zo grappig!

Thailand deel 6 – Chiang Rai

“Thank you, Bye!” We checken uit bij het hotel in Chiang Mai en regelen een tuktuk naar het busstation. De bus die we geboekt hebben vertrekt om 10:00. Het is 3 a 4 uur rijden, dus we komen mooi op tijd aan in Chiang Rai. 

Bij het busstation staat geen rij bij het loket, zodat we onze bustickets direct op kunnen halen. De vrouw tikt onze gegevens in en begint naar haar scherm te turen. En te turen. Hmmm, dat duurt wel lang zeg. Ik kijk Thomas wat onzeker aan als ik zie dat de vrouw een collega erbij roept. Na wat gebrabbel in het Thais kijkt ze ons weer aan. “Eh, your ticket is for yesterday.” Hahaha, nee toch.. En inderdaad, op onze reservering zien we de datum van gisteren staan. “Do you want to book a bus for today? The first bus that is available leaves at 15:00.” Mijn horloge wijst uiterst vrolijk naar de huidige tijd: 09:16. Top. We kopen de kaartjes en installeren ons op een paar stoeltjes. Er is helaas geen ruimte waar je je backpack bewaakt achter kunt laten, dus we besluiten om en om een rondje te gaan lopen. Wanneer Thomas weer aan de beurt is voor een rondje, ontdekt hij een McDonald’s vlakbij. Airco!! 

Ik lees mijn boek uit en zit op een kwart van het volgende boek wanneer de bus arriveert. Door een mazzeltje kunnen we met een bus eerder mee. (Niet iedereen is op komen dagen waardoor er plekken vrij zijn gekomen. Zouden ze misschien dezelfde strakke actie als wij hebben gehad? Hahaha).

Chiang Rai is de meest noordelijke provincie van Thailand. Op de plekken waar we tot nu toe geweest zijn, viel het reuze mee met de regen. In Chiang Rai waren we toch wel heel blij met meneer Poncho. Het fijne daarvan is dan wel weer dat de natuur echt zo mooi is.

We blijven drie nachten in Chiang Rai. Van dag 0/1 is niet zo veel meer over, dus we besluiten een restaurantje vlakbij ons (super schattige) hotel te zoeken. In onze poncho (want: streetfood) genieten we van een heerlijke maaltijd. Het blijft bizar dat je hier in Thailand voor 4 euro met zijn tweeën kunt eten en drinken. 

Volgens de folder worden we de volgende dag om 08:00 opgehaald bij ons hotel. Om 07:40 (ze zijn hier altijd super vroeg lijkt het wel) wordt er dan ook op onze deur geklopt door een vrolijke Thai. We zijn de eerste die opgehaald worden, vandaar dat hij wat eerder is. Samen met deze Thai, een Amerikaan, een Taiwanees, twee Fransen, een Brit, twee Italianen en een Roemeense bezoeken we als echte toeristen vele highlights. We bekijken de witte en blauwe tempel, the black house, een monkeycave, the golden triangle (drielandenpunt met Laos, Myanmar en Thailand), een opium museum en een oude tempel. Een pittige dag, maar wel heel chill om overal naartoe gebracht te worden.

Ook de volgende dag zijn we de hele dag weg: we gaan een trekking doen in de bergen. “Denk je dat we poncho’s mee moeten?” … “Ja, doe maar voor de zekerheid!” Beste. Beslissing. Ever. Al snel nadat we de klim omhoog maakten, begint het keihard te regenen. We moeten soms langs best smalle riggeltjes en ik moet moeite doen om niet allerlei noodscenarios op te dreunen, haha. Het uitzicht vanaf de bergen is onwijs mooi. Juist met die donkere wolken van de onweersbui heeft het ook wel wat, weer eens wat anders dan een strakblauwe lucht. Na afloop van de trekking plonsen we in een warm water pool. Heerlijk. Ondanks dat het echt niet koud is in de regen, is het toch wel fijn om na een aantal uur de natte kledders uit te trekken. Bij gebrek aan schone kleren moesten de kledders daarna helaas wel weer aan, haha. Ik denk ook dat het de enige keer was – en wordt – dat ik de airco in de auto uit heb gezet ;-).

We sluiten de dag af op een markt die elke zaterdag op de hoofdstraat van Chiang Rai plaatsvindt. Zooo veel kraampjes met kleding, eten, kleding, eten en smoothies! Ook bekijken we een lichtshow van een gouden klok die midden op een rotonde in de stad staat. De klok doet elke avond om 19:00, 20:00 en 21:00 zijn ding, het heeft iets weg van de Efteling, super grappig.

Wanneer we weer in het hotel zijn pakken we alvast onze spullen in: de volgende dag vertrekken we namelijk naar Koh Samui.