Aanstaande zaterdag gaan we verhuizen (!!) en uiteraard gaat de kerstboom mee. Ik ben heel benieuwd of hij de verhuizing gaat overleven. Eigenlijk mogen we met deze boom sowieso al in onze handjes knijpen. Zoals bekend is ons huishouden sinds september uitgebreid met Dirk en Rover. Omdat deze jongens nog steeds jongens zijn – if you  know what I mean – zijn ze druk. HEEL druk. En omdat ze nog nooit een kerstboom gezien hebben, moet hier natuurlijk aan gesnuffeld worden. Erg subtiel lukte ze dat overigens niet: de kerstboom kukelde met versiering en al voorover. Plastic kerstballen. Beste. Beslissing. Ever. Kattenproof zijn ze zeker, nu die verhuizing nog!

De jongens, het is heel gezellig met ze in huis. En het levert ook heel wat blogmateriaal op trouwens ;-). Dirk en Rover hebben allebei zo hun eigen trekjes. Zo is Dirk van het voetballen met alles wat los en vast zit. Hij heeft zijn naam – vernoemd naar Dirk Kuyt, ja echt…- natuurlijk niet voor niks gekregen. Rover heeft daarentegen een andere hobby: de wc. En dan vooral het doortrekken van de wc. We noemen hem daarom ook wel De Loodgieter. Onze badkamerdeur klemt een beetje, waardoor hij steeds nét niet goed dichtgaat, tenzij je echt je best er op doet. Het lukt Rover daarom altijd om naar binnen te sneaken wanneer je op de wc zit. Standaard gaat hij dan achter de wc zitten en wacht totdat je doortrekt. Dat zal een gemis worden voor Rover als we straks in ons nieuwe huis de deur wél goed dicht kunnen doen.

Afgelopen vrijdag was ik met Thomas bij de Ikea: op jacht naar een kledingkast! Net als bijna heel Nederland gaan ook wij voor de Pax kast. Het fijne van deze kast is dat je hem helemaal zelf kunt ontwerpen. Dat levert in de winkel heel wat stappen voor de stappenteller op! Wat voor deuren willen we? – Hop, naar de kasten om deuren te bekijken en dan weer terug naar de computer waar het ontwerp op gemaakt wordt. Willen we een spiegel op een deur? – Hop, naar de kasten om spiegeldeuren te bekijken. Wat voor handgrepen willen we? – Enzovoorts. Net wanneer ik op weg ben voor de handgrepencheck, zie ik in één kast iets bewegen. “Hee, deze kast leeft, wat leuk!” speel ik het spelletje mee. De drie (!) kinderen die erin zitten komen vervolgens giechelend de kast uit.