Neverdullmoments

Dit was 2018!

Januari is altijd een maand van een nieuw begin, goede voornemens en lege bladzijdes die zich weer mogen vullen. Normaalgesproken ben ik hier altijd veel meer mee bezig, maar dit jaar voelt het eigenlijk nog wel als december plus. Scheelt dat ik nog vakantie heb :-).

Omdat ik niet zo heel veel ‘goede voornemens’ heb (behalve meer fietsen, mijn werk vooral buitenshuis doen, veel citytrips maken, bruiloft plannen, niet stressen, meer offline hobbyen…), vind ik het voor nu wel leuk om terug te kijken op de hoogtepunten van 2018! En dan vooral om dit als naslagwerk te hebben, mochten mijn kleinkinderen ooit vragen in welk jaar opa oma ook alweer ten huwelijk had gevraagd 😉

2018, (naast gezondheid, geluk, veel gezelligheid met vrienden en familie en veel sushi) het jaar van:

  • Citytrip naar New York, wauw!
  • Voor het eerst een escape room doen met een vriendinnenweekend weg. En gered!
  • Rondreis in IJsland, sneeuwscooteren op de gletsjer, woooow!
  • Ten huwelijk gevraagd worden, zo bijzonder!
  • Voor het eerst mijn haar verven
  • Een geslaagde organisatie van een uitwisseling met een Franse school
  • Verhuizing van Dorinde naar hetzelfde dorp, jeeej
  • Vele weekendjes weg
  • Mijn helix (oor)piercing!
  • Naar een jazzconcert in Antwerpen met Daan, zo leuk!
  • En de meest indrukwekkende: derde worden met fluitketel curlen 😉

Even een plantje kopen

Vergeleken met ons vorige huisje hebben we nu zeeën van ruimte. Om onze woonkamer iets minder op een balzaal te laten lijken, besluiten we om naar een tuincentrum te gaan om een mooie grote plant uit te zoeken. Het is nog best een uitdaging om een plant te vinden die niet giftig is voor katten, maar uiteindelijk hebben we er één gevonden!

Na het betalen besluiten we op advies van de caissiĂšre dat we de plant goed zullen inpakken tegen de kou. Bij de inpaktafel vinden we een grote rol plastic. We gaan in de weer met het plastic en al gauw krijgen we vanaf de zijlijn – ongeveer 30 meter verderop – ongevraagd advies van een medewerkster. “Die plant moet je ff wegzetten hoor, zo gaat het natuurlijk niet lukken.” De vrouw hangt wat op haar stoel bij de balie en heeft blijkbaar besloten dat wij nu haar pakkie an worden. “Iets meer plastic moet je doen hoor! Nog meer! Nog meer! Ja zo.” Prima, dan maken we maar gebruik van haar diensten. Ik snijd het plastic af terwijl Thomas een poging doet om het plastic er omheen te doen. “Ja zo lukt dat niet hĂš lieve schat, je moet het plastic oprollen als een panty.” De vrouw roept nog steeds van haar honk en ik begin het steeds komischer te vinden. Uiteraard lukt het voor geen meter. In our defence: die plant is bijna 2 meter hoog! De vrouw kan het niet meer aan en komt vanachter haar toonbank vandaan. “Kijk lieverd, zo doe je dat.” Ik ben benieuwd hoe vaak ze deze scĂšne al heeft gehad, haha.

Een paar minuten later krijgen we de plant zonder hulp de auto in. We kunnen het heus wel.

Dit zou ontspannend moeten zijn.

Ken je die scĂšne uit Harry Potter en de vuurbeker? De draak beschermde uit alle macht haar gouden ei, terwijl Harry met al zijn creativiteit en skills probeerde het ei te bemachtigen.

Laura: Harry.
Darcy: draak.
Puzzelstukjes: gouden ei.

Ode aan het toilet

“Dor! Kom je er zo uit?” roept Thomas vanuit de keuken. Ik lig nog lekker in bed terwijl vriendlief het ontbijt klaarzet. Ideaal! Ik stap mijn bed uit en loop naar de badkamer. Wanneer ik klaar ben op de wc, sta ik op en druk ik op de doortrekknop. “Shit!” Niet letterlijk thank god, de doortrek heeft er namelijk geen zin in. Na nog wat pogingen geef ik het op en roep ik Thomas erbij. Na wat schroefwerk besluiten we dat we eerst gaan eten en dat we daarna kijken of we het op kunnen lossen. Op de ontbijttafel staan heel schattig een kopje koffie en een kopje thee klaar, maar ik durf er nog niet te veel van te drinken, haha. De wc beneden zit er namelijk nog niet in, waardoor we het echt van de plee boven moeten hebben. Na het ontbijt gaat Thomas weer boven kijken en maak ik me nuttig door Laura te appen om te vragen of ze thuis is – voor noodgevallen – en zoek ik de openingstijden van de bibliotheek op. Je moet wat. 

“Dor!!” roept Thomas na enige tijd. Ik herken enthousiasme in zijn stem. Opgelucht ga ik naar boven en aanschouw ik een zojuist doorgetrokken wc. Echt, sta even bewust bij het feit dat je wc het doet, je warm kunt douchen en dat je verwarming het doet. We had it all last year ;-).

 

Terugblik: Neverdullmoments anekdotes van vorig jaar januari!

Gelukkig nieuw jaar!!

Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: januari 2018!

 

6 januari 2018

Kleurenplint

“Ik hoef geen bonnetje hoor.” Mijn vriend kijkt vriendelijk naar de caissiĂšre bij de Praxis (kind aan huis sinds onze verhuizing) en ze wenst ons een prettig weekend.

(Het uur voor de Praxis): “nee hù, ik kom een plint te kort voor deze hoek.” Samen met een vriend van hem heeft mijn vriend de stoffige, kale zolderkamer omgetoverd tot frisse werkkamer. De muren zijn behangen en geschilderd, de schrootjes zijn witgemaakt en er ligt nieuw laminaat in. De plint maakt het helemaal af, alleen nog even een nieuwe halen.

(Het uur na de Praxis): “ik hoef geen bonnetje hoor,” imiteer ik mijn vriend lachend. Mijn vriend heeft de verkeerde plint meegenomen en houdt hem nu bedenkelijk naast de oorspronkelijke kleur. “Nou ja, het staat best geinig bij elkaar. Niemand die het doorheeft! – Precies, leggen maar die hap. Niemand die er ooit achter zal komen. Ik schrijf er trouwens wel een blog over, goed? ;)”

 

Never dull tweets in januari

(31 dec) vriend: “gaan we boodschappen doen?” Ik kijk naar buiten. “Nee, het regent nog niet!” #vuurwerkangst #niemandopstraatbijregen (Dorinde)

Yeah, toch nog fruit op vandaag! #bonbon #bananensmaak (Laura)

“Ben je ziek?” Vroeg mijn fiets net. Uitgelegd van oud en nieuw en goede voornemens enzo. Begon hij vervolgens keihard te grinniken. “Maak je spaak maar nat!” Zei ik toen.

Tijdens het opvouwen van de was begint het ineens keihard te hagelen. Dan denk ik verschrikt: shit, James is buiten! Hij is nog nooit natgeregend, laat staan hagel! Ik sprint naar beneden om de deur open te doen. Darcy springt langs me heen naar buiten, vol de hagel in. #loser

“Even een nieuwe wekker instellen.” Stuiptrekkend luisteren we vervolgens naar de ex-wekkergeluiden die weer voorbijkomen. #Trauma

De dagen van de maand invullen op een leeg overzicht en dan rustig doorgaan tot 35 januari. #dagdromen

â€ȘLeen je heel lief je fiets uit aan je zus, rijdt ze vervolgens met volle overtuiging door de paardenpoep heen. #bedankthe

Wanneer je in de keuken met een schuin oog op je telefoon kijkt en je de pot pesto per ongeluk aan je mond zet in plaats van je glas wijn. #uhlll

 

26 januari 2018

Spullencontrole

“Mevrouw, heeft u een pen voor me?” Okee, kalm blijven. Iedereen kan een keer zijn etui vergeten. Dat het bij deze leerling al drie keer is gebeurd in twee weken tijd, laten we even buiten beschouwing. “Heb je helemaal geen pen bij je? Hoe doe je dat bij de andere vakken dan?” De leerling haalt haar schouders op. “Ik leen gewoon van iedereen wat.” Nadat ik haar een pen uitleen, neem ik een beslissing.

“Goed, ik wil dat iedereen even zijn spullen neerlegt en deze kant op kijkt. Luister goed. Om goed aan het werk te kunnen is het belangrijk dat je je spullen bij je hebt. Zonder rekenmachine, pen of geodriehoek maak je het jezelf wel erg moeilijk om de opdrachten te maken. Volgende les ga ik daarom een spullencontrole doen!”

(Twee dagen later)

“Goedemorgen, leg je spullen maar op tafel! Ik kom zo een rondje doen. Ligt er niets op je tafel, dan ga ik ervan uit dat je het niet bij je hebt.” Tevreden kijk ik naar de leerlingen die kennelijk na een simpel dreigementje als spullencontrole toch echt hun spullen wĂ©l mee kunnen nemen. Slechts drie leerlingen een kruisje, lang niet slecht! Dat ga ik vaker doen.

Die avond heb ik een tentamen, waardoor ik na mijn werk direct door moet racen naar Utrecht. Tien minuten voordat de toets begint, ga ik het lokaal binnen waar ik moet zijn. Ik leg mijn spullen op tafel en loop naar voren om mijn jas en tas voorin te leggen. In mijn hoofd neem ik de tentamenstof nog snel even door. “Beste mensen, we gaan zo beginnen. Heeft iedereen alles wat hij nodig heeft?” Ik controleer mijn tafel en kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Pen vergeten. Laat mijn leerlingen het niet horen, hihi.

 

31 januari 2018

In je eentje op stap

Ik ben op weg naar de Praxis. Vorige week heb ik twee verschillende gootsteenstoppers (zo’n zwart ding voor in het putje) gekocht omdat ik niet zeker wist welk formaat ik nodig had. (Tip van de dag: meet de diameter van het putje niet met een geodriehoek, je ziet dan echt het verschil niet tussen 46 mm en 48,5 mm). Bovendien wilde ik even kijken of ik er nóg eentje kon kopen, het putje in de badkamer heeft kennelijk weer een ander formaat. “Bent u ook van plan om iets moois te kopen van uw eerste salaris van het nieuwe jaar?” tettert mijn radio. Nah..