Neverdullmoments

“Mevrouw, waar heeft u uw beker neergezet?”

Het is 09:15 en ik doe de deur open. “Bonjour!” De leerlingen lopen door de deur en zoeken hun plek. Terwijl ze kletsen, pakken ze hun spullen. Zelf installeer ik me ook achter mijn bureau. Ik zet mijn kopje thee op het bureau, klap mijn laptop open, projecteer de powerpoint en pak het leerboekje van leerjaar 2.

“Bonjour tout le monde, on va commencer! Aujourd’hui, c’est mardi le 5 mars…” Ik begin mijn les en we bespreken vandaag hoe ze eten kunnen bestellen in een restaurant. De leerlingen beantwoorden mijn vragen, maken aantekeningen en spelen even later ook de situaties na.

Na een tijdje vraagt een leerling: “mevrouw, mag ik een blaadje? – Natuurlijk!” Achter mijn laptop ligt een stapel papier en ik pulk aan het bovenste blaadje om hem van de stapel los te maken. Ik merk dat het blaadje nogal moeizaam meewerkt en ik geef er een korte ruk aan. Daarbij valt mijn bekertje thee (die blijkbaar op de stapel stond) vol op de tas van de leerling die voor mij zit. “Oh sorry!!!” Verschrikt kijk ik naar de schade. Gelukkig zit de tas dicht en heb ik een schat van een leerling voor me. De leerling reageert echt op de best mogelijke manier op een kletsnatte tas: “dat is mijn nieuwe tas, als het goed is is hij waterdicht. Dit is een mooie test zo!” MERCI MERCI MERCI.

Sindsdien zet ik mijn beker altijd overdreven op de uiterste hoek van mijn bureau en complimenteer ik de leerling in de gang elke keer weer met zijn waterdichte tas. Ook kan hij in een restaurant nu om een doekje vragen 😉

Twee voor zes

“Heb jij zin om te koken?” Thomas schudt zijn hoofd. “Nee, jij?”

Tien minuten later, om 17:46, parkeer ik mijn auto bij de supermarkt in het dorp verderop. Ideaal dat de supermarkt hier op zondag tot 18:00 open is, in ons dorp is dat namelijk maar tot 17.00. Ik loop de winkel in, pak twee pizza’s en besluit om nog wat salade te halen. Krijgen we toch nog een paar pitamientjes binnen.

“Zal ik die afvalzak voor u weggooien?” vraagt de caissière me als ik een doorzichtige plastic tas uit mijn jaszak haal. Een tas die ik nota bene van die supermarkt heb gekregen bij het ophalen van de bestelde boodschappen. Ik lach een beetje ongemakkelijk. “Ehh, dat is mijn boodschappentas.” Ze lacht. “Oh, pardon!”

Tien minuten later parkeer ik de auto weer voor de deur. Net op het moment dat ik uitstap, loopt er een buurman voorbij. Hij steekt zijn duim naar me op. “Eet smakelijk buuf!” Door de tas kan hij goed zien dat wij aan de pizza gaan vanavond.

Volgende keer neem ik weer een gewone boodschappentas mee ;-).

Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #93

Op Twitter kun je met weinig woorden een mini-anekdote kwijt. Vaak zijn deze berichtjes net te klein voor een volwaardige blogpost, maar samen vormen ze wel een leuk geheel! De afgelopen week Twitterden wij het volgende:

1. Bij de mondhygiëniste vanmiddag: “ga je vanaf nu elke avond stoken?” Ik knikte braaf. Ik lig nu in bed en heb al gefaald. #goLaura #nepdocent #ikdoemijnhuiswerkooknietaltijd (Laura)

2. Klaarwakker om 06.15 op zaterdag. Wekker van vriend gaat elke dag vroeg. #numijnritme #hijslaaptwellekkerdoor #gelukkigzijndekattenookwakker (Dorinde)

3. Tip: wanneer je visite op het punt staat om naar huis te gaan moet je een “raad het liedje” quiz gaan doen met liedjes van vroegah. Blijven ze toch nog een half uurtje #gezellig (Dorinde)

4. Sparen voor een dorp terwijl je geen dorpen meer over hebt. #vierbeurtenvoorniks #ditzijndeproblemeninhetleven #kolonisten #spelletje (Dorinde)

5. “Wie wil er hout?” Niemand? Dan hout het op. #kolonisten #gamen (Dorinde)

6. Toch niet zo’n goede investering, die kattenkrabpaal. Voor ons dan. #nuwillenzenietmeeropschoot #morgengaanwehemverstoppen (Dorinde)

7. Darcy (onze kat) heeft de uitlaat een kopje gegeven en heeft nu een verlengde, zwarte mondhoek. Hij gaat nu dus al twee dagen door het leven als The Joker. (Laura)

8. “Mijn boxers zijn op!” Wanneer mijn vriend dit meldt, is dit een subtiele (en terechte) hint dat ik de was (mijn huishoudelijke taak) maar eens moet opruimen. Ik begrijp de hint en haal vervolgens twee boxers van het wasrek en leg het in de la. #tactisch #smokkelen (Laura)

9. We brengen een vriendin naar het station en zijn daar ruim op tijd. Vervolgens blijft ze zo lang gezellig in de auto kletsen, dat ze alsnog naar de trein moet hollen. #gezelligheidkentgeentijd #detreinwel #renneeeen (Laura)

10. Ik heb koken en nieuwe recepten uitproberen een beetje herontdekt als hobby. “Het gaat best wel goed hè!” zeg ik tegen mijn vriend. Vervolgens vergeet ik compleet om mijn knoflookbroodjes uit de oven te halen. #verdachtkrokant #neehoordathoortzo (Laura)

La dispute

“Mevrouw, heeft u ons filmpje al bekeken?!” Een leerling uit mijn derde klas kijkt me verwachtingsvol aan. “Nee, nog niet! Ik ga ze morgen allemaal kijken.”

De leerlingen hebben de opdracht gekregen om een ruzie in scène te zetten en dit (in het Frans) te filmen. Een project waar de leerlingen de afgelopen weken enthousiast mee aan de gang zijn geweest.

“Oké! We hopen dat u het leuk vindt. U komt er ook een beetje in voor.” Ik lach en vertel ze dat ik heel benieuwd ben.

De volgende dag open ik het filmpje: Basé sur une histoire vraie. Ik ga er eens goed voor zitten.

Het eerste beeld maakt veel duidelijk: een schoolmeester zit aan zijn bureau en legt aan de klas uit dat ze een opdracht voor Frans krijgen. Een filmpje maken over een ruzie. “Jullie mogen nu groepjes maken.” Een paar jongens blijven over en de meester vertelt ze dat zij dan maar moeten gaan samenwerken. Er ontstaat een ‘ruzie’ en de leerling wordt er uitgestuurd. Dit scenario ontwikkelt zich nog even. Even later wordt de vader gebeld. “Bonjour, u spreekt met monsieur *mijn achternaam*….”

Uiteindelijk loopt het filmpje goed af en ik ben trots dat de jongens die eigenlijk absoluut niet wilden samenwerken, toch zoiets leuks hebben neergezet. (Uiteraard ontstond er in mijn klaslokaal geen ruzie en heb ik echt geen vader hoeven te bellen). Ik ga de jongens dan ook als feedback geven dat ze maar vaker moeten gaan samenwerken ;).

Grappig detail: de ‘schoolmeester’ heeft in het echte leven dezelfde achternaam als ik. Er is dus geen sprake van ‘identiteitsfraude’, mocht dat daar al van in de buurt komen. Ik kan hem natuurlijk wel voortaan vragen om mijn lessen over te nemen… 😉

Kinderverhalen

Bij een dinerdate met vriendinnen vertelde een vriendin een leuke anekdote over een kleuter op de basisschool in haar klas.

“Juf, juf, we hebben ruzie, want ik vind dat er een kikker op mijn beker getekend staat Maar zij vinden dat het een draak is! Maar ik denk echt dat het een kikker is.” De juf spreekt de kleuter aan door te zeggen dat het eigenlijk helemaal niet uitmaakt wat de rest vindt. “Jij vindt het een kikker, zij vinden het een draak. Dat maakt toch helemaal niet zo veel uit? Probeer je niet zo druk te maken, iedereen kan en mag vinden wat hij wil.  De kleuter knikt en is het er mee eens.

Hij loopt terug naar zijn groepje en roept betweterig: “Juf zegt ook dat het een kikker is!” Tot zo ver de wijze les, haha.