Op zondag moeten we om 10:00 uitchecken, wat na ons late avondje van gisteren (tussen 02:00 en 03:00 gingen onze oogjes eindelijk eens dicht) best aan de vroege kant is! Om half 9 staan wij als organisatoren op om het laatste ontbijt klaar te zetten. De meiden ontwaken ook langzaamaan en we gebruiken de badkamer om en om.
Op een gegeven moment roept de mede-organisatrice: “hee, ik heb een appje! We mogen om 11:00 uitchecken!” Zooooo fijn. We bakken onze laatste broodjes, eten de overgebleven sokkencakejes en dan is het tijd om onze laatste activiteit aan te kondigen!
(een half uur eerder in bed):
“Ehhhh, we hebben dus geen activiteit voor vandaag. Wat zullen we doen? Zullen we vragen of de meiden willen wandelen of winkelen? Een museum eventueel, of een high tea?”
Dan komt ineens een gedachte bij mij naar boven: “we gaan Geocachen! Dat is een soort schatzoeken, bijvoorbeeld in het bos. Ideaal hier in deze omgeving!” We downloaden de app en zien tot onze vreugde dat er in de buurt genoeg ‘caches’ (schatten) verstopt zijn.
“Nou meiden, we gaan na het ontbijt de spullen inpakken en daarna rijden we naar het bezoekerscentrum van Nunspeet waar we gaan Geocachen.” Een paar weten wat dit is, voor de anderen leggen we het uit: “we hebben een app gedownload, dat is een soort kaart van Google Maps. Op die kaart zie je allemaal groene icoontjes, dat zijn ‘caches’ die mensen hebben verstopt. Het is de bedoeling dat je zo’n ‘cache’ opspoort met behulp van je GPS. Op de plek van de cache moet je goed zoeken naar een klein kistje of bijvoorbeeld een kokertje. In het kistje zit een klein cadeautje dat je kunt pakken. Het is dan de bedoeling dat je zelf ook weer een klein cadeautje in het kistje stopt, zoals een dobbelsteen, een pen of bijvoorbeeld een sleutelhanger. In het kistje ligt ook een logboek, waarin je kunt aantekenen wanneer je er bent geweest.”
Na het ontbijt checken we uit en gaan we op weg naar het avontuur. Bij het bezoekerscentrum zoeken we de eerste cache, dat is zo’n tien minuutjes lopen. Omdat het onze eerste schat zal worden, hebben we nog een hulplijntje (een collega van een vriendin) achter de hand. “Op de site kun je een omschrijving vinden, waardoor je de schat makkelijker kunt vinden.”
We zijn op een terrein van een klein hotel aangekomen. Op het terrein staat een terras in het midden van veel bomen. Ook staat er een rode telefooncel op het terrein, dat is dus vrij opvallend. In de telefooncel vinden we een kistje dat op slot zit. “Zal dit het zijn? Hmm, misschien is dit gewoon van de beheerders, waarom zou het anders op slot zitten?” We stappen de telefooncel weer uit en zoeken verder in de omgeving. “Ik heb gelezen dat zo’n kistje ook wel eens in een holle boom kan zitten ofzo.” In de volgende scène zoeken en graven we. Na een tijdje hebben we nog steeds niks gevonden en besluiten we om ons hulplijntje in te zetten. “Iets roods, binnen en op hoogte. Nou, dat moet de telefooncel zijn!” We stappen nog een keer de telefooncel in en een vriendin vindt een soort kokertje dat ze kan openmaken. “Ja, hier is de sleutel!” We maken het kastje open en pakken onze cache. Het kistje zit vol kleine cadeautjes en ook zien we een doosje van een fotorolletje liggen waar het logboek in zit. We schrijven onze namen, de dag en het tijdstip op in het logboek en vinken op de website aan dat we onze eerste cache gevonden hebben. Leuk!! Op naar de volgende.
Uiteindelijk vinden we onze volgende cache in een vogelhuisje bij een camping (zo’n 2 km verderop) en onze laatste bij een parkeerplaats langs de snelweg. Drie caches gevonden, super leuk!
Na deze actieve en avontuurlijke boswandeling, besluiten we om ons weekendje af te sluiten met een lunch. We ploffen neer bij een brasserie en bestellen soep, tosti’s en salade.
Na de lunch proppen wij ons met z’n vijven weer in de auto, zwaaien we onze andere vriendin uit en rijden we weer richting Noord-Holland.
Het einde van een fantastisch meidenweekendje! Op naar de volgende, waar Dorinde onder andere de organisatrice zal zijn 😉
