Neverdullmoments

De webshop

De laatste tijd ben ik steeds meer fan van online winkelen. Ideaal, hoe je dan alle filters aan kunt zetten over de maat, kleur, materiaal etc. Als dat nou in een fysieke winkel kon… Er zitten echter ook nadelen aan het online winkelen! Sowieso is het voor de dorpen en steden veel beter als mensen naar de winkel blijven komen. Als de mensen wegblijven, zullen ze de winkels immers moeten sluiten. Dit is echter niet het nadeel wat ik nu bedoel.

(…)

Het is 17:45 als ik het winkelcentrum in het dorp verderop binnenwandel. We hebben een ‘Too Good To Go’ bestelling, waarbij je voedsel dat over is voor een kleine prijs kunt kopen. Op die manier voorkom je voedselverspilling, omdat het anders weggegooid zal worden. Wanneer ik richting de bakkerij loop, kom ik langs een kledingwinkel. In de etalage hangt een jurk. Ik kijk er even naar en merk dat ik een beetje ‘duizelig’ wordt van het drukke patroon erop. Zoiets trek je toch niet aan?

Op de terugweg naar mijn auto loop ik weer langs de winkel. Ik zie de jurk weer hangen en… ik besef dat ik deze jurk morgen in een pakketje mag ontvangen. Faal!

Lichtelijk awkward

Het is eerste Paasdag en we hebben net gezellig met een klein clubje gebruncht. Het is heerlijk weer en mijn zus en ik besluiten om weer eens te gaan geocachen (een soort schatzoeken, ik heb er al eerder over geblogd!). Thomas gaat ook gezellig mee en we lopen richting de eerste cache/verstopplek op een paar honderd meter van het huis van Dorinde en Thomas. De naam van de cache geeft aan dat we bij een brug moeten zoeken en we kunnen ook precies aan het aantal meters zien hoe ver we van de plek af zijn.

Na een paar minuten lopen zijn we aardig in de buurt. “Hier moet het ergens zijn!” We lopen een parkje in dat naast een kleine brug ligt. “De app geeft aan dat we op 10 meter afstand staan.” Helaas is de app niet altijd supernauwkeurig, waardoor je ook een beetje logisch moet gaan zoeken (bijvoorbeeld door te kijken naar holletjes of boomstammen). Ik besluit om de hint op te zoeken en we lezen dat de cache bij een lage boomstronk aan de rand van de sloot verstopt ligt. Oké, zoeken maar!

We struinen er wat rond en zoeken naar boomstronken op de grond. Ze lijken er niet heel erg te liggen en ik besluit om nog eens goed naar de beschrijving van de cache te kijken. “O, blijkbaar is hij wel verplaatst! Ik weet niet zeker of dit nu de nieuwe plek is, of dat we nog bij de oude plek aan het zoeken zijn.” Omdat we nu vooral bij brandnetels zoeken, stelt Dorinde voor om naar de volgende cache te gaan en deze later nog te proberen. Ik wil niet direct ‘opgeven’ en ik blijf nog even doorzoeken. Dorinde en Thomas zijn inmiddels weer op ‘bewoond gebied’.

Twee minuten later geef ik het ook op en stap ik tussen de bomen vandaan weer op de openbare weg, waar op dat moment een wat oudere man langsloopt. “Hallo,” zegt hij met verbaasde ondertoon in zijn stem. “Hallo!” breng ik vrolijk uit, hopend dat het hierbij blijft. “Kan ik ergens mee helpen?” Hij kijkt me vragend aan, waardoor ik besluit om hem maar uit te leggen wat ik aan het doen ben. “We zoeken deze brug, zitten we hier dan goed?” De man lacht om mijn uitleg van het geocachen en vertelt dan dat de brug even verderop ligt. Ik bedank hem hartelijk en loop weer verder. Het is inderdaad wel een beetje een gek gezicht om een volwassen persoon door laag struikgewas/boomstammen/holletjes te zien struinen. Zelfs op eerste Paasdag, haha. Daar moet je dan even overheen, maar dan heb je ook wat ;). Het helpt dan wel om daarna keihard: “jaaa, gevonden!” te roepen. En ach, awkward is never dull. Heb je weer iets om over te praten. En die man ook, bij thuiskomst.

Stoplichthumor

Ik sta bij het stoplicht te wachten op de baan die rechtdoor gaat. Ik sta precies gesandwicht tussen twee auto’s, de één voor naar links en de ander voor naar rechts. Het is heerlijk weer, dus ik heb mijn ramen lekker open.

Rechts naast me springt het stoplicht op groen, maar er gebeurt verder niet veel. Pas wanneer het stoplicht op oranje springt, komt de voorste auto in actie. De auto erna moet helaas alweer wachten. Ik giechel om de reactie van de ‘gedupeerde’, die zichtbaar flink aan het balen is. Mijn reactie is echter niets vergeleken met de keiharde schaterlach die links naast me klinkt. Haha! Ik zie twee gepensioneerden vrolijk naar mijn rechterbuurman kijken, waarna ze vervolgens zelf rustig op een slakkengangetje door hun groene licht rijden.

Dat is weer eens wat anders dan al dat gescheld in het verkeer :-).

9 ‘ideale’ krantenkoppen

Omdat ik niet zo heel blij word van het actuele nieuws, deel ik hierbij 9 ‘krantenkoppen’ zoals het zou moeten zijn!

1: Rustige dag voor ziekenhuizen. Slechts drie misselijke patiëntjes (4), (6) en (10) door teveel paaseieren.

2: Nederland zet massaal bakjes water in de tuin voor dorstige vogels. Nog niet gedaan? Helpt allen!

3: Groene kliko zorgt voor flinke overlast in Noord-Holland. “Ik kan soms de stoep niet op en met het parkeren is het al helemaal een ramp.” De gemeente komt in actie.

4: Waterballonnen uitverkocht in het hele land. Vanaf morgen weer beschikbaar.

5: Vandaag wordt het 22 graden, 4 graden koeler dan gisteren. Berg de slippers nog niet op!

6: Nederland viert vakantie. Mooie luchtfoto’s van drukbezochte tulpen velden te zien op onze nieuwssite.

7: Er wordt onderzoek gedaan naar een duurzame, betaalbare zonnebrandcrèmedouche. Vooral een exemplaar voor in de tuin is gewild, aldus de onderzoekers.

8: De strijd om de zomerhit is weer losgebarsten. Heeft u al een favoriet?

9: Op de site deelt onze kok 3 recepten voor gesmolten paaseitjes. Gooi de ‘te laat gevonden eitjes’ dus niet weg!

Ondertussen bij de tandarts

Eens in de zoveel tijd is het weer zo ver: de tandarts. Omdat je tijdens de behandeling niet veel kan doen, schieten er wel eens gedachten door je hoofd. Dit is waar ik me mee bezig hield!

– Oh jee, dit kriebelt aan mijn neus. Wat als ik zo moet niezen? Straks schiet ze nog uit!

– Wat als zij zélf moet niezen?!

– Er zit helemaal geen stof in de airco. Zouden ze dat elke dag schoonmaken?

– Zouden ze dan een ladder gebruiken? Of misschien staan ze dan wel op deze stoel. En hebben ze hondenpoep onder hun schoen.

– Iew, er druipt een klodder kwijl langzaam van mijn mondhoek naar mijn hals. Iew. Iew.

– Zouden tandartsen wel eens verliefd worden op hun patiënt? Dit kan geen mooi perspectief voor ze zijn. Andersom ook niet trouwens.

– Respect voor de tandartsen die constant in een gekke houding moeten staan! Geldt ook voor veel andere beroepen trouwens.

– Zouden mensen echt minder stress krijgen van zo’n poster met een schaterlachende tand erop?

– Volgende keer ga ik écht beter stoken 😉