Weekendje Rome! (Deel 1)

Het is Pinksteren en mijn vriend en ik zijn een weekendje weg naar Rome! We hebben dit al maanden gepland en eindelijk is het dan zover.

Op vrijdagmiddag worden we door de zus van Daan bij Schiphol afgezet. “Doeeeei!!” We hebben alleen handbagage mee, dus we kunnen lekker snel door de douane. We ploffen neer met een biertje en Daan helpt mij heel lief met mijn stapel nakijkwerk. (Love you).

Na een uur vertraging stijgen we om 18:30 op. Ook in het vliegtuig ga ik verder met mijn nakijkwerk en schrijf ik de blog van afgelopen zaterdag ;).

We landen om 21:00 en worden bij de uitgang opgewacht door een privéchauffeur. Met een bordje! Het voelt echt heel fancy, zeker wanneer hij m’n koffertje overneemt en ons voorgaat naar een dikke bak. Stiekem scheelt het gewoon veel geld ten opzichte van een normale taxi en veel gedoe ten opzichte van het Italiaanse OV.

In het appartement worden we opgewacht door de schattigste hostess ooit en ze gaat ons voor naar een piepklein liftje. Daan en ik passen er precies in met onze koffers. Ze drukt op de knop (2e verdieping, omg) en loopt zelf het kippenstukje omhoog. Ik voel me een zeer decadente vrouw op dit moment, haha.

Het appartement is onwijs schattig en gezellig ingericht en de vrouw legt ons alles uit. Ook geeft ze ons een mini-tour door de omgeving, zodat we morgen weten waar we de bus moeten pakken. Zo lief!

Rond 22:30 eet ik nog twee muffins (haha, ons diner is een beetje weggevallen door de vertraging) en gaan we daarna naar bed. Op naar een mooie dag in Rome!

Op zaterdag worden we rond half 9 wakker (“oeps, hadden we geen wekker moeten zetten?”) en maken we ons klaar voor de dag. Korte broek aan (want: 30 graden!), insmeren en gaan. We pakken de bus richting het centrum en gaan daarna ergens op een terrasje zitten waar we ons ontbijt bestellen: zoete broodjes en verse sinaasappelsap. Daarna wandelen we naar de Sint Pieter, onze eerste attractie. Onderweg koop ik nog even een sjaaltje: het is nu al veel te warm voor mijn bolero en je mag niet met blote schouders naar binnen bij kerken in Rome.

We hebben een audiotour gereserveerd (godzijdank hoeven we niet in de megalange, snikhete rij te staan) en stappen daarna de immense kerk in. Het wemelt van de toeristen en we kijken vol bewondering naar de vele versieringen. De koepel is prachtig en er is heel veel te zien. Toch ‘raakt’ deze kerk me minder dan misschien zou moeten (te overweldigend?) en na de belangrijkste beelden, kunstwerken en relikwieën te hebben bekeken, stappen we het plein weer op.

We kopen onze eerste flesjes drinken en wandelen richting het centrum. We steken de Tiber over en gaan naar Piazza Navona, een prachtig beroemd plein waar de fontein van Bernini heel beroemd is. (Hier hebben we onze selfie gemaakt!)

Vervolgens beginnen we lekker aan ons toeristische toertje en gaan we naar de Trevi Fontein, de Spaanse trappen en bezoeken we een museum waarbij oud-Rome (zo’n 10 meter onder de grond) zichtbaar is. Blijkbaar hebben ze de huidige stad voor een groot deel op de oude stad gebouwd, bizar om dan bijvoorbeeld zo’n oud aquaduct te zien!

Nadat we bij het Pantheon, een gave tempel die qua Romeinse bouwstijl bewaard is gebleven en waarbij er (ik blijf het fascinerend vinden) een groot gat in het dak zit ter versteviging, zijn geweest, besluiten we om ergens lekker Italiaans te gaan eten. We zetten nog geen stap in een schattig toeristisch straatje, of we worden overspoeld door de proppers. “Bon giornoooo!!!”

Wordt vervolgd!

Hele planning in de soep

Thomas is een weekje op fietsvakantie in de Alpen met zijn vrienden. Ondanks dat ik het best ongezellig vind dat hij weg is, zie ik er ook wel weer het positieve van in. Nu kan ik lekker een week mijn eigen plan trekken. Geen voetbal op de televisie, zelf bedenken wat ik ga eten… Ja, prima!

Er zijn best wat maaltijden die Thomas niet zo boeiend vind, die ik dus alleen eet als hij er niet is. Mijn favoriete gerecht (Thaise curry!) valt gelukkig wel in de smaak. Ik besluit om daar de week mee te beginnen. Dan ga ik de overige avonden wel de gerechten maken die hij niet zo lekker vindt.

Na het snijden van de ingrediënten merk ik dat ik wel erg veel heb voor in mijn eentje. Nou ja, dat slinkt vast wel in de pan. Yeah right. Drie dagen heb ik er van gegeten, haha! Dag één en twee waren een succes, op dag drie was de curry niet zo spannend meer ;-). Maar goed, we hebben nog een paar avonden over!

Op dag vier maak ik courgetti met avocado saus. Twee dagen geleden zagen de avocado’s er perfect uit. Gisteren ook nog wel. Beteuterd kijk ik naar de bruine smurrie in de blender. Nou ja, de smaak zal nog wel prima zijn. Yeah right. De avocado saus heb ik na een hapje geproefd te hebben toch maar aan de kant gezet.

Twee van de andere avonden heb ik bij anderen gegeten en ik heb een avondje sushi besteld. Dit was echt een succes, haha.

Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #105

De afgelopen week plaatsten wij de volgende tweets op Twitter:
  1. Dirk wast zichzelf precies op de maat van de muziek #ritmegevoel #lekkerbezighoor #kat (Dorinde)
  2. “Welke idioot zet mij hier dan ook zonder enige beschutting neer?!” Aldus de roos in onze voortuin die erg zijn best doet in de harde wind. #volhoudenbuddy #summeriscoming (Dorinde)
  3. Wil je een steentje bijdragen aan het milieu? Neem een kat! #perfecteverwarming #opschoot #winwin (Dorinde)
  4. Je kunt het bijna niet maken om met dit weer eten te bestellen. #windkracht8 (Dorinde)
  5. Matige score op de stappenteller en slecht weer buiten. What to do? Oké, op naar Ikea! #zoziejeallesroute #letsgo (Dorinde)
  6. We zijn in het Vaticaan in Rome en een meisje (1 jaar) zit levenloos (hartstikke heet, museum…) in de buggy. Haar broertje (5) probeert haar op te peppen door een foto van haar te maken: “say cheese!” Vervolgens verschijnt me er toch een kiespijn-lach, hahaha! (Laura)
  7. Naast de gebruikelijke straatverkopers, verklede mensen die niet bewegen, mensen op stelten en graffiti-artiesten, heb ik nu ook kennis mogen maken met de geest van Alladin, zwevend uit zijn lamp! #Rome #toerisme #straatartiesten (Laura)
  8. Vriendlief heeft soms wat moeite met namen onthouden. “Pantoleon? Nee, Pantalon. Panton, nee huh? – Pantheon, schat.” #Rome (Laura)
  9. Vanmorgen, ons eerste Italiaanse gesprek. Ik, keel schrapend: “Bon gior….” Man onderbreekt me: “Bus tickets?” Tssss. Maar ja, inderdaad. Twee graag. (Laura)
  10. T blijven fascinerende dingen, die bidetten. Bidets? Ik krijg helemaal weer herinneringen aan de bidet die mij ooit heeft aangevallen op Bali :’D (Laura)

Nakijken is een feestje! (#5)

Ondanks dat het veel werk is, vind ik het nakijken toch altijd wel weer vermakelijk. De meeste leerlingen kunnen prachtige Franse zinnen schrijven. Soms zit er echter een vertaalfoutje (of twee, drie…) tussen, wat mooie zinnen oplevert 😉 En soms klopt de zin wel helemaal en is de creativiteit gewoon hilarisch. Lees mee!
  1. Ik kost geld en het is nu middernacht.
  2. Ik omhels mijn kamer, omdat zij zo mooi is.
  3. Het is 60 minuten in een uur, maar de kamer is geld.
  4. Ik zoek jouw kamer in het huis, omdat ik een idioot ben.
  5. Ik ben een nieuwe bril in mijn tas.
  6. Na middernacht ben ik erg geld want het is mijn verjaardag en ik wil euro’s.
  7. Zij is erg mooi, maar niet rijk.
  8. ‘s Ochtends draag ik een bril, want de zon is erg avond.
  9. Wanneer ik een jongen met een bril omhels, is dat niet zo goed.
  10. Hoeveel kost het om met Henk naar de bioscoop te gaan?
  11. Ik ben niet zo mooi in de ochtend.
  12. Mijn moeder is een vrouw en een bril.
  13. Vannacht heb ik bril gegeten.

Hypocriet

“Controleer altijd je antwoord! Is het logisch? Kan een kaars echt groeien als je hem aansteekt? Volgens jouw tabel kan dat!” Ik hoor mezelf dit soort zinnetjes vaak roepen in de klas, omdat ik wil dat leerlingen logisch nadenken. Scheelt een hoop fouten! En zelf controleer ik natuurlijk ook altijd mijn opgaven die ik verzin voor de leerlingen. Dat wil zeggen, bíjna altijd.

Ik ben een toets aan het nakijken van een leerling die hem op een later moment heeft ingehaald. Op de één of andere manier heeft ze berekend dat ene Tom schoenmaat 58 heeft. “Wel een beetje groot, vind je niet?” Wil ik er al bij schrijven. Nog net op tijd zie ik dat ik zelf deze reuze schoenen gecreëerd heb, hihi. Volgende keer even beter controleren bij het veranderen van de getallen voor inhaaltoets of het enigszins logisch is.