Rije rije rije in een wagentje

“En dit is de logeerkamer.” Deze zin heb ik al best vaak genoemd tijdens een rondleiding door ons huis, maar daar was eigenlijk maar weinig van waar. Tot vandaag!

Ik ben in mijn eentje op weg naar de Ikea om een logeerbed te scoren. Ik heb de bus van mijn ouders opgehaald zodat het hele pakket in één keer mee naar huis kan. Ik besluit om twee keer af te rekenen en dus ook twee keer naar de auto te lopen met spullen. Lading één bevat de matrassen, kussens en matrashoesen. Lading twee is het bed zelf. De tweede lading was uiteraard een heel stuk zwaarder dan de eerste, maar met wat hulp van drie verschillende mensen (in de winkel, bij de draaideur en bij de parkeerplaats) is het me toch gelukt om alles in de auto te krijgen. Trots!

Wanneer ik de auto start, begint het best hard te regenen. Hij gaat al een tijdje mee, dus ik hoop altijd maar dat hij het gewoon blijft doen, haha. Zou toch sneu zijn als ik met mijn hele lading aan de kant van de weg in de regen zou moeten staan.

Het stoplicht is rood en ik druk op de rem. Wanneer het stoplicht op groen springt, begint mijn hart sneller te bonzen. Wat maakt de bus nou ineens voor herrie? Was  dat zware geluid net ook al zo? Op het moment dat ik toch een beetje ‘paniekeriger’ begin te worden, zie ik naast me een énorme uitslover staan met een hele zware motor. Aaaaaah ;-).

Een greep uit het leven van mijn joggingbroek

Het is zondagavond (bedtijd) en joggingbroek en spijkerbroek hangen samen aan de sierladder. “Psssssssssst, yo, Spijk!” Spijkerbroek hangt aan de onderste trede en trekt verstoort zijn pijp omhoog: “wat moet je? Ik was net lekker ingedut. Heb net drie uur lang gewerkt bij een etentje hè!” Joggingbroek reageert ongeduldig: “ja dat weet ik, maar ik ben zo excited. Morgen hoeft Laura niet weg en mag ik waarschijnlijk weer wat van de wereld zien! Die ladder verveelt behoorlijk snel.” Spijker grinnikt: “ik ben bang dat je pech hebt hoor, Laura moet morgen werken en dan gaat ze – met alle respect – niet in een joggin.. eh.. jou.. naar haar werk.”

Daar moest joggingbroek even over nadenken. Oja, bah, die maandag. Dat was hij even vergeten.

De volgende dag giert spijkerbroek het uit van het lachen. “Ben je nou blij? Lekker wat van de wereld zien hè!” Joggingbroek reageert mopperend: “ja, dit was nou ook niet helemaal de bedoeling. En jij maar droog meeliften hè! Wel leuk om echt eens buiten te zijn, normaal kom ik alleen in noodgevallen buiten, als ze even snel naar de kliko moet ofzo. Nu zijn we al tien minuten onderweg!!” Spijkerbroek grijnst: “ja, maar ondertussen ben ik droog en ben jij nat. Je bent zeker wel boos dat ze regenbroek niet heeft gepakt?” Joggingbroek: “boos? Nee joh! Ik vind het eerder sneu voor regenbroek. Die was vanmorgen toch aan het blèren van zolder, hoorde je dat?” Spijker klinkt medelevend: “ja! Ik ben hieeehieeeeeer en dat dan wel tien keer. Ik vond ook wel dat Laura best even naar zolder kon hoor. Ze keek nu alleen maar in de kast.” Joggingbroek: “ze wilde gewoon mij, ik snap dat wel hoor.”

‘s Middags loopt Laura af en toe langs haar tas en fluistert Spijkerbroek: “gaat ie nog daarbinnen, joh? Jij baalde zeker flink dat je snel droog was en die tas in moest… Heb je nog lucht?” Vervolgens citeert hij flauw: “ze wilde gewoon mij.” Joggingbroek mompelt: “ik hoop dat je een flinke vlek krijgt. Ik zie dat ze een perzik in de tas heeft… Je weet hoe het met je neef is afgelopen? Die ligt al minstens drie dagen in de wasmand. Just saying…”

Snelle Jelle

“Nog niet klaar?” Is een ‘vraag’ die Thomas regelmatig stelt. Toegegeven, ik eet en drink (hete thee!) niet super snel. Althans, vergeleken met Thomas dan. Volgens mij ben ik heus wel gemiddeld als je het met heel Nederland vergelijkt. Zo snel als nu heeft Thomas trouwens niet altijd gegeten.

Ongeveer zes jaar geleden hadden we onze eerste date: uit eten bij een leuk restaurantje in de Pijp. Ondanks dat we elkaar al best veel hadden gezien op Gran Canaria – daar hebben we elkaar ontmoet – waren we altijd samen met vrienden. Bij deze date zijn we voor het eerst met z’n tweeën! Tijdens het eten heb ik niets gemerkt van Thomas zijn eettempo (en eerlijk gezegd hield ik me daar sowieso niet echt mee bezig, haha). Achteraf bleek dat ook niet zo vreemd; veel later vertelde Thomas me dat hij bewust heel langzaam had gegeten tijdens onze eerste paar dates. Hoe kóm je erop, haha. Nu vraag ik me af of mensen daadwerkelijk zouden afknappen op een ‘te hoog eettempo’. Niet op een te laag tempo blijkbaar, want anders zou het allang voorbij zijn! 😉

Mini-anekdotes: 10 x Neverdullmoments op Twitter #113

De afgelopen week plaatsten wij de volgende tweets op Twitter:

1: Shit, theezakje vergeten. #flesjewater #meenaarhetstrand #nietmeerzokoud (Dorinde)

2: Verschil moet er zijn. #Thomasdoetdikkeworkout #ikligtechillenopbed #vakantie (Dorinde)

3: Als de dood voor een hele hele dikke wesp. Het daarna sneu vinden dat de vliegenmepper er een eind aan heeft gemaakt. #restinpeace #sorrynamensThomas (Dorinde)

4: De katten vinden vliegjes en muggen en spinnen heel interessant. Er gaat nu een vlieg midden op het scherm van de tv zitten. #ojee #alsdatmaargoedgaat (Dorinde)

5: Niet raar opkijken als je straks een hamburger door de lucht ziet vliegen. #barbecuen #metwindkrachtzeven (Dorinde)

6: Een vader speelt met zijn zoon in de speeltuin. Dan stelt vader voor: “kom, we gaan op het springkussen!” Een ander jongetje dat al op het springkussen springt, kijkt verwonderd naar de vader. Dan zegt hij: “wow, ik wil ook zo’n coole opa!” #oei #duidelijknietzijnopa (Laura)

7: Gelukkig zat er geen satésaus op. #bordvloogweg #tegenbuurvrouwaan #sorry #bbqmetwindkrachtzeven (Dorinde)

8: De overburen hebben vast weer goede tv: ik rukte de gordijnen zo hard dicht (tja, wat hebben ze je dan misdaan hè?) dat er één gordijn met z’n stekers van de ringetjes afviel. Ok buren, nu jullie graag iets gênants. (Laura)

9: Ik heb met mijn schoonzussen & schoonmoeder synchroon geschilderd! Leuk om dan al die kreetjes en gekke benamingen te horen van elkaar. “Hier nog een blobje”, “daar even een witje”, “het is net een kanon/kikker/Pacman….” #paintingwithjane. (Laura)

10: De hele avond stond mijn glas al gevaarlijk dicht naast de glazen pot met ‘kwastenwater’ die steeds bruiner en bruiner werd. Op het eind ging het mis en zette ik de pot aan mijn lippen. Godzijdank kwam ik op tijd bij zinnen voordat ik een flinke teug zou nemen, hahaha. (Laura)

Dagboek van Darcy (7 jaar)

Lief dagboek,

Jeuhh, vanmorgen kreeg ik best vroeg eten! Ik vind wel dat de porties een beetje matig geworden zijn, net alsof we op dieet zijn. Pffff. Dat ‘mama’ dat nou doet, wil toch niet zeggen dat wij dat allemaal moeten. Nou trouwens… James leek hierin wel een beetje een meeloper hoor. Hij was na tien brokjes al klaar ofzo! Wilde gewoon naar buiten. Dus ik dacht: chill, dan kan ik straks nog even uit zijn bakje snacken. Weet je wat er toen gebeurde? ‘Mama’ zette zijn bakje om het hoekje, zodat we elkaar net niet zagen. GING IE TOEN WEL ETEN. Nou, ik vind dat dom, jij?

Even later was ik best vol, maar had ik nog iets van dertien brokjes. Misschien twaalf. ‘Mama’ had de achterdeur inmiddels op een kier gezet, dus ik twijfelde wel een beetje of ik al naar buiten zou gaan. James ging wel al, dus ik dacht: ha, dan wacht ik even. Het mooie was dat James ook nog niet klaar was met eten, dus toen ben ik gauw naar zijn bakje gegaan. Je weet hier maar nooit of we nog tussendoortjes krijgen vandaag. Lief miauwen heeft helemaal geen zin hoor, echt stom. Heb ik daar die twee weken lang zo op zitten oefenen.

Maarja, wat er dus toen gebeurde… James kwam weer naar binnen en ging toen mijn brokjes opeten! Jeetje dat vond ik niet leuk hoor. Ik heb toen wel drie keer om het hoekje gekeken (stomme kast, ze hebben er ook zoveel) of hij al klaar was. Nou, dat was hij dus niet, maar ik zag wel dat zijn haren echt lelijk zaten, hahaha. Helemaal een beetje vastgeplakt.

Okee, toen was ik wel echt klaar en ging ik naar buiten. Nou, ik ben direct naar de tuinbank gerend, want er kwam allemaal water uit de lucht! De achterdeur was nu dicht, dus ik bleef maar gewoon een beetje onder de tuinbank chillen. Ik vond het stiekem wel irritant dat James nog binnen was. We hebben nog een appeltje te schillen met die grijze kat, maar in m’n eentje heb ik daar niet zo’n zin in.

Na een uur kwam ‘papa’ beneden en ging ik weer lekker naar binnen. Hij ontbijt altijd met iets heel geks, iets bruins, daar hoef ik niet bij te bedelen. ‘Mama’ eet iets wits en romigs, dat is wel lekker. Soms laat ze het kommetje wel eens staan. Ik was wel pissig toen ‘papa’ vroeg of ‘mama’ het bakje wilde omspoelen.

‘s Middags heb ik zo lekker gerelaxt hee. Op het kleed, terwijl ‘papa’ een spelletje speelde. Af en toe maken ze me wakker om te aaien, dat vind ik wel leuk. Miauw ik even en doe ik die act op m’n rug. Werkt altijd.

Verder is er niet echt iets boeiends gebeurd. Behalve dan dat ik m’n stoel op zolder weer heb ontdekt! Dat is echt geinig, want soms weten m’n ‘ouders’ dan niet waar ik ben. Doe ik net of ik er niet ben en als ze dan boven komen echt SUUUUPER schattig kijken. Hoofd een beetje schuin alles. Moet je echt eens proberen. Volgens mij gaat ‘mam’ alleen nu wel een blog over me schrijven. Ze pakte dat zwarte ding namelijk weer, zo’n apparaat dat ze heel vaak vast heeft. Ken je dat? Dan houdt ze hem een paar seconden heel dichtbij en dan ineens is ze weer klaar. Ik hoop trouwens dat ze mijn neus niet heeft gezien, die grijze heeft me laatst een tik gegeven.

Nou, ik zal ff kijken of ik over het toetsenbord heen kan lopen tijdens het typen. Dan doet ze altijd net of ze boos is, maar dan gaat ze me daarna super hard aaien hahaha. Chill.

Nou, groetjes vanuit m’n (net iets te kleine) mandje! Deze heeft James nog niet gevonden, muhahaha.