De laatste tijd speel ik steeds meer piano, ik merk dat het steeds soepeler gaat! Toch blijf ik wel een beetje hangen in de liedjes die ik altijd al speel. Ik besluit daarom om nieuwe bladmuziek te zoeken.

Op internet is heel veel te vinden en binnen de kortste keren heb ik een aantal leuke liedjes uitgezocht. Ik loop naar de printer en begin met het printen van de muziek. 

Al snel krijg ik visite van Dirk en Rover, ze zien de printer zoals altijd als een spelletje. Wie grijpt als eerste het cadeautje dat er zomaar uit komt rollen?! Dan springt Rover bovenop de printer en gaat hij midden op de knopjes zitten. Dirk kijkt zijn ogen uit, het papiertje komt nu in dubbel tempo naar buiten! Wel een beetje jammer dat de helft maar geprint is. Rover kijkt me uitdagend aan, terwijl hij lekker blijft zitten op het “annuleer” knopje. Lekker dan ;-).

1: (2 uur ‘s nachts): hee, ik heb een berichtje! Onee, het is mijn batterij die een melding geeft dat zijn maag knort. #Nachttrein (Laura)

2: Zo’n kleine kat, zo veel … (zelf in te vullen, eet smakelijk). #uhl (Dorinde)

3: Zou ik ermee wegkomen om het te laten liggen en net te doen alsof het gebeurde toen ik niet thuis was? Thomas is straks eerder thuis dan ik. #viesklusje (Dorinde)

4: Vanmiddag hebben we ons uitstekend vermaakt bij de silent disco in Amsterdam! Stiekem een heel asociaal feestje als je er over nadenkt, iedereen luistert z’n eigen ding en kletsen gaat een beetje op z’n “hè?!?!” (Laura)

5: “Ooh shit, ik ben mn oordopjes vergeten.” Pas nadat ik dat heb gezegd, realiseer ik me hoe suf dit klinkt. #silentdisco #eigenvolumeknopje (Dorinde)

6: “Ik ben mijn muntjes kwijt!” Een vriendin kijkt naar haar broekzak. “Ze zullen inmiddels wel lekker in het zand gestampt en begraven liggen…” Na een paar uur zijn we weg en mompelt ze: “wat kriebelt er nou zo in m’n knieholte? – O, oeps!!” #silentdisco #losindelegging (Laura)

7: Karaoke-avond. Ik besluit om “Paradise” te doen van Coldplay. Helemaal leuk wanneer hij begint, maar Chris Martin heeft toch echt wel een flink lagere stem dan ik. Ik zet veel te hoog in en hap daarna naar lucht. “Ehh, kan een man mij even assisteren?” #Amsterdam #karaoke (Laura)

8: Lunchen met patat is één ding, maar een hele schaal vol patat is wel heel erg alsof je het meent. #schalen #zonoemenzedat #zooveelpatat (Dorinde)

9:Mijn benen zijn weer net zo wit als mijn schoenen. #winteriscoming #ookalwashetbestmooiweervandaag (Dorinde)

10: De conducteur komt langs en ik pak mijn tas en graai door mijn spullen. Ik heb mijn OV net nog gescand, waarom ben ik hem nu dan kwijt? De conducteur komt vrolijk naast me staan: “niet in paniek raken hoor!” Ik giet de inhoud op de stoel en vind dan het pasje! #trein (Laura)

Het is 01:44, ik zit bezweet in de nachttrein. Ik heb zojuist een hele fijne avond gehad met Daan (11 jaar samen vieren met een etentje!) en daarna op een verjaardag in Amsterdam, inclusief karaoke avond in een leuke bar bij het Muntplein!

De conductrice begroet ons met “goedemorgen!” Voor mij zit een jongen die zojuist een moeilijk (oranje) moment heeft gehad na een avondje doorzakken. Om mij heen zitten mensen met patat en hamburgers.

Ondanks deze niet ideale omstandigheden ben ik blij met deze plek! Ik heb zojuist moeten hollen voor de trein, nadat ik vrolijk een halve kilometer de verkeerde kant ben opgelopen. Ja, echt. Ik kom toch al heel wat jaren in Amsterdam, maar ik had het even (een paar honderden meters) niet in de gaten dat ik mijn eindbestemming niet naderde. Al die grachten enzo.

Ik heb mijn navigatie geopend om mijn afstand te bekijken. Nog twee kilometer en nog achttien minuten om de trein te halen. Volgens Google maps moet het precies kunnen. Ik trek een klein sprintje. Elke meter telt.

Het is hartstikke druk op straat en mensen lopen vrolijk slenterend door de straten. Hebben zij allemaal een slaapplek in Amsterdam?

(Ondertussen rolt een druif mijn kant op. De jongen heeft het nog altijd zwaar en de conductrice biedt assistentie met handdoekjes, of hij het zelf even wil opruimen.)

De laatste kilometer heb ik wat tijd ingelopen, maar ik zit krap in mijn tijd. Ik volg de tramrails, zet koers richting centraal station. En dan komt mijn verlossing: een nachtbus (richting het station) rijdt voorbij en stopt bij een halte vlak voor mijn neus. Ik zet mijn laatste drafje in en klim de bus in. Yes, dit gaat lukken!

Op mijn laatste batterij typ ik deze blog op mijn telefoon. Het leidt me af van de treinomstandigheden. Nog een paar haltes en dan op naar huis! Ik post tenslotte ook nog een treintweet op Twitter. Al gauw krijg ik een reactie op deze tweet. Ik verbaas me over het feit dat er bekenden wakker zijn en ik open het bericht: “DUS JE ZIT TOCH IN MIJN TREIN!” De machinist. Een oude vriend van me! Bij de volgende (mijn) halte stap ik uit en zeggen we elkaar vrolijk gedag.

Een treinreis om te onthouden!

Er staat een oudere vrouw met haar scootmobiel voor de dichte deur van de kapper. Ze is duidelijk van slag, dus ik vraag haar of ik haar ergens mee kan helpen. “Ja, ehh, wat staat hier?” Ze wijst naar het briefje op de deur. Ik lees voor dat de kapper vandaag en morgen gesloten is i.v.m. de kermis. “Achterlijk.” Spreekt de vrouw vol walging. “Achterlijk. Ik wilde juist een afspraak maken.” Er lopen twee vrouwen langs die een beetje moeten gniffelen om de dramatische reactie van de vrouw. Ik probeer haar gerust te stellen. “Is hij zaterdag dan wel weer open?!” Ik bluf dat dit het geval is en hoop maar dat ze normaal, buiten de kermis om, ook open zijn op zaterdag. Zo niet, dan wens ik de kapper veel sterkte bij de eerstvolgende ontmoeting. Wanneer ik verder loop, hoor ik achter me nog twee keer een “achterlijk.” Wat mij betreft geldt dit woord niet voor haar kapsel, dus het valt uiteindelijk allemaal wel mee ;-).

Sinds dit jaar geef ik ook les in vwo 5: even wennen, maar heel leuk! We beginnen met het thema “daklozen” en we kijken vandaag een stukje van een indrukwekkende film. De leerlingen krijgen van mij de opdracht om aantekeningen te maken, zodat ze deze later nog kunnen gebruiken voor een verwerkingsopdracht.

Terwijl de klas aandachtig kijkt, ben ik ondertussen bezig met het nakijken van een formatieve (= een niet meetellende) toets van de derde klas. Af en toe kijk ik een stukje mee met de film, het is zeer interessant!

Na zo’n 40 minuten ga ik met mijn muis naar de pauzeknop: het is bijna tijd. Precies op het moment dat ik de film stopzet, komt er net een halfnaakte vrouw in beeld. “O!!” Roep ik verbaasd, totaal niet voorbereid op dit shot. (Ik heb de film nog niet eerder gezien). De klas schiet in de lach en ik kan ook geen lach onderdrukken. “Goh, beste timing dit! Nou, dan weten we morgen in ieder geval zeker waar we gebleven waren ;)” Gauw zet ik het scherm helemaal uit, om te voorkomen dat leerlingen op de gang er ook wat van gaan denken, haha.