Omdat we nog een lunchbon hebben, besluiten we om te gaan lunchen in Den Haag. We parkeren onze auto bij een P&R en gaan vervolgens met de tram het centrum in.

Wanneer we uitgeluncht zijn en ook nog wat winkels hebben bezocht, besluiten we om weer richting de auto te gaan. We mogen met ons parkeerkaartje gratis met twee trams reizen. Het is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we het vertrekperron op het centraal station. 

“Deze trams stoppen vandaag niet hier.” Oh. Al gauw weet iemand ons te vertellen dat de tram een straat verderop wel stopt. We lopen er naartoe en wachten geduldig af. 

Na tien minuten zijn er wel wat trams voorbij gekomen, maar niet de tram die wij moeten hebben. Bijna besluiten we het om het op te geven en om een andere halte te zoeken, maar dan zien we hem toch in de verte aankomen. We stappen in en vinden twee plekjes om te zitten.

“Kijk, hier heb ik eventjes gewoond!” Vertelt Thomas even later, wanneer we een paar haltes verder zijn. Grappig, we zien allemaal nieuwe dingen, terwijl we toch echt dezelfde tram heen hadden gepakt. Pas na tien minuten realiseert Thomas zich dat dit niet helemaal goed gaat. We komen wel érg veel nieuwe dingen en haltes tegen. Ik was ondertussen even met Laura aan het bellen en ben me van geen kwaad bewust. Mijn richtingsgevoel is sowieso ver te zoeken, dus daar moeten we niet al te veel op vertrouwen. We besluiten om uit te stappen.

We kijken naar de tram waar we zojuist zijn uitgestapt en zien dat het tram 17 is. “HUH!” We mogen alleen met tram 1 en 15 mee. Een geluk dat we niet zijn gecontroleerd!

We moeten meer dan 20 minuten lopen om naar een goede tramhalte te gaan. Strakke actie. Ik ben ervan overtuigd dat er “15” op de tram stond, maar misschien moet ik toch maar weer eens langs de opticien ;-).

Lees jij nog wel eens oude blogposts terug? Waarschijnlijk niet! Elke maand publiceren wij in een terugblik-blog the best of last year. Deze maand: november 2018!

Never dull tweets

Ik vind het een prestatie. Reken ik één keer een T-shirt af zonder hem vooraf gepast te hebben (“dit modelletje zit altijd wel goed in een 38”), blijk ik een Italiaanse maat 38 (en dus voor ons een 34) gekocht te hebben. Oepsss.

Dweilen met de kraan open? Nee, bad vol laten lopen met het putje nog open. #supernuttig

Heeft iemand nog een wasbak over? #perfectkattenspeeltje #nietwegteslaandaar

Omg, ik heb gewoon de hele weg van mijn werk tot huis (30 km) met de handrem erop gereden. #oeps #vreemdgeurtje #oudeauto #kanblijkbaargewoon

“O wat grappig, we moeten hier met de veerpont!” Twee minuten later staren we sip naar de verlaten pont. “Vaart tot 20:00.” Het is nu 20:08. #halfuuromrijden #hahahaha

Terwijl ik mijn schoenen aantrek, zit James mij uiterst afkeurend aan te kijken. “Je hebt gelijk, die andere schoenen staan leuker hè?” James: “whatever, laat me gewoon naar buiten.” #kat #moetbinnenblijven #ikmoetweg

Op de één of andere manier lijkt het me toch slim om deze blog nog even als terugblik te herhalen 😉

Waarschuwing: er zit een kleine hint verstopt in deze blog.

Hij is er nog niet. Nóg niet, maar wel bijna! Onderweg vanuit Spanje! Toch kan ik het nu al niet laten om ‘s ochtends eerst stiekem te kijken of er al wat in m’n schoen gepropt is, voordat ik hem dan aantrek. Tevergeefs. Mocht ik iemand op ideeën brengen: melkchocola vind ik het allerlekkerst.

Beste avond ooit 😉

1. Buiten door de poep lopen (en dit niet door hebben)
2. Verkeersboete op de deurmat vinden
3. Met de verkeersboete naar de tafel lopen
4. Ijsberen tijdens het openmaken van de envelop
5. De boete inzien (€51)
6. Naar mijn vriend lopen om de boete te laten zien
7. Ondertussen poep ruiken
8. Achterom kijken
9. Stempels overal, ieeeehl
10. “Oké, vanaf nu wordt de thuiskomst altijd beter. Erger kan niet!” #Staypositive

Sintre Sintre Maarten

“Oh God, daar komen er weer twee.” Het is Sint Maarten en dat houdt in dat de kinderen langs de deuren gaan met hun lampionnetje. Nadat ze dan een mooi – of bijna mooi – liedje hebben gezongen, krijgen ze een snoepje. Het probleem is alleen dat we geen snoep in huis hebben. Wel gipsplaten, rolmaten en schroevendraaiers, maar niets waar we de kinders blij mee kunnen maken. Ik had er dan ook niet helemaal op gerekend dat we zo laat nog aan het klussen zouden zijn.

”Mooi gezongen hoor!” roep ik naar de kinderen. Ik geef ze wat chocolademunten die ik in een doos heb gevonden. Vrolijk gaan ze door naar de buren.

Het is nog best een uitdaging om de liedjes te horen door het boren en zagen heen. Toch blijven de kinderen stug volhouden, hun ouders vaak toekijkend vanaf de stoep. Een aantal mensen lopen gelukkig door, zodat we niet al te veel kinderen teleur hoeven te stellen.

Het zakje munten is niet eindeloos en daardoor hebben we maar een paar -toekomstige- buurkinderen blij kunnen maken. Volgend jaar maken we het goed met ze! En vanaf nu weet ik dat Sint Maarten een stressvolle avond zal zijn voor iedereen die aan het klussen is en een kapotte bel heeft. En waar het kruipluik open ligt zodat je met gevaar voor eigen leven de deur open moet doen, hihi.

We zijn op visite bij de ouders van Thomas en blijven daar ook slapen. We doen dat wel vaker, omdat het toch een stukje rijden is vanaf ons huis. Morgen hebben we een verjaardag en die locatie ligt mooi op de route naar huis.

De ouders van Thomas wonen aan een mooi park waar we zowel in de avond als in de ochtend een wandeling maken. Nadat we uitgewandeld zijn, stappen we in onze auto. “Zo, op naar de verjaardag!” roept Thomas, terwijl hij zijn auto start. Vervolgens stuurt hij ons vol gas een doodlopende straat in. HAHA.

In his defence: zijn ouders zijn recentelijk verhuisd, dus de omgeving is ons nog niet super bekend. Het zou pas echt erg zijn wanneer hij zelf ook jaren op die plek gewoond zou hebben.

1: “Kun jij na het zwemmen nog even langs de supermarkt?” Oh shit, daar had ik niet op gerekend. #joggingbroekalaan #alwegvanhuis #slonsiedoordesupermarktdanmaar (Dorinde)

2: Beter kom ik geen leerlingen tegen nu. #outfitkanechtniet #gelukkighoefikmaareendingtehalen #wegwezen (Dorinde)

3: Mogen de katten een keer met de klok spelen, dóen ze het niet. #wintertijd #klokachteruit #danmaarzelfdoen (Dorinde)

4: We gingen heen voor alleen een nieuwe plantenpot en komen thuis met heel veel leuks. Uiteraard geen plantenpot. #volgendeweekweer? #yesplease #tuincentrum (Dorinde)

5: Onweer is er niks bij. #katopschoot #flinkaanhetknorren (Dorinde)

6: ‪Ze hebben één keer op een schoteltje wat lekkers gekregen en denken nu elke keer dat ze wat te eten krijgen als we een bordje pakken. #neeheejehoudtnietvankiwis #katten (Dorinde)‬

7: Haha, ik hoorde net “Je t’aime… Moi non plus” op de radio. Flashback naar de open avond op school, waar ik een Franse afspeellijst aan had staan en dit ‘sfeermakertje’ hard door de speakers schalde, hahahaha. #awkward #hoinieuweleerlingen #enhunouders (Laura)

8: Hahahaa, echt direct daarna kwam ‘Lady Marmelade’ op een andere zender. Zooo laat is het toch nog niet? 😉 (Laura)

9: Wanneer Daan weer eens naar de bios is geweest… Er ligt dan altijd een half opgegeten zakje op het kastje. Voor mij. Vaak m&m’s, nu #maltesers #snaaisnaai (Laura)

10: Meer mensen die op hun 26+ nog graag een ‘herfsttafel’ (#burgerlijk) maken? Ik neem nu steeds een kastanje of eikel mee van elke boswandeling. Het gaat ook zo ver dat ik soms offroad ga om iets moois mee te nemen. #bos #herfst #kastanje #kleutervibes (Laura)

Het is dinsdag, de dag dat wij onze bestelde boodschappen altijd ophalen. Daan is vaak eerder thuis, waardoor hij dit klusje meestal op zich neemt. Zo ook deze keer!

Bij de supermarkt aangekomen, geeft Daan mijn naam (de naam waarop onze bestelling staat) door. De medewerker loopt naar het magazijn en verzamelt de kratten. Daan zet de boodschappen in de auto, rekent af en rijdt naar huis. Vaste routine zo.

Bij het uitladen van de boodschappen ontdekt Daan dat we dat we wel heel veel extra koekjes hebben gekregen. Regelmatig krijgen we wel een nieuw product cadeau om uit te testen, maar drie soorten koekjes? Vreemd! Of Laura heeft de bestelling stiekem nog wat aangepast…

Even later kom ik ook thuis en kijk ik blij naar de verschillende soorten koekjes. Wow, gul! Wanneer ik echter biologische kruimige aardappelen, extra knoflook, rotivellen en eieren zie liggen, vind ik het toch wel vreemd.

Ik heb niet veel tijd om erover na te denken, want ik word gebeld door Dorinde. “Hoi, heb jij toevallig een beetje gekke producten? Er staat hier een vrouw die op één letter na dezelfde naam heeft als jij. Ze mist heel veel producten.” Op de achtergrond hoor ik Laura (haha) stuk voor stuk opnoemen wat ze mist. De producten die mij grijnzend aankijken vanuit het keukenkastje.

Ik lach om de situatie (hoe toevallig!), check mijn bon (ik heb de extra boodschappen niet hoeven betalen!) en bereid me voor om weer naar de supermarkt te rijden.

Dan blijkt dat dit niet nodig is! De vrouw krijgt een bloemetje ter compensatie en haar boodschappen worden nu alsnog voor haar gepakt.

Ik eet dus al de hele week Prince Mini Stars en Smoeltjes. Lang leve de algemene naam!