Naast het onthouden van de grappige anekdotes, zie ik de blog toch ook echt wel als een soort dagboekje. Vandaag is er sprake van een belangrijke mijlpaal om bij stil te staan!

Na een tijdperk van bijna twaalf jaar was het gisteren mijn laatste werkdag bij mijn werk op de maandag. Een fijn bedrijf waar ik de laatste jaren met veel plezier op het kantoor heb gewerkt.

De collega’s hebben me heel liefdevol toegesproken en de combinatie “jammer, maar begrijpelijk” is nog nooit zo vaak gezegd. Met mooie cadeaus en een volgeschreven kaart liep ik er om 17:00 de deur uit. Daar wachtten Dor en Daan me op, om vervolgens gezamenlijk nog even te proosten op dit moment!

Het is heel erg dubbel: ik heb veel zin in de rust die ik (voornamelijk in mijn weekend!) zal krijgen, maar ik ga de collega’s en de variatie in het werk missen.

Time to move on!

Leuk detail wel: Ik kan nu op de maandag de hele dag ongestoord mijn trouwschoenen gaan inlopen 😉

“Rij jij straks terug?” Vraagt Thomas me terwijl we bijna bij vrienden zijn. “Prima!”

Na een gezellige avond en een heerlijke maaltijd gaan we weer terug naar huis. Er zijn best wat mogelijkheden om terug te rijden. Omdat ik het saai vind om altijd maar dezelfde route te nemen, maak ik op het eind een kleine variatie.

Vanaf dat punt heb ik weer twee opties: of via de snelweg, of binnendoor terug. “Huh?” Thomas kijkt me vragend aan als ik de snelweg weer op rijd. Hij verwachtte duidelijk dat ik binnendoor zou gaan. “Volgens mij is dit sneller, wedden?”

Één minuut later rijden we heel hard lachend langs de afslag die we zouden moeten hebben. De afslag die vanavond toevallig is afgesloten vanwege werkzaamheden. Goed, toch een kwartiertje later door mijn afsnijdroute. Mijn portie variatie heb ik wel weer binnen ;-).

1: Dat je gewoon bijna baalt dat je autoruiten niet bevroren zijn 😉 #vrieszeilerop #moeitevoorniets (Dorinde)

2: Als ik niet weet waar in huis m’n katten zijn, hoef ik alleen maar iets te printen. Die printer vinden ze fascinerend en ze komen echt aangestormd bij de printgeluidjes, haha (Dorinde)

3: Er komen flinke smakgeluiden vanuit de keuken. Mijn vriend en ik zitten allebei in de woonkamer en kijken elkaar aan. In de keuken aangekomen, zie ik mijn kat Darcy ambachtelijk op een stukje beschuit kauwen dat nog is blijven liggen op het ontbijtbord. #maghetwatzachter? (Laura)

4: De ijskrabber ligt de hele week al zielig in mijn auto. Ik heb hem van de week keihard doormidden gekrabd toen het gevroren had. #onejob #krak (Laura)

5: “De laatste maanden voor de bruiloft maar even rustig aan doen!” Zei ik toen. Vandaag Sinterklaas gevierd, vorige week was ik jarig. Vet veel chocola. In mijn buik dus hè. (Laura)

6: Sinterklaasavond. Neefje zit sinds dit jaar veel te knipogen… Ook een leuke fase! 😉 (Laura)

7: “Hoi naam garage, je spreekt wéér met Laura van de groene Hyundai.” Mijn auto begint langzaam een beetje uit elkaar te vallen, nu was mijn pompje van de ruitenwisservloeistof stuk ;). #rekeningvan60eurie #autobijnatotallosshaha #nogeenpaarmaandenwachten #eersttrouwen (Laura)

8: ‪Een extra grote mok gebruiken zodat er meer slagroom in past. #warmechoco #nomnom (Dorinde)‬

9: Precies op het moment dat ik de jaloezieën opendoe, komt de buurvrouw haar tuin binnengelopen om naar binnen te gaan. #nudenktzevastdatikaanhetglurenben (Dorinde)

10: ‪Dirk zit als een bezetene naar de kaars te kijken. #watziejijwatwijnietzien (Dorinde) ‬

Daan en ik zijn even het dorp in om nog wat cadeautjes te halen. Het is markt in ons dorp en Daan vraagt me of ik wat pinda’s wil halen, terwijl hij in de supermarkt de laatste boodschappen bij elkaar zoekt. “Prima!”

Ik loop naar de kraam en ga in de rij staan. Stiekem vind ik de markt altijd zo gezellig, ik ga er eigenlijk te weinig heen. Voor me staat een vrouw die maar blijft bestellen. “Sorry hoor, ik heb zo’n trek!” Lacht ze verontschuldigend.

Wanneer ik aan de beurt ben, bestel ik onze “half om half”-pinda’s. Ze weegt de pinda’s af en geeft aan hoe duur het is. Toevallig heb ik in mijn telefoon €5 cash bij me! Ik pak het briefje uit mijn telefoon en bied het de vrouw aan. Samen staren we naar het briefje, dat er flink gehandicapt uitziet. “Huh?!?”

Dan snap ik wat er niet klopt en ik begin te lachen. Demonstratief tover ik de andere helft van het gescheurde briefje uit mijn telefoon. Lol, dat wordt een bezoekje aan de bank ;). “Mag ik pinnen?”

Enkele weken geleden hebben we een nieuwe afvoer gekregen bij de wasmachine. Onze oude leidingen waren te smal en bovendien lekker aangekoekt met zeepresten. Vanaf dat moment hebben we besloten dat we onze was met waspoeder zullen wassen.

Het fijne van vloeibaar wasmiddel is dat je dat gewoon makkelijk kunt afwegen met de dop van de fles. Gelukkig is er voor het waspoeder ook een oplossing: de wasbol.

Laat het nou wel zo zijn dat onze katten erg fan zijn van de wasbol. Het is een ideale voetbal waar Dirk – hij is niet voor niets vernoemd – graag mee speelt. Het komt dus regelmatig voor dat ik eerst een rondje door het huis moet lopen voordat ik het waspoeder kan afmeten. En elke keer neem ik me dan voor om te zorgen voor een reservebol.

Laatst verbaasde ik me weer over het feit dat de katten héél goed spullen kunnen verstoppen. Na drie rondes door het huis heb ik het opgegeven en heb ik het poeder op de gok in de wasmachine gegooid. Toen de was uiteindelijk klaar was, heb ik de inmiddels droge was van de lijn gehaald zodat de nieuwe was daar kon hangen. Vervolgens heb ik de was ook maar meteen opgeruimd. Eén van de broeken lag er een beetje verkreukt bij, dus die heb ik even uitgeschud voor ik hem in de kast wilde leggen. Drie keer raden wat er uit de broekspijp schoot, haha.