Volle blaas, badkamerscènes en een appende trouwjurk – mini-anekdotes

1 – Vannacht slaap ik op de bank. #spierpijn #wilnietmeeropstaan (Dorinde)

2 – Wanneer je net iets te hard schrikt van de kat die onschuldig tegen het raam tikt. #spannendeserie (Dorinde)

3 – Ingehaald worden door iemand zonder e-bike. #au #uniekesituatie #bijnageennormalefietsenopdeweg #ffharderfietsen (Dorinde)

4 – Gaat het ook nog régenen in de aflevering. #seriekijken #moetaleentijdjeplassen #geenzinomoptestaan #regenhelptniet (Dorinde)

5 – Al wekenlang ligt er kleingeld op het toilet in de badkamer. Vraag me niet waarom. Vraag me wel waar ik het eerst zal kijken bij een collecte 😉 (Laura)

6 – Zoek jij ook wel eens naar je telefoon terwijl je aan het bellen bent? Ik beleefde deze scène zojuist met mijn tandenborstel. Waar ie in hemelsnaam toch uit kon hangen. Zat-ie gewoon in m’n mond te chillen. (Laura)

7 – Mijn schoonmoeder heeft sinds maandag een logee in huis! De logee wordt graag met rust gelaten op de zolder. Af en toe mogen mensen voorzichtig hoi zeggen, maar Daan wil ze absoluut nog even niet zien. #trouwjurk (Laura)

8 – Drie brokjes. Kwartiertje op schoot. Nog vier brokjes. Vijf minuten op schoot. Diner time! Als ik een kat was zou ik dat dus echt efficiënter aanpakken. (Dorinde)

9 – Ik kreeg net een appje van m’n trouwjurk. Of ik wel braaf elke dag m’n armoefeningen doe. #zeweetookalles (Laura)

10 – Helemaal vergeten dat ik morgen naar de tandarts moet. Yo tandenstokers! #schijnheil (Laura)

Ochtend vibes

Het is dinsdag en de dag begint rustig. Ik ben nog altijd bezig met mijn vroege ochtendroutine: om 6 uur gaat de wekker, ik werk tot 7 uur en daarna ontbijt ik en stap ik rond half 8 in de auto. Heerlijk om ‘s morgens alvast zo productief te zijn! Hierdoor hoef ik ‘s avonds in principe niets meer aan mijn werk te doen.

Om half 8 start ik de navigatie (dat doe ik eigenlijk altijd) en zie ik dat er file is op mijn normale route. Door de aangeboden omweg doe ik er 10 minuten langer over en uiteindelijk kom ik na drie kwartier aan op mijn werk. Prima! Wat zouden we zonder Google Maps moeten?! 😉

De volgende dag start ik mijn dag weer net zo relaxt. Ik heb vandaag het eerste uur vrij, dus ik hoef pas om 9 uur in de auto te stappen! (Voor het eerste uur reken ik altijd wat ruimer i.v.m. de files). Zoals verwacht geeft mijn navigatie geen file aan en ik rijd weer langs mijn eigen vertrouwde weg. Tevreden kijk ik om me heen: zo fijn dat het nu licht is, op de dinsdag en donderdag rijd ik altijd in het donker. Ook ben ik elke keer weer blij verrast met de fijne omgeving. Leuke boerderijtjes, zigzagweggetjes, grote weilanden… Heerlijk landelijk! Op dat moment vliegt er een zwerm meeuwen over mijn auto heen. Terwijl ze overvliegen, zie ik dat mijn voorruit nat wordt. Nee toch ?! Ik kijk ‘boos’ omhoog naar de meeuwen en zie dat er een regenwolk uitdagend naar me terugkijkt. Okee jij wint.

Iets in die richting

 Vandaag heb ik een cursus op een andere middelbare school dan de school waar ik werk. Ik ben er één keer eerder geweest, maar toen was ik op de fiets. 

Ik ben aan de late kant en het lukt me niet om een goede parkeerplek te vinden voor de school. Ik rijd nogmaals een rondje om de school heen en kom dan op een parkeerterrein vlakbij de fietsenstalling van de leerlingen terecht. Prima. Ik parkeer mijn auto en loop via de fietsenstalling de school binnen. 

Na een paar uur loop ik weer naar buiten. Het is inmiddels helemaal donker en.. het hek tussen de fietsenstalling en de parkeerplaats zit op slot. Ah, dat had ik best kunnen bedenken haha.

Ik ben wederom aan de late kant, omdat ik zo nog wil sporten en nog snel moet eten. Ik begin een kant op te lopen waarvan ik hoop dat ik bij het parkeerterrein uitkom. Na een paar minuten zie ik de plek waar ik moet zijn. Wel een beetje jammer dat m’n auto er niet meer staat. “Huh?!” Ik begin wat harder te lopen.

Mijn richtingsgevoel is totaal afwezig en ik begin een beetje in paniek te raken. En die spierpijnbenen helpen ook niet mee, potverdorie! Ik besluit om naar de grote weg te lopen, vanaf daar ben ik met mijn auto het parkeerterrein opgereden. Vervolgens loop ik heel suf precies dezelfde route terug, maar met succes! Grappig dat mijn hersenen het dan ineens wel aankunnen. Ik ben blij dat er verder niemand op straat is, haha. Volgende keer maar op de fiets, dan ben ik vast sneller.

Het leven van een trouwschoen

Voor de mysterieusheid heb ik maar even een mannenschoen als plaatje gekozen 😉

Zegt linkertrouwschoen tegen de rechtertrouwschoen: “zou Laura ons niet wat vaker moeten inlopen? Toen ze ons kocht dat ik echt dat we flink wat kilometers zouden maken.” Rechtertrouwschoen zucht: “ja, dat hoopte ik ook. Ik moet echt even wennen aan die tenen onder m’n kin.”

Er klinkt een mompelend geluid: “bwjullie mmogen twenminste nog uit dwie *kuche kuche* doos!” Linkertrouwschoen spitst zijn hak, die vlak bij het randje ligt. “Linkeroorbel, ben jij dat? Of rechter? Ik versta het niet zo goed.” *Kuche, “bwjaa ik bwen de linker! Bweetje zuurstof tekort hier, maar bwnog maar dwie weken.”

Rechtertrouwschoen sist naar z’n linker mattie: “die oorbel wil ook altijd even shinen hè, met z’n geklets. Ik vind die rechter veel leuker. ‘T is maar goed dat wij straks onder de jurk zitten en die verrekte oorbel hoog hangt. Waar waren we? O ja, dat we nog steeds in de doos zitten.” Linkertrouwschoen denkt even na. “Daan is ook wel veel thuis hoor, dat is niet zo makkelijk voor Laura.”

Niet veel later klinkt er gebonk op de trap en gaat de deur open. Zou het??!! “Ja.. ja… We bewegen! Het deksel gaat open… Let there be light!” Linkertrouwschoen roept: “Yo pantykousjes, jullie ook hier?!” De pantykousjes jubelen: “Hoeraa, jullie worden ingelopen!” Rechtertrouwschoen fantaseert hardop: “op naar de buitenlucht of misschien wel een ritje in de auto. Een wandeling door de straat misschien, of boodschappen doen? Dat lijkt me nou zo magisch. O… O jongens laat maar. Moet je kijken waar Laura naartoe loopt. We gaan stofzuigen. “Vweel pwezier! Laat het maar bwlinken, dwaar bewnnik gek op!”

Het licht zien

“Tot zo!” Decadent als we zijn rijden we met drie auto’s achter elkaar aan. Daan en Laura voorop, ik in het midden en een vriendin van ons als laatste. Verder rijdt er helemaal niemand op de weg. Normaal gesproken zouden we natuurlijk wel carpoolen, maar het komt toevallig net zo uit.

Ik herinner me van een tijdje geleden dat Laura ook zo voor me reed. Als grap deed ze toen haar knipperlicht naar links aan, terwijl ze naar rechts moest. Aangezien er nu niemand op straat is die in de war kan raken en het toch donker is, besluit ik om dat nog eens te doen.

Daan doet zijn knipperlicht naar links aan en rijdt vervolgens naar links. De vriendin in de laatste auto rijdt een heel stuk achter me, dus ik besluit om het grapje dan maar naar Laura en Daan te maken. Ook ik rijd naar links, maar mijn knipperlicht staat op rechts. Haha. Kinderachtig hè ;-). We parkeren en wachten op de vriendin. Na een paar minuten begin ik me toch een klein beetje schuldig te voelen. Zou ze dan toch m’n lichtje gezien hebben en erin getrapt zijn?

“Dor, waarom deed je dat knipperlicht nou naar rechts? Ik was helemaal in de war.” Haha, oeps. Mijn grapje was voor Laura en Daan bedoeld, maar die hadden het helemaal niet gezien. Volgende keer houd ik me weer netjes aan de communicatieregels :-).