1 – Oeps, ik heb een pakketje besteld dat bezorgd wordt op de dag dat wij allebei niet thuis werken. #onejob #normaalaltijdthuis (Laura)

2 – Mijn man is aan het sporten en ik ben dame blanche aan het eten. Ik ga zometeen geloof ik heel gauw wat sporen uitwissen;) (Laura)

3 – “Het ruikt hier lekker, heb je schoongemaakt?” Thomas komt thuis van het sporten. “Eh nee, ik heb in bad gezeten.” #goh #badolieruiktblijkbaarnaarschoonmaakmiddel (Dorinde)

4 – Zo lekker om gewoon weer te wandelen zonder dat je elke steeg en elk bosje moet onderzoeken #katwaskwijt #gelukkigweerthuis (Dorinde)

5 – Nu is het nog maar een tientje per badsessie. #alzeskeeringeweest #kostendelen #koopie (Dorinde)

6 – Na al die jaren per ongeluk mijn vorige telefoon te hebben laten vallen, is mijn 2 maanden nieuwe telefoon vandaag helaas de sjaak. #omdebarstenheentypen #mehhhh (Laura)

7 – Precies nadat alle puzzelstukjes naar de goede kant zijn omgedraaid in de doos, gaat er een kat in liggen die lekker begint te graaien. #grmpff (Dorinde)

8 – Gordijnen dichtdoen zal nooit meer hetzelfde zijn. #DIKKEZWARTESPIN #wittegordijnen (Dorinde)

9 – Mijn man houdt niet van kaas, maar hij neemt er toch af en toe eentje voor me mee, zo lief! Wel eentje met een hele gekke naam, zo is hij dan weer wel. #gewassenkorstkaas #klinktsmakelijk (Laura)

10 – Haha, langzaamaan begint het te wennen om ‘mijn man’ te zeggen. Ik heb er wel nog steeds een raar giecheltje bij, hihi. (Laura)

Aan de telefoon

Telefoniste: “Goedemorgen, hoe kan ik u helpen?”

Ik: “Goedemorgen, u spreekt met Laura … *blackout, heb ik mijn achternaam al wel gewijzigd? Goh, laat ik maar even verder praten* …. den Boer?

Telefoniste, twijfelend: “wat is uw geboortedatum?” (even checken of ik wel besta).

Aan de balie bij de apotheek

“Wat is uw achternaam?”

Ik: “Den Boer”

Vrouw doet er ontzettend lang over en kijkt uiterst moeilijk.

“Ik ben wel getrouwd….” (zo van: misschien dat hij niet meer onder deze achternaam te vinden is)

Ze kijkt me aan: “leuk.”

Voor Thomas zijn 30^e verjaardag heeft hij een Apple Watch gekregen. Ideaal voor het lezen van appjes, mails, het bijhouden van de stappen en andere zaken. Ook is Thomas fan geworden van het knopje: ‘zoek mijn Iphone’.

PIEEEEEEEEEEEP. Ik schiet een meter de lucht in en zie de Iphone van Thomas naast me oplichten. Lachend loopt Thomas naar me toe en pakt zijn telefoon. “Jezus, je had ook gewoon kunnen vragen of ik hem gezien had hoor.” Nee hoor, het knopje moest even getest worden.

 PIEEEEEEEEEEEP! Twee dagen later. En ja hoor, Thomas zit op de bank en heeft niet eens móeite gedaan om even te kijken waar z’n telefoon lag. Mijn hart heeft het flink te verduren, haha.

Het knopje ‘Zoek Dirk’ zou er ook wel op mogen zitten, want die hebben we helaas nog niet gevonden. We blijven hoop houden, maar willen hem eigenlijk wel liever vandaag dan morgen terug. Duim met ons mee!

Daan en ik wonen nu bijna 3 jaar in ons huis en we hebben sinds vorige week een nieuw wandelpad gevonden! Het is een pad door een weiland waar honden los mogen lopen.

Op een namiddag besluit ik om daar een rondje te lopen. In de verte zie ik een vrouw met haar hond lopen en de hond heeft mij duidelijk ook gezien. Hij draait zich om, kwispelt even en gaat dan zitten. Met zijn rug naar zijn baasje en met zijn kop op mij gericht.

Ondanks dat het een grote hond is, schat ik in dat hij aaibaar is. Ik kan het nog niet goed zien (de hond zit op zo’n 50 meter afstand), maar ik ben niet bang. Ik vind het wel een beetje gek dat het baasje stug doorloopt en de hond niet op of om kijkt.

Nog 30 meter. Ik kijk een beetje om me heen om de blik van de hond af te wenden, maar hij blijft me vrolijk aankijken, ‘t koppie een beetje schuin.

Nog 20 meter. Zijn baasje begint hem te roepen, maar hij reageert niet. Hmmm, ik sta nu wel op het punt om hem in te halen. Doen? Ach ja, waarom niet. Mijn tetanusprik heb ik toch al gehad toen ik in Duinkerke gebeten was door een zwerfhond ;). Leuk, die gedachte nu door mijn hoofd, hahaha.

Het vrouwtje heeft inmiddels grof geschut (snoepjes) uit haar jas getoverd en ze rammelt ermee. De hond draait zich om, kijkt naar de brokjes en kijkt dan weer naar mij. Ik loop inmiddels naast hem en hij geeft me een lik op mijn hand. Daarna galoppeert hij richting snoepjes.

Wanneer ik ze passeer, zeg ik de vrouw en de hond vriendelijk gedag. De blik in de ogen van de vrouw bevat een combinatie van de emoties
‘sorry’, ‘ongemakkelijk’ en ‘hij doet niks hoor’. Ik lach vriendelijk terug, veeg wel even mijn hand af aan mijn jas en ik besluit dat ik dit een geinig wandelpad vind.

Vandaag een iets minder vrolijk berichtje: sinds zaterdagmiddag zijn wij onze lieve kat Dirk kwijt. We hebben alle acties ondernomen die we nu kunnen en we duimen dat hij snel weer thuis is. Het positieve van deze situatie is dat het nog eens extra bevestigd wordt dat we in een fijne buurt wonen waar iedereen heel lief met ons mee denkt!

Ik wil je bij deze de boodschap geven dat, als je een huisdier hebt, je even extra geniet dat ie gewoon veilig thuis is en op elk moment geknuffeld kan worden 😊. Duim met ons mee, we missen hem!