Daar is hij weer! De leerlingen hebben hun eerste (herhalings)toets gemaakt en moesten onder andere weer zelf zinnen produceren. Behalve zinnen, heb ik ook hele andere leuke dingen teruggevonden op hun blaadjes, hihi. Leuk om de leerlingen zo al een beetje te leren kennen!

Creatieve zinnen:

De jongen bekijkt de aardige bal.

Zij opent een deur in de jongen.

De jongen klopt met zijn vriend op de deur.

Het meisje is ‘slaan’ aan het spelen met haar vriend.

Het meisje is heel heel heel heel heel aardig (voor de vwo’ers moest een zin uit minimaal 9 woorden bestaan, hahaha).

Marie is in haar meisje, ze is erg aardig.

Ik ben super creatief, want ik gebruik een pen.

De jongen is warm, want hij heeft geen hoed. Jaja.

Ik sla een meisje per ongeluk in haar slaap.

Ik hou per ongeluk van de kleding van het meisje.

Moppen (ze hebben iets met olifanten):

Een olifant geeft een toneelstuk. Wat denk je? –> Toneel stuk.

Waarom draagt een olifant gele sloffen? –> Zodat je hem niet kunt zien wanneer hij in een bak vanillevla valt.

Hoe kalmeer je een gestresste Spanjaard? –> Zeg: “Ont Spanje”

Overig:

Een jongen heeft bij de datum: “hetzelfde als de rest” opgeschreven, hahaha.

Bij het cijfervakje schreef iemand: Goed in het Frans is BIEN, geef me nu een TIEN.

Iemand schreef dat hij aan het “epibreren” was en heeft daarom maar een gedicht geschreven, hahaha! Komt-ie:

“Beste [mijn meisjesachternaam]”,

Wat zijn toetsen irritant,

ik val steeds bij de toetsen door de mand.

Maar toch haal ik een hoog cijfer,

Oke, dat is een beetje overdreven, want ik ben een overdrijver.

Ik wil niet blagen,

of docenten plagen,

maar de toetsen zijn toch lastig,

na de eerste vraag zijn al die vragen pittig.

Ik hou het kort,

ik moet meer opletten en kijken naar het schoolbord.

Liefs [naam leerling] met een handtekening. HAHAHA.

Kennelijk hebben baby’s bepaalde ‘sprongetjes’ waarin ze meer moeten huilen en zich anders gedragen omdat ze zich ontwikkelen. Ik denk dat katten iets vergelijkbaars hebben, maar dan zonder het ontwikkelgedeelte, haha.

Soms zijn ze een aantal weken zo mak als een lammetje, terwijl ze daarna zoooo druk kunnen zijn. Vanwege een speelballetje, of hun eigen staart. Of de staart van de broer. Ook onze bank heeft het af en toe zwaar te verduren, waardoor er wat haaltjes ontstaan. Gelukkig hebben we een fijn apparaatje daarvoor: zo een waarmee je de pluisjes van je kleren kunt verwijderen.

Wanneer ik beneden kom, zie ik dat Thomas de bank aan het ‘behandelen’ is. Lachend kijkt hij me aan. “Het mooie is nog wel dat we de ontpluizer gratis kregen bij het strijkijzer, terwijl we die bijna nooit gebruiken.” Haha, oeps.

Het is zaterdag en ik heb met een vriendin afgesproken om te gaan suppen. Zij heeft er al wat meer ervaring mee, voor mij wordt dit de eerste keer. Altijd leuk om af en toe wat nieuws te proberen! 🙂

Voordat we ons te water wagen, krijgen we eerst uitleg over de plank, de peddel en over het opstappen. De instructrice vertelt ons dat het begin een beetje spannend kan zijn, maar dat we na een paar minuten al als ervaren suppers op de planken zullen staan. Nou, kom maar op!

De mensen die al eerder gesupt hebben, gaan eerst te water. Soepel stappen ze (ook mijn vriendin) op hun plank en peddelen weg om ruimte voor ons – de vijf (?) beginners – te maken. Met enige hulp stapt iedereen goed en wel op de plank en dan is het mijn beurt. Het schiet nog even door mijn hoofd: lol, ik heb natuurlijk wel een blog… het zal toch niet hè. Met een soort ketting met klittenband maak ik de plank aan mijn been vast, zet mijn knie goed in het midden en…. PLONS! Iedereen kijkt me geschrokken aan. Ik sta volledig met mijn onderstel (haha) in het water. OMG. Ik ben in het water gevallen. Ik heb nog niet eens op de plank gestáán. Ik begin hard te lachen. “Wat deed ik nou verkeerd?” vraag ik aan de man die mij ‘op de plank’ hielp. “Je bent met je verkeerde been begonnen.” Goh. Typisch, altijd mijn inzicht dat me in de steek laat. Oké, wat nu?

Gelukkig schiet één van de organisatoren te hulp en ze helpt me het water weer uit. “Kom, dan krijg je van mij een broek en een vest.” Na wat gehijs (haar droge broek past nét over mijn vochtige benen) met de kleding, ben ik na een paar minuten in het roze (in plaats van in het blauw) gekleed. Bij de tweede poging voel ik wat zenuwen, maar de man adviseert mij om direct al op m’n knieën te gaan zitten. Ja, zo gaat het goed! Let’s go!

We krijgen de instructie om eerst op onze knieën te beginnen met peddelen, dan een bruggetje onder te gaan en daarna voorzichtig op te staan (oei). Nadat we een paar meter gepeddeld hebben, vliegt de volgende al van haar plank. Ze is iets te dicht langs een boot gevaren en is haar evenwicht verloren. Mijn vriendin staart me ongelovig aan: “wow, dit gebeurt normaal echt niet! Twee al!”

De vrouw helpt zichzelf de kant op en doet ook snel een kledingwissel. Gelukkig hebben we allemaal sportkleding aan, haha.

Goed, de brug is in zicht. Ik kom voor geen meter vooruit. Wat gaat iedereen snel, hellup. Rechts peddelen, mijn neus gaat flink naar links. Links peddelen, mijn neus zwiept naar rechts. Tsjonge, dit wordt een lange tocht! Voor me glijden ze al soepel door het water en er staan er zelfs al een paar!!

Ok, de vrouw voor me gaat staan. Even kijken hoe ze het….. PLONS! Deze tactiek kan ik beter niet toepassen, want ook zij gaat te water! Ik kan een giechel niet onderdrukken. Ergens voel ik ook opluchting: gelukkig ben ik niet de enige!

Een andere vrouw gaat staan. Dat gaat goed, maar ik zie wel flinke trilbenen. WAT IS DIT VOOR SPORT?! Ik vind het hilarisch, maar ben wel een beetje ‘bang’ voor mijn opstamoment. Mijn vriendin staat ook en ik ben ondertussen nog één van de weinigen die er nog aan moet geloven. De man die hielp bij het opstappen (de ‘bezemwagen’) vaart dicht bij mij in de buurt. OK, peddel horizontaal voor me neer, voet op de plank, door de knieën en…. JA! Gelukt! Mijn benen trillen een ongeluk, maar ik sta! Hoeraaaa! Kan iedereen me zien?! O, iedereen is al weg.

Goed. Neus naar links, neus naar rechts. Hoe maak ik nou snelheid? “Doe je peddel maar wat dieper in het water.” De man geeft me instructies en zo lukt het me om de slag te pakken te krijgen. Ja, dit gaat goed. Inmiddels vaar ik weer wat dichter bij mijn vriendin in de buurt, die ondertussen met een andere vrouw aan het praten is. Als reactie draait de vrouw zich om naar mijn vriendin, waardoor ze haar evenwicht verliest en…. PLONS nummer vier! Van dit moment is een foto van gemaakt en je ziet op de foto heel duidelijk hoe mijn vriendin en ik breed lachend naar de zeiknatte (lachende) vrouw kijken, zeer subtiel hahaha.

De poldertocht is heel mooi, tussen de weilanden, schapen en koeien. Langs het riet, langs een ruiter. De mooie wolken op de achtergrond. Als je eenmaal de slag te pakken hebt, is het heerlijk! We zoeven door het water. Er staat flink wat tegenwind en we krijgen de erkenning dat we het als beginner hierdoor echt wel pittig hebben, maar we zetten dapper door. Wind mee is daarentegen weer heerlijk: peddel in de lucht, de wind door de haren en gaan! Het is zo heerlijk om alleen hiermee bezig te zijn, de rest lijkt even niet belangrijk.

Uiteindelijk peddelen we zo’n 6 km en komen we na ongeveer anderhalf uur weer terug bij het startpunt. Iedereen stapt veilig af en we feliciteren elkaar met onze spetterende prestatie, hahaha. Een heerlijke middag!

De middelbare school waar ik op heb gezeten heet het ‘Bonhoeffer college’. Deze school staat in een dorp vlakbij, maar staat toevallig ook in Enschede. Dietrich Bonhoeffer was kennelijk belangrijk genoeg om meerdere scholen op zijn naam te krijgen ;-). Ik weet nog dat ik me vroeger regelmatig vergiste bij het intypen van de website van mijn school. “Oh nee, dat is de school die in Enschede staat.”

Vrienden van Thomas hebben een kindje gekregen en die wonen in Enschede. (Best een eindje rijden dus!). Drie keer raden waar we langsreden toen we op kraamvisite gingen, haha. Op hun bruiloft na was ik verder nog nooit in Enschede geweest, dus ik vond het wel heel grappig dat ik toch al iets herkende in de stad. Later bleek ook nog dat de vriendin bij wie we langsgingen óók op het Bonhoeffer heeft gezeten, maar dan dus in Enschede. Toevallig!

1 – Zijn wij de enigen bij wie de scheurkalender standaard 3 weken achterloopt? #zoveelwerk #alleenjanuariluktsynchroon (Dorinde)

2 – De katten gaan ‘s avonds graag naar buiten om vervolgens uren weg te blijven. Vinden we ongezellig, dus we hebben een avondklok. Als we thuiskomen in de avond is dat een uitdaging, want ze zitten vaak bij de voordeur. De oplossing? Aanbellen! Vinden ze doodeng, haha. (Dorinde)

3 – “Dit is echt vreeeeeeselijk” aldus een leerling. Nou nou, overdrijven is ook een vak. #wiskundeles #statistiekopdracht (Dorinde)

4 – Ik heb nooit zin om te douchen en vervolgens heb ik weer geen zin om uit de douche te stappen. Hetzelfde verhaal geldt voor slapen. Wie herkent dit?! #firstworldproblems (Dorinde)

5 – Vroeger was het altijd leuk om op te scheppen over cijfers. “Wat heb jij?!” – oh ik heb een 9. Nu doe ik eigenlijk precies hetzelfde. “Ben je op de fiets vandaag?” – oh ik wel. #hatelijkeigenlijkhaha #opschepper (Dorinde)

6 – Tijdens de ouderavond vroeg ik ouders waar ze trots op zijn bij hun zoon/dochter. Mooi om dan direct iets in hun ogen te zien twinkelen! Ik heb bij thuiskomst de trend voortgezet en mijn katten een compliment gegeven. #Kattenmoeder (Laura)

7 – Afgelopen weekend hebben wij een nieuwe bank uitgezocht. Ik heb vervolgens een plaatje van een niet zo mooie bank (understatement) doorgestuurd met de mededeling dat wij nu de trotse nieuwe eigenaars worden. Leuk om die voorzichtige reacties te zien, hahaha. #geintje (Laura)

8 – Ik vroeg de leerlingen vanmiddag traditiegetrouw om een mop onder hun toets te schrijven als ze tijd over zouden hebben. Je herkent dan meteen de moppentappers die een enorme grijns krijgen en verwoed hun vingers blauw schrijven aan enórm lange grappen, haha. #teacherlife (Laura)

9 – James zit al vijf minuten met zn mond half open. Ik moet ervan gapen. Hij moet overduidelijk ook, maar is volgens mij keihard een wedstrijdje met mij aan het doen. #kattenspelletje #hijwint (Laura)

10 – Heerlijk wanneer je je man zo goed kent dat je aan zijn intonatie van het woord ‘nee’ direct doorhebt dat er nog wél chips is. #yes #nicetryhoney (Laura)