Love it

Met mijn hoi, ik kom net uit bed-hoofd sta ik voor het huis van mijn schoonzus en zwager. Mijn lieve neefje H. is jarig en vandaag is het groot feest!

Gisteravond vroeg mijn zwager in de app: “weet iemand waar de statafels zijn?” Ik antwoordde: “Ja! Morgen om 9:30 uur staan ze bij jullie.”

Vanmorgenvroeg ben ik dus naar mijn ouders gereden om daar de statafels uit de schuur te halen. Handig hoor, van die roulerende tafels. Helaas ben ik gisteravond wel ‘wat laat’ gaan slapen en ging mijn wekker na een uur of 6 weer.

Zodra ik de tafels heb afgegeven, zeg ik dan ook weer gedag. “Ik moet nog ontbijten, vanmiddag kom ik met mijn vriend op visite!” Mijn zwager is zo gastvrij als maar kan en vraagt lachend: “wil je anders hier ontbijten? Met een lekker stukje taart?” Als je mij een beetje kent, weet je dat ik op die vraag maar één antwoord zal geven.

Even later zit ik dus lekker aan mijn kruimeltaartontbijt. De visite stroomt binnen en mijn neefje wordt al goed verwend. Net als zijn broer draagt hij een schattig pakje met bretels. Dan ben je met je 2 jaar ineens al wel een ventje hoor! Hij blaast het kaarsje op zijn Peppa big-taart uit en het feest is geopend!

Rond 10 uur ga ik er weer vandoor: “tot vanmiddag!”

Die middag is het opnieuw gezellig en opnieuw smul ik van een stukje kruimeltaart. Feest of niet, toch?

Rond etenstijd begint mijn schoonzus met het bakken van pannenkoeken. Mijn vriend en ik maken aanstalten om te gaan.

En toen gebeurde er ineens iets heel raars. De handen van mijn vriend en ik maakten ineens hele vreemde gebaren: het gebaar van mijn vriend leek een beetje op een steen, die van mij had meer wat weg van papier.

Eén scène later bleef ik ineens eten…

Volg:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge