Ik ben met mijn vrienden op Houtpop, een klein gezellig festival in Alkmaar waar de sfeer er goed in zit. Er is een klein podium en er zijn allemaal leuke kraampjes. De hele middag relaxen we op het gras en naarmate de tijd verstrijkt gaan we naar voren om te dansen. De band Beejays and the Memphis Project treedt op en het is een gezellig feestje!
Rond 18:30 is het festival afgelopen. De presentator bedankt ons voor de aanwezigheid en iedereen druipt langzaam af. Achter mij staat een man hand in hand met twee vrouwen. Ik schat in dat de vrouw aan zijn linkerhand zijn vrouw is en dat de vrouw rechts zijn dochter is. Hij zegt: “kijk, dit is nou wat ik nodig heb! Goede muziek, heerlijk weer en prettig gezelschap!” De dames lachen en knikken beamend. Ik vind het aandoenlijk, wat fijn dat ze zo genieten van deze dag! Leuk dat ze dan samen naar dit festival gaan, weer eens wat anders dan bij oma op de koffie.
Op het moment dat ik mij weer omdraai (ik was stiekem naar hen toe gedraaid, met openstaande blogoren), vraagt de man plotseling aan de vrouw rechts: “hoe heet je eigenlijk?” HUH?! Subtiel kijk ik over mijn schouder. De man kijkt de vrouw met een enorme lach en een opgetrokken wenkbrauw aan. Het meisje zegt haar naam, ze laten elkaars hand los en schudden vervolgens dezelfde hand. De twee dames stellen zich ook aan elkaar voor. Vervolgens lopen ze gedrieën weer verder alsof ze elkaar al jaren kennen.
Didn’t see that one coming!
Haha, vrijheid blijheid 😉 Maar ik kan me voorstellen dat je even moest knipperen met je ogen toen je hoorde dat het toch niet zijn dochter was.
Romy schrijft over.. Bucketlist-moment: dé tas van mijn eerste salaris
Ware vrijheid blijheid van ships that pass in the night, want gezelligheid kent daar vast geen tijd! Wat een vrede-op -aardegevoel hè? Gewoon wildvreemden een hand geven…